The Bachelor's Wife For 60 Days ✓

Chapter 49

Zeke's POV

"Where is she?!" tanong ko sa coordinator ng kasal namin.

She's supposed to be with my wife!

"Sir, akala ko ay sumama na siya kila Ma'am Asha papunta dito," sambit niya naman.

"Luh? Usapan ay ikaw ang kasama! Anong nangyari?!" tanong ni Madi.

I have a bad feeling about this!

"Zeke! Saan ka pupunta?" Sigaw ng mga kaibigan ko nang umalis ako dun.

Hindi ko sila pinansin at nagtungo sa kotse ko. Sinimulan ko itong paandarin ng mabilis papunta sa hotel kung nasaan si Starley.

Pagdating ko doon ay dun ko lang nakita na sinundan pala nila ako pati 'yung mga bodyguards ni Starley.

Hinayaan ko lang sila na sundan ako hanggang sa makarating kami sa floor kung nasaan ang hotel room niya.

Pagbukas ng pinto ng elevator ay bumungad sa amin sila April!

May dala siyang kutsilyo at may dugo na ito. Hindi ako nagdalawang isip na hugutin ang baril nung guwardya ni Starley at agad silang pinaputukan. Hindi naman sila nakaiwas agad dahil mukhang nagulat din sila nang makasalubong kami.

"Hawakan niyo ang mga t*nginang ito!" utos ko at tumakbo papunta sa kwarto ni Star.

"T*ngina! Starley!" Sigaw ko nang makita ko ang mahal ko na nakahandusay sa sahig.

Namumula na rin ang ibang parte ng gown niya dahil sa dugo.

"Hala, g*go! Guys! Si Starley!" rinig ko pang sigaw nila Asha.

Agad kong binuhat si Starley na wala ng malay at tumakbo papunta sa elevator.

"T*ngina niyong dalawa! If anything happens to my wife and my daughter. T*ngina! Magkita tayo sa impyerno!" Sigaw ko kila April na ngayon ay hawak-hawak ng mga guwardya.

Paglabas namin ng hotel ay agad kong sinakay si Star sa kotse at halos paliparin ko na ang sasakyan makapunta lang agad sa ospital.

Pagdating namin dun ay agad inasikaso ng mga doktor at nurse si Starley habang kami ay walang nagawa kundi mag-antay sa labas ng emergency room.

Hindi ako tumunganga dun at sinugod sila April sa bahay namin. Sinabihan ko rin kasi ang mga tauhan ko na ikulong silang dalawa sa basement dahil hindi pa ako tapos sa mga hayop na 'yon.

Pagdating ko sa bahay ay agad akong sinalubong ng tauhan ko, sabay kaming bumaba papunta sa basement at naabutan ko sila April na nakatali sa mga upuan.

"Did your dear Starley survive?" pang-aasar ni April.

Nang dahil sa galit ay sinampal ko siya sa mukha at mukhang pumutok ang gilid ng kanyang labi dahil may lumabas na dugo dito.

"I don't hit women but you, you are not a woman! You are a demon, a motherfvcker who is a fvcking plague in this society! You and your fvcking father have no rights to live in this world. The both of you deserve to be send in hell! Ito ang tatandaan mo, April. Kapag may nangyaring masama sa mag-ina ko, ako mismo ang kukuha ng buhay mo!"

Nilingon ko ang kasabwat niya at binigyan ito ng sapak sa mukha.

"Give me that!" Sigaw ko at inagaw ang baril sa tauhan ko.

Walang sabing binaril ko ang lalaki sa kanyang binti at umalingawngaw naman sa buong kwarto ang sigaw niya at ang putok ng baril.

"Mark my words, you fvcking b*tches! Hindi ko kayo titigilan. You want to play? Then, let's play."

...

"Nung umalis sila Asha, dun lang pumasok sila April," kwento ni Zion.

"How's my wife?" tanong ko habang hindi sila tinitignan.

"Hindi pa namin alam. Sinabihan na namin sila Madi na tawagan kami kapag nagising na si Star," sagot ni Jared.

"Ahhh! Zeke! Patawarin mo na ako! I can't handle this anymore!" Sigaw April habang kinukuryente sila ng mga tauhan ko.

"Nung nagmakaawa ba ang asawa ko, pinagbigyan mo ba? I don't think so. You deserve that, b*tch."

Pinanood ko lang siyang umiyak at sumigaw habang patuloy silang kinukuryente. Music to my ears.

Ilang minuto pa ang lumipas at nawalan na din sila ng malay.

"Boss, hindi pa ba namin sila titigilan?" tanong ng tauhan ko at halatang nakukunsensya na sila sa ginagawa nila.

"Titigil kayo kung kailan ko gusto," malamig kong sabi.

"Pero, boss. Baka matuluyan sila," sambit pa nung isa.

"Then good. Sapat na iyon para mabayaran ang kasalanan nila sa amin ng asawa ko."

"G*go ka ba? Papatayin mo si April sa loob ng pamamahay mo?" tanong ni Zion kaya nilingon ko siya.

"Why not? She almost killed my wife. Why don't we turn the table?" Ngumisi ako.

"Hindi ito magugustuhan ni Starley, Zeke," singit ni Jared.

"Bakit? Hindi niya rin naman nagustuhan ang nangyari sa kanya diba?"

"Zeke, tumigil ka nga! You're turning just like April! Hindi ka mamamatay tao at mas lalong hindi ka baliw!" sambit naman ni Manuel.

"They both deserve it, bro. They both deserve to die," sambit ko at nilingon sila April.

"Hindi ka Diyos, Zeke. Killing is not an answer here! Sa tingin mo ba, kapag napatay mo sila ay mababalik mo ang nakaraan?" tanong ni Zion.

"You don't get me, do you?"

"Naiintindihan ka namin, tol. Alam naming abot hanggang langit ang galit mo. Pero sa tingin mo ba ay mawawala 'yon kapag namatay sila?" tanong ni Manuel.

"Kaya nga susubukan eh," pilosopo kong sabi.

"Zeke, kapag pinatay mo sila, makukulong ka! Paano na lang si Starley? Mag-isip ka nga! Ipaubaya mo na lang sila sa pulis at sa Diyos!"

"I will not let them get away just like that, Jared."

"Kapag nagising ang dalawang ito, kuryentihin niyo ulit at wag kayong titigil hangga't hindi ko sinasabi," madiin kong utos sa mga tauhan ko.

Nang tumango sila ay umakyat na ako palabas ng basement.

I need to see my wife.

...

"Zeke, gising na si Starley," sambit ni Asha nang salubungin niya kami sa entrance pa lang ng ospital.

Mabilis akong naglakad papunta sa kwarto ni Starley at pagdating namin dun ay naabutan ko siyang umiiyak na habang yakap sila Cathy at Madi.

"Zeke!" Sigaw niya nang makita niya ako.

Agad ko siyang nilapitan at sinunggaban ng yakap.

"Zeke, 'yung baby natin! Sabihin mong hindi totoo ang sinabi ng doktor! Please lang, Zeke! Sabihin mong hindi totoong patay na ang baby natin!" pagmamakaawa niya habang mahigpit na nakayakap sa akin.

T*ngina! Parang pinipiga 'yung puso ko dahil sa nangyayari sa asawa ko.

"Love, it's true," mahina kong sabi.

Agad siyang bumitaw at tinignan ako ng diretso sa mata.

"W-what?"

To be continued