Buiten het Script

2. Voor het Gezelschap

Zodra Ley zichtbaar werd, kwam ik overeind. Onze afspraak verliep wanneer de maan, Ley, tevoorschijn kwam en ons zegende met haar licht. Dat was dan mijn teken om weg te gaan. Ik wilde hier ook niet een seconde langer blijven.

"Ali- Estelle," riep de graaf me nog na. De wazige blik in zijn ogen verhinderde hem niet om te grijnzen. 'Volgende keer, doe een jurk aan.'

"Estelle zou erover nadenken," antwoordde ik hem kortaf. Zonder nog een moment te verliezen verliet ik de kamer, met een hand ontdeed ik het elastiekje die mijn vlecht vasthield. Steeds sneller liep ik door de grote hallen heen. De wanden waren versierd met verschillende schilderijen waarvan hun lijsten al even duur als mijn huis kon zijn. Op dit soort momenten verlangde ik om bij de Sterrenstrevers te zijn, om de glimlachen van mijn vrienden te zien.

Om mezelf te vertellen dat dit het allemaal waard was.

Een botsing zorgde bij mij voor een prikkelende neus en waterige ogen, ik belandde op mijn achterste op het rode tapijt. Binnensmonds vloekte ik, maar ik hield mijn woorden tegen.

Mijn blik ging omhoog om te zien hoe een elegante vrouw boven me uittorende. Ze bedekte de onderste helft van haar gezicht met haar waaier en keek me verveeld aan. Haar platinablonde haren waren omhoog gestoken als een soort trofee aan haar hoofd. Aan de vloeiende stof van haar jurk te zien was ze niet zomaar iemand.

"Het spijt Estelle." Gauw kwam ik overeind en gaf ik de vrouw een verontschuldigende buiging. Ik hoopte dat het hiermee over was, dat onze wegen weer scheidden, maar de vrouw observeerde me. Haar ogen scanden me van top tot teen., terwijl ze met langzame stappen langs me heen liep. Twee wachters volgden haar bewegingen achter haar, hun speren gereed in hun handen, dit was zeker geen normale vrouw.

"Als u Estelle excuseert." Als de vrouw niks van plan was te zeggen, liep ik langs haar. Ik was geen standbeeld om te bewonderen. Haar hoofd draaide nog met mijn beweging mee, waardoor ik slikte. Haar gedrag was vreemd, of was ik de vreemde hier?

"Estelle," fluisterde een onbekende stem ongelofelijk zacht. De lettergrepen bevroren me op mijn plek en ik keek achterom, maar de vrouw was al verder gelopen, met de achterste van haar rok slepend over de grond. De twee wachters waren met haar mee en ik schudde mijn hoofd. Het was vast mijn verbeelding. Daarnaast had ik mijn eigen naam genoeg uitgesproken vandaag. We mochten niet het woord 'ik' gebruiken, althans niet in het bijzijn van een edel. Wij waren niemand in hun ogen, en zolang we onszelf daar aan bleven herinneren, bleven we vredig samenleven.

Met grote passen ging ik het paleis uit, de middencirkel door en rende zo snel mogelijk door de binnenring. Mijn hart bonkte in mijn keel bij elke stap en ik deed alsof het van de angst was, of van de spanning. Ik beeldde me in hoe mensen achter me aan renden, hun voetstappen achter me zouden bonken op de oneven grond, maar ik zou sneller zijn. Met mijn handen op mijn knieën probeerde ik bij te komen van mijn mentale opjaging, maar zodra mijn zware adem weer normaal leek, verdween de illusie.

Een deel van me vond mezelf dom, dat ik mezelf voor de gek probeerde te houden. Maar een ander deel hoopte toch dat mijn gevoelens op een miraculeuze wijze terug zouden komen. Zuchtend rechtte ik mijn rug, er was geen enkele aanwijzing dat ze terug waren. Maar dat zou me niet tegenhouden om mezelf te blijven.

Ik liep naar mijn tweede huis, de Bronzen Koe, die net zoals de naam luidde, werd gerepresenteerd door een bronzen koe. Zodra de deur openging, verwelkomde de geur van zweet en alcohol me. Het was de scherpe geur van gin en het gejoel dat mij geruststelde. Op het podium zag ik Roelle, zijn blouse was verkeerd geknoopt en zweet rolde langs zijn stoppelige gezicht. Stilletjes nam ik plaats in het publiek en met een wuif van mijn hand bestelde ik een pilsje.

Florelle kwam tevoorschijn, haar huid leek nog bleker met de blonde pruik op. Ze had ergens voedselvergiftiging opgelopen, maar de show ging altijd door. En helaas kon niemand anders voor Florelle invallen in de avond.