Buiten het Script

20.

De prinses verliet kort na ons gesprek mijn huis en had de toetjes achtergelaten als een cadeautje. Ik had ze de volgende dag meegenomen naar het verlaten huis in de hoop dat het de gezelschap kon opbeuren, want het gedoe met de voorstellingen was nog niet afgelopen.

We kwamen weer bij elkaar, hopelijk was er beter nieuws dan ik had ontvangen. Alle vier de kroegen waar ik langs ging hadden ons geweigerd, wat me toch pijn deed in mijn hart. De meesten hadden, gebaseerd op hun verslagen pas en diepe zuchten, ook geen betere resultaten.

We waren compleet op Cirelle na, zaten in een kring om elkaar. Wanneer we de weigeringen opsomden, werd iedereens motivatie steeds dieper de grond ingedrukt. Elke kroeg had ons afgewezen tot nu toe, ze hadden geen behoefte aan entertainment als de onze, bij hen ging het gewoon om de sfeer en drank.

Wanneer Cirelle binnenkwam, draaide iedereen zich hoopvol naar hem toe. Hij was de enige die misschien een 'ja' in zijn zak had, maar hij schudde als een lijk uitziende zijn hoofd. Iedereen slaakte een zucht. Het was te verwachten, maar toch hadden we het gevoel dat als we er genoeg moeite instopten, we iets konden vinden.

"En wat nu?" vroeg Jelle terwijl hij met zijn vingers over de grond tekende.

"Bezuinigen," mompelde ik dan. "Bezuinigen tot we wel weer een plekje hebben." Iedereen viel stil, als we niet elke dag optraden, hadden we ook niet het geld om elke dag te repeteren. Die dagen zouden we moeten inkorten, maar we konden nu ook niet nieuwe kostuums elke keer maken, we zouden sommige oude moeten recyclen. Decorstukken moesten opnieuw gebruikt worden en het papier moest zo min mogelijk verspild worden tijdens het toneelschrijven.

Niemand wilde stoppen met de Sterrenstrevers, maar zonder fondsen kwamen we nergens. "We zouden ook kunnen optreden op Leys festival, op het plein waar alle kraampjes staan."

"Daar moeten we ook voor betalen," mompelde Roelle. Iedereens schouders zakten nog lager en we leken haast in een enorm diepe kuil waar we niet uitkwamen.

"Investering?" antwoordde Cirelle.

"Hoge risico's, grote beloning als het lukt," mompelde ik er achter aan. Cirelle zuchtte en leunde zijn kin op mijn hoofd. "Laten we gewoon gaan repeteren, er is nog tijd om er over na te denken." Met een knik wilde ik iedereen aan te sporen om weer aan de slag te gaan. De sterrenstrevers kwamen futloos overeind, liepen naar de kostuums toe om in hun rol te komen. De hele avond was verdreven van de passie, iedereen deed hun best, maar de teleurstelling was niet te verbergen.

Zelfs na de voorstelling van de Bronzen Koe gingen de meesten maar richting huis, ik was van plan hetzelfde te doen toen de helft wegging. Dan kon ik mijn tijd beter besteden aan de paleisplattegrond. Voor ik de deur uitging, kwam Roelle naar me toe.

"Hé, wil je bij mij blijven slapen?" vroeg hij me dan met een uitgestoken hand. Ik glimlachte, ik wilde altijd tijd met hem spenderen, althans dat verwachtte ik van mezelf. Zijn hand was warm toen ik de mijne erin legde. Mijn beste vriend trok me de deur uit.

"Heb je geen plannen morgen?" Er was wederom geen repetitie doordat er geen voorstelling was. Roelle vlocht zijn vingers over mijn hand en bracht het naar zijn mond. Met zachte lippen liet hij zijn brandende afdruk op de rug van mijn hand.

"Neh, dus we kunnen doen wat we willen." Hij grijnsde speels naar me, zijn kuiltjes verschenen en ik wilde mijn wijsvinger erin stoppen. "Ik dacht zelf dat het misschien leuk is om naar Daan te gaan, z'is zo druk de laatste tijd." Ik knikte. Danielle was niet meer komen opdagen na het optreden bij het koninklijke paleis, ze had ook niks meer van haar laten horen. En met de recente gebeurtenissen rondom de Sterrenstrevers was het handig als we haar inlichtten. Ze was zo druk met school nu.