Buiten het Script

28.

Miserabel was een onderschatting van wat ik voelde. Ik wilde wegkwijnen in mijn bed met, de tijd laten verstrijken door alleen te slapen. Toch dwong ik mezelf uit bed te komen, want ik mocht niet meer klagen zoals toen ik geen gevoelens had. Ik wilde mijn gevoelens en dit is wat ik er voor kreeg. Dit waren de gevolgen van wat ik gedaan had.

's middags verliet ik het huis om mijn voorraadkastjes te vullen. Mijn plan was om gewoon rijst te halen met wat boontjes, gezien dat het makkelijkst was om te maken. Voor ik bij de groenteboer kwam, haalde ik eerst een broodje met varkensvlees zodat ik mijn maag kon stillen.

"Lang niet gezien."

Mijn lichaam bevroor bij het horen van Alisios' stem, hij schoof zijn gezicht voor mijn zicht waardoor ik een stap naar achteren zette. Om een reden was alles anders. Zijn aanwezigheid, zijn stem. Niks was het mooie dat ik de eerste paar keren had meegemaakt, niks van hetgeen me liet blozen.

Mijn hart bleef onverschillig, mijn gedachten koel.

"Estelle groet de eerste prins." De prins onderbrak me voor ik aan mijn buiging kon beginnen, hij duwde me snel overeind en legde een vinger op zijn lippen. Met een knipoog liet hij me weten dat zijn aanwezigheid niet bekend mocht worden. Knikkend liet ik hem weten dat ik het begreep. Hij had zijn gebruikelijke groene cape over zijn lichaam getrokken, zijn persoonlijke wachters waren ook nergens te zien, maar ik wist dat ze op de loer lagen. Een deel vroeg me ook af wat er gebeurd was nadat hij onder vuur lag voor de controversiële informatie, of dat allemaal al opgelost was. Ik had me er niet te veel in verdiept, denkend dat ik niets meer te maken had met de koninklijke familie.

"Wat heb je daar?" vroeg Alisios terwijl hij knikte naar mijn hand die het net gekochte broodje vasthield.

"Het is een broodje met varkensvlees, als ontbijt." Ongemakkelijk hield ik het omhoog zodat de prins het beter kon bekijken. Hij kneep zijn ogen een beetje dicht en knikte dan. We hadden het gesprek al eerder gehad, sterker nog ik had hem al een keer naar het kraampje geleid.

"Interessant, heeft het ook een naam?" Ik wist niet hoe de prins me had vermaakt de dagen dat ik met hem doorbracht, nu ik terugdacht hadden onze conversaties net zoveel smaak als bloem.

"Een broodje varkensvlees?" De prins herhaalde het op dezelfde vragende manier, maar ik merkte er niks op over.

"Wat doet u hier, als Estelle dat mag vragen, uwe excellentie." Ik hield mijn broodje dit keer uit het zicht, was zijn aandacht altijd al op de verkeerde dingen gericht. Zonder de aantrekking was alles een stuk grauwer in zijn bijzijn. Was het mijn brein dat een geintje met me uithaalde?

"Ik ben hier om de economische stroom in de buitenwijk te verkennen."

Ik wilde hem bijna een leugenaar noemen, een economische stroom verkende hij niet op de straten waar geen straatverkopers of winkels stonden. Toch amuseerde ik hem met een 'Oh' en nam ik een hapje van mijn ontbijt. Het was vreemd, het leek eerst dat de prins me een uitbarsting aan gevoelens gaf, maar nu stond ik er gevoellozer dan ooit bij.

"Ik ben in het specifiek geïnteresseerd in de theatergezelschap van jou, zou je ze aan me kunnen introduceren?" Vanuit mijn ooghoeken keek ik naar de blonde man, hij had een engelachtige glimlach op zijn gezicht. Mijn maag draaide zich om en met moeite kreeg ik mijn hap brood door mijn keel.

"Estelle is bang dat ze vandaag niet aan het repeteren zijn, Estelle kan u wel op een rondje langs wat straatverkopers meenemen." Het was een leugen, vanavond zouden ze optreden, maar ik wilde niet dat hij over ze wist. Het klonk als foute boel. Deze man was helemaal niet uit voor liefde of vriendschap zoals hij me had laten geloven, dat wist ik zeker. Die blauwe ogen waren daar te onverschillig voor. Het was alsof mijn lichaam eindelijk echte en neppe emoties kon onderscheiden.