Buiten het Script

26.

Mijn voeten raakten haast de grond niet meer terwijl ik naar de kroeg ging, hijgend gooide ik de deur open. De klap trok de aandacht van allerlei mensen, mijn blik ging langs alle omgedraaide hoofden tot ik de bekende bruine haren zag.

"Roelle!" Enthousiast snelde ik naar hem toe, mijn beste vriend keek om met grote ogen.

"Hé, nu al terug?" vroeg hij me terwijl hij een arm om me heen sloeg. Ik knikte in zijn halve omhelzing, in zijn andere hand had hij zijn biertje vast. Opgelucht om zijn luchtige gedrag wist ik zeker dat we weer vrienden waren.

"Heb je wat te doen vanavond?' vroeg ik hem. Het zwarte flesje brandde nog steeds in mijn hand, het kostte me al mijn wilskracht om niet alles nu al naar achteren te gooien.

"Ik ga met Nia wat doen." Hij wees naar Nia die terug naar hem zwaaide, ze stond met wat vriendinnen te kletsen. Het meisje giechelde met blosjes op haar wangen, dit was de het meisje waar Gabrielle en Roelle het over hadden, het meisje die de oorbellen zette. Mijn glimlach viel, maar ik liet het niet merken.

"Oh leuk, veel plezier alvast!" Mijn stem sloeg over en ik verborg het flesje achter mijn lichaam. Als hij al plannen had was er niks aan te doen. Ik bevrijdde mezelf uit zijn halve omhelzing. "Dan zal ik je niet langer meer lastigvallen, succes." Ik gaf hem nog een stoot tegen zijn arm aan en Roelle keek me verward aan, het was ook raar dat ik naar hem toe ging om dan weer weg te gaan. Hij was verder gegaan met zijn leven en ik moest het steunen. Als ik daar bleef, wie weet wat ik kon doen.

Met een leeg gevoel dwong ik mijn benen weg te lopen, zonder haperingen zonder twijfels, ik wist niet waar ik naartoe ging, maar ik liep. Liep totdat ik Cirelle aan de bar vond. Hij stond met de barman te praten terwijl ik naast hem kwam zitten.

"Hé," begroette ik ze beide, Cirelle glimlachte naar me.

"Je klinkt nog doder dan normaal, is er wat aan de hand?" Hij nam een slok van het kleurrijke drankje in zijn rechterhand en keek me met een schuin hoofd aan. De blosjes op zijn wangen vertelden me al dat hij al heel wat drankjes gehad had.

"Doe je vanavond iets?" vroeg ik hem terwijl de barman me mijn gebruikelijke sneeuwbier gaf. Met tuitende lippen keek ik naar het glas, ik had er eigenlijk geen zin in. Maar aan Roelle kon ik het ook niet geven.

"Hopelijk mijn bed met Johan delen." Cirelle haalde zijn wenkbrauwen naar me op en ik schoot in de lach. Dat betekende ook dat ik ook niks aan Cirelle kon vragen.

"Is Johan?"

"De zoon van het bloemenvrouwtje op de hoek." Ik knikte begrijpelijk, zelf had ik hem nog niet gezien, maar hij scheen erg knap te zijn als ik Danielle kon geloven.

"Heb je goed voor elkaar gekregen." Cirelle knikte met een brede glimlach. Hij schoot me een 'je-weet-toch'-blik en kwam van de bar af.

"Over Johan gesproken, ik moet maar eens terug voor hij zich afvraagt waar ik blijf." Terwijl hij zijn glas optilde nam hij afscheid van me en ik knikte naar hem. Iedereen was druk bezig, iedereen had dingen te doen. Iedereen behalve ik.

Zuchtend griste ik mijn sneeuwbier van de tafel en begon te zoeken naar iemand anders. Misschien Florelle, of Vanelle. Maar ik kon ze nergens vinden. Verslagen zette ik het glas sneeuwbier tegen mijn lippen aan.

Een klap tegen mijn elleboog zorgde ervoor dat het glas tegen mijn tanden aan botsten. Alle inhoud bekladderde mijn hals en mijn shirt.

"Oh sorry, ik zag je daar niet." De jongeman grinnikte vals, hij had zijn handen in zijn zakken gestoken en keek me verveeld aan. Waren het binnenwijkers? Ik herkende ze in ieder geval niet. Hij was hier met een groepje vrienden waar ik een slecht gevoel van kreeg.