Buiten het Script

18.

Toen we de situatie aan de Sterrenstrevers hadden uitgelegd, waren ze net zo teleurgesteld als wij. Het optreden bij de koninklijke familie had ons in de zevende hemel gebracht, maar we hadden nooit stilgestaan bij de gevolgen.

"Stomme binnenwijkers," vloekte Cirelle. Hij had een speciale haat tegen hen, zij waren de mensen die graaf Olion over ons controversiële stuk had verteld. De reden dat Cirelle voor de graaf moest komen en de reden dat ik mijn gevoelens kwijt was.

"Ze voelen zich veel te goed voor ons omdat ze net zoals de middencirkel willen zijn, dus gaan ze ons proberen te controleren." Cirelle tierde verder, hij was de enige met de energie voor een uitbarsting. De rest had hun ogen naar de grond geslagen.

En op dit soort momenten vroeg ik me af wat Annabelle had gedaan. Zou ze een alternatieve plek gaan zoeken bij de andere kroegen, of de mensen hier proberen op te beuren? Ik vond de energie voor beide niet en bleef zitten op het matras.

"Kom op jongens, niet zo getreurd." Florelle had haar handen gefrustreerd tot vuisten gebald en keek in de rondte. "Het hoeft niet de Bronzen Koe te zijn. Ik weet dat de plek veel herinneringen heeft, maar die herinneringen zijn gemaakt door het toneel, het acteren en de mensen. Niet door de plek."

Mensen keken naar Florelle die bijna over haar woorden struikelde. "Ik weet dat dit jammer is, maar dit moet ons niet laten wegslaan hierdoor. We kunnen elke plek onze plek maken, zolang we maar met elkaar zijn."

Ik glimlachte naar de meid, dit was precies wat Annabelle had gedaan. Dat wist ik nu zeker. Stilletjes kwam ik overeind en kwam ik naast haar staan. "Ik zal morgen langs wat kroegen om te vragen of ze behoefte hebben aan entertainment. Nu we een beetje bekend zijn hoef ik hoop ik niet te veel uit te leggen."

Cirelle stopte met het wild ijsberen en knikte. "Ik zal je helpen."

"En ik ook." Roelle sprong op, legde zijn hand op Florelles schouder en gaf haar een bemoedigend klopje.

"Ik ook!" Vanelle sprong op met haar hand in de lucht alsof het een klaslokaal was. Iedereen volgde al snel, we wilden allemaal werken om de Sterrenstrevers in de lucht te houden. Ik glimlachte en draaide me naar Cirelle toe.

"Hoeveel kroegen zijn er in de buitenwijk?" vroeg ik hem.

"Ongeveer dertig. Wat, gaan we op een kroegentocht?" Cirelle grijnsde duivels, ik moest deze knop al uitdrukken voordat hij gekke ideeën in zijn hoofd hield.

"Geen kroegentocht met drank," waarschuwde ik iedereen. "We kunnen afspreken dat mensen langs drie over vier kroegen gaan en kunnen vragen of ze interesse hebben erin. Dan noteren we welke kroegen dat zijn en gaan Roelle en ik of Cirelle mee om te onderhandelen." Cirelle was verrast dat ik zijn naam noemde, hij zette zijn wijsvinger tegen zijn borst.

"Ik denk dat je hier beter in zal zijn dan ik eerlijk gezegd." Ik glimlachte naar hem en Cirelle hield zijn hand voor zijn mond. Met een dramatische snak naar adem keek hij me dankbaar aan. Hij was realistisch en charismatisch en onder zijn dikke laag ego had hij een goed stel hersenen.

"Zie je nou eindelijk mijn talenten, zijn je ogen eindelijk geopend?"

"Ik heb nu al spijt van mijn woorden." Het snelst om Cirelle normaal te krijgen was hem geen aandacht schenken, dus draaide ik me om naar de rest. We verdeelden de kroegen over ons allen en besloten om de repetitie van morgen te schrappen aangezien we woensdagavond toch niet meer hoefden te spelen. Donderdag in de ochtend zouden we allemaal met de geïnteresseerden aankomen.

Wanneer dit allemaal besproken was, vetrokken we naar de Bronzen Koe voor onze voorstelling met een nieuwe vastberadenheid. Cirelle stelde nog voor om vanavond niet meer te drinken als protest tegen de baas, maar Roelle en ik waren er op tegen. Het zou de uitkomst niet veranderen, sterker nog, ze zou meer redenen hebben om ons compleet te schrappen mocht ze dat willen.