Buiten het Script

29.

Ik had niemand verteld over mijn ontmoeting met de eerste prins, Roelle was de enige überhaupt wist dat ik contact met hem had gehad. Het was ook irrelevant, dat had ik geloofd.

Totdat het verlaten huis werd opgeëist door een koninklijk oordeel.

Het nieuws kwam een week na de ontmoeting met de eerste prins, op de dag dat Cirelle en Roelle hun scripts zouden presenteren zodat we ons volgende stuk zouden kunnen uitkiezen. Vanaf de verte zag Florelle met Jamielle buiten staan, ze stonden met een man te praten die de meiden geen enkele aandacht gaf.

"Wat is er aan de hand?" Ik legde een hand op de schouders van de meiden, nu ik dichterbij was, zag ik de tranen in hun ogen. De man draaide zich naar me toe en schraapte zijn keel. Hij droeg een hoed met een veer wat betekende dat hij een boodschapper was.

"Zoals ik deze lieftallige dames al had verteld, de koninklijke familie heeft dit stuk grond opgeëist om het gebouw te renoveren om er een winkel van te maken." De boodschapper hield een rol omhoog waar de stempel van het koningshuis op stond. Aan de grond genageld keek ik naar het bewijsstuk, alles leek echt. Dat betekende dat we er niet eens iets tegen in konden brengen.

"Maar dat is oneerlijk, dat kun-"

"Florelle," stopte ik haar. Het huis was verlaten, ongeregistreerd. Het was niemandsland, maar nu was het door de koninklijke familie opgevallen en daar konden we niks aan doen. Ook nadat Jason me had gewaarschuwd dat ik de sterrenstrevers niet kon beschermen, ik wist niet of dit toeval kon zijn.

"Wanneer willen ze beginnen met de renovaties?" vroeg ik de man. Hij draaide de rol naar zichzelf en scande de tekst af.

"Binnen drie dagen." Dat betekende dat we maar drie dagen hadden om het huis leeg te halen. Nadat ik bevestigde aan de boodschapper dat het bevel goed was aangekomen, vertrok hij weer richting het paleis. Ik balde mijn handen tot vuisten.

"Waarom laat je hem gewoon gaan zonder terug te vechten? Ze kunnen dit toch niet maken?" Florelle trok aan mijn mouw, ze keek me met betraande ogen aan. We waren al de helft van onze voorstelling kwijtgeraakt en nu verloren we ook onze repetities. Mijn ogen waterden, het voelde alsof ik haar teleurgesteld had.

"We kunnen niet winnen als we terugvechten." Mijn stem was zacht. We hadden dit allemaal al een keer meegemaakt, maar dat was voor Florelles tijd. Toen graaf Olion Cirelle wilde executeren, hoe veel we ook smeekten of onderhandelde, hij had altijd zijn zin gekregen. We hadden eenmaal niet de macht als de mensen in de middencirkel. Florelle liet me los, gooide zichzelf in Jamielles armen.

"Het is zo oneerlijk." Ik knikte alleen. Het was oneerlijk, maar dat was het leven.

"Kom laten we eerst naar binnengaan. We hebben nog wat dagen hier en het is koud buiten." Ik opende de deur voor de meiden en we wachtten binnen op de rest. Tegen de tijd dat de Sterrenstrevers compleet waren, was Florelle gestopt met haar huilen. Ik had iedereen de situatie voorgelegd en om te zeggen dat ze teleurgesteld waren, was een onderschatting. Hun motivatie was compleet vernietigd, in de grond getrapt als gevallen bladeren.

"Dus dat betekent dat we geen plek hebben om te repeteren?" vroeg Jelle, hij had zijn hoofd in zijn handen gelegd en schudde verwoed, alsof hij het niet wilde geloven. En eerlijk gezegd wilde ik dat ook niet.

"We kunnen op zich mijn huis gebruiken," opperde ik dan. Het was een idee dat in me opkwam toen ik binnen aan het wachten was. "Het is niet bepaald groot of ideaal, maar ik woon er toch in mijn eentje dus het is aardig leeg, als we de tafel in de keuken opzij schuiven is er wel wat ruimte."

Ik had het me al voorgesteld, er was misschien niet zoveel beweegruimte als in het verlaten huis, maar het zou kunnen werken. Daarnaast was ik ook een van de weinige die geen verantwoordelijkheden had buiten de Sterrenstrevers om. Geen ouders om rekening mee te houden en geen andere baantjes om uit te voeren. Het theatergezelschap en de mensen was de reden om elke dag door te gaan.