35.

9 1 0
                                    

Mijn hoofd klopte ongemakkelijk terwijl koude handen over mijn gezicht gleden. "Ze is wakker," mompelde de ridder hurkend met de zwarte krullen en een verveeld gezicht. Ik wilde zijn hand wegslaan, maar door mijn gebrek aan energie was het net een speels duwtje. Mijn hele lichaam woog alsof het van lood gemaakt was. Mijn wang drukte op de marmeren vloer en had afdrukken van de groeven.

Handen grepen zich om mijn bovenarmen waardoor ik bevroor, ze trokken me omhoog tot ik op mijn knieën zat. Mijn kaken op elkaar klemmend tegen de pijn rechtte ik mijn nek.

De kamer stond vol met ezels en schilderijen op de grond die aan het drogen waren. Beschilderingen van hemels gevuld met vogels of een donkere lucht met sterren. In het midden van de kamer zat prinses Olivea op een stoel, haar rug recht en haar handen gebonden aan de rugleuning. Ze staarde kwaad naar de ridder naast me.

"Verrader," spuugde ze haast uit, waaraan de zwartharige ridder haar geen aandacht gaf. Hij stond er draaiend met een pink in zijn oor bij. Haar blik gleed naar de mijne, hoofdschuddend liet ze me weten dat ik hier niet moest zijn.

"Je dacht toch niet dat ik je zomaar kan laten gaan." Een snijdende stem in de kamer liet alle haren op mijn armen overeind staan. Voetstappen galmden dramatisch door de kamer en het ritmisch getik van de zolen hypnotiseerde me. De prins liep rond me, draaide het puntje van een dolk in zijn vingertop. Het zweet rolde over mijn trillende rug, de bewakers hielden mijn armen ongemakkelijk hoger in de lucht. Hun vingers lieten zeker rode afdrukken in mijn onderarmen achter.

Slikkend onderdrukte ik de groeiende paniek in me, ik moest rustig blijven. "Hoe bedoel je?" Mijn stem piepte door de beklemming die me bij de keel greep.

"Je hebt mijn reputatie verpest." De prins zuchtte, haalde zijn hand door de blonde lokken die ik nu uit zijn hoofd wilde plukken. Tussen zijn vingers hield hij zijn glimmende dolk geklemd. "En ik vind het toch jammer, je zou een goede toevoeging zijn aan mijn zijde, maar helaas je wees het af. Je hebt je rol in ieder geval goed verricht."

De wereld draaide voor mijn ogen en ik raakte misselijk, vijfmaal zo erg als toen ik voor de eerste keer het podium op ging. Ik begreep niet wat er aan de hand was. Ik had nepdocumenten die de prins klaar had gelegd aan de prinses gegeven, ik had alles gedaan wat hij me vertelde. "Ik had daar niks mee te maken," antwoordde ik met mijn ogen naar de grond gericht, bang dat mijn stem zou trillen als ik naar de prins zou kijken.

"Wie heeft anders de prinses over de geheime ingang in mijn kamer verteld, hoe kwam ze anders aan de documenten daar?" De prins haalde zijn schouders op en ik schudde mijn hoofd, maar langzaam realiseerde ik me dat dat het mysterie achter zijn haard was. Al wist ik niet dat het een geheime ingang was.

"Dat was ik niet," murmelde ik. Tranen sprongen in mijn ogen, ik had er niet zoveel van gedacht toen. Als ik had geweten dat alles hiertoe zou leiden, had ik mijn mond gehouden. "Ik wist het niet." Met mijn laatste moed keek ik de prins strak aan, die alleen geamuseerd glimlachte.

"Je bent een toneelspeelster door en door, maar geen spion. Je vingerafdrukken waren er zelfs te vinden." De prins grinnikte alleen geamuseerd, hij ging me niet bevrijden. Beschaamd keek ik in de verslagen ogen van de prinses, de ogen die ooit gevuld waren met vastberadenheid om haar broer van de troon te stoten, om het onrecht te verjagen. Mijn wazige blik ging weer naar de grond. Ik had dit gedaan, dit was mijn fout. Het waren de gevolgen die ik moest accepteren.

De dolk viel voor mijn neus met een kletterend geluid dat boorde door mijn ruggengraat. "Nu, is het tijd om deze voorstelling af te ronden. Met de toneelspeelster die de prinses zou doden uit jaloezie." De prins lachte. Hij genoot hiervan. Zijn handen had hij tegen elkaar gezet en wachtte als een klein kind op de verloop van de scène. Zijn blauwe ogen glinsterden met enthousiasme, zijn blik lag zwaar op mijn maag. Als de wachters me niet vasthielden, zou ik zeker allang flauwgevallen zijn van alle spanning.

Buiten het ScriptWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu