သာမန် နံနက်ခင်းတစ်ခုပါ။
ထုံးစံအတိုင်း ကျောင်းသွားချိန်မှာ ရှောင်းကျန့် စက်ဘီးနောက် ဝမ်ရိပေါ်ပါလာတာပါပဲ။
လီယိုတို့ အိမ်ရှေ့ကဖြတ်သွားတဲ့အခါ ခြံတံခါးဝမှာ ရပ်စောင့်နေတဲ့လီယိုကတော့ ခါတိုင်းထက် ထူးနေတဲ့တစ်ချက်ဖြစ်သည်။
"ကော"
"လီယို..."
"ကောကို စောင့်နေတာ"
"အင်း... သွားမယ်လေ"
"ကျွန်တော့်စက်ဘီးပေါ် လာလေ"
"ရှောင်းကျန့် ငါစက်ဘီးမနင်းနိုင်ဘူးနော်"
"ကော..."
"လီယို... ရိပေါ်က...."
"ဝမ်ရိပေါ် မင်းလည်း စက်ဘီးစီးတတ်နေတာပဲ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်စီးသွားလည်း ရနေတာကို"
"မင်းလည်း တစ်ယောက်တည်းစီးခဲ့လို့ ရနေတာပဲလေ ဘာလို့အလေးခံပြီး ရှောင်းကျန့်ကို ခေါ်နေတာလဲ"
"ငါက မင်းနဲ့မတူဘူး"
"ငါကလည်း တူတယ်လို့မပြောမိပါဘူး"
"ဝမ်ရိပေါ်!"
"ရှောင်းကျန့် စီးလေ ငါဗိုက်ဆာနေပြီ
အိမ်က ဘာမှမစားခဲ့ရဘူး"
"ကဲပါ လီယိုက လိမ္မာပါတယ်
နောက်ကနေ တစ်ယောက်တည်းစီးခဲ့နော်
ကောကအဆင်ပြေပါတယ်"
"..."
"နော် လီယို ကောကလေးလေးက လိမ္မာပါတယ်"
"ရှောင်းကျန့် မင်း သူ့နောက်က လိုက်သွားချင်ရင်လည်း လိုက်သွား ၊ ငါ့ရှေ့မှာ
အီစီကလီတွေ လာမပြောနဲ့
နားယားတယ်"
"ရိပေါ်ကလည်း..."
"ဟုတ်...ကော
အဲ့တာဆို ရှေ့ကစီးနှင့်လေ ကျောင်းကျမှတွေ့မယ်"
"အွန်း"
ရှောင်းကျန့် ရှေ့ကနေစီးထွက်တော့ ရိပေါ်က ခါးကို လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး ပြောသေးသည်။
"ဖြည်းဖြည်းစီး"
ကျောင်းရောက်တော့ ဝမ်ရိပေါ်က ကန်တင်းလ်ကို ဦးဆောင်သွားသည်။
ရှောင်းကျန့်ကို ဆွဲခေါ်ခဲ့ဖို့လည်း မမေ့ပေ။
လီယိုကလည်း နောက်ကနေလိုက်လာသည်။
YOU ARE READING
By Fair Means or Foul || Completed ||
Fanfiction[ B J Y X ] The eternal triangle of WangYiBo, Xiao Zhan & Leo This is my very 1st work.I give the full credit to the original owner for the cover photo. I'm just amateur writer.So if there's any mistake, please kindly understand me. Hope you enjoy...
