"တကယ္လား"
"ဟုတ္"
လီယိုက ေခါင္းဆတ္ျပရင္း ေျဖလိုက္ေတာ့ ေရွာင္းက်န့္က သက္ျပင္းဖြဖြခ်သည္။
"မင္းဆႏၵေရာ ပါရဲ႕လား
တကယ္သြားတက္ခ်င္တာေရာ ဟုတ္ရဲ႕လား"
"ေကာသိပါတယ္
ကြၽန္ေတာ္ ဘာျငင္းလို႔ရမွာလဲ
ဒါေပမယ့္....."
မွန္သည္။ လီယို႔မိဘမ်ားက လီယို႔ဆႏၵကို သိပ္ထည့္တြက္ေနမည့္သူေတြမဟုတ္။ ေကာင္းမည့္ထင္သည့္လမ္းကို ေရွ႕ကေန ေ႐ြးခ်ယ္ေပးသည္။ လီယို႔အေနႏွင့္ စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ မပါသည္ျဖစ္ေစ ဆက္ေလွ်ာက္လမ္းသြား႐ုံသာ။
"ေကာ လိုက္ေျပာေပးရမလား"
"ရပါတယ္ ေကာရာ
ကြၽန္ေတာ္က အေဝးကိုမသြားခ်င္တာကလြဲရင္ ဟိုမွာလည္း ကြၽန္ေတာ္စိတ္ဝင္စားတဲ့ ေမဂ်ာကိုပဲ ေ႐ြးမွာမို႔ အဆင္ေျပမွာပါ"
"အင္းပါ"
"ေကာ ကြၽန္ေတာ့္ကို မတားေတာ့ဘူးလား"
"ဘာကိုလဲ"
"နိုင္ငံရပ္ျခားသြားေတာ့မွာကိုေလ..."
"သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့ႀကိဳးေတြနဲ႕ မင္းတို႔တက္လမ္းေတြကို မပိတ္ပင္ခ်င္ပါဘူး
ေကာေျပာဖူးသလိုပဲ ၿပီးရင္ ကိုယ့္ဘဝနဲ႕ကိုယ္ ဆက္ေလွ်ာက္ၾကရမွာပဲလား"
"....."
"ဒါေပမယ့္.....ဒါေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ ဝမ္းနည္းတာေပါ့ ၊ ငါတို႔အတူရွိခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြက မနည္းဘူးေလ"
"ေကာ....."
"ဘာပဲေျပာေျပာ ငါ မင္းကိုေတာ့ စိတ္ခ်ရပါတယ္ ၊ ဟိုတစ္ေယာက္သာဆိုရင္....."
"ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္မခ်အျဖစ္ခံခ်င္ပါတယ္"
"အမ္..."
"ေကာ..."
လီယိုက ဆြဲဆြဲငင္ငင္ ေခၚသည္။
"ေျပာေလ"
"ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္က ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္ခ်နိဳင္ဖို႔ လုံေလာက္တဲ့အခ်ိန္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ထင္တယ္"
"....."
"ကိုယ့္ဘဝနဲ႕ကိုယ္ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကရေတာ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ အဲ့ဒီဘဝအစမွာ အေဖာ္တစ္ေယာက္ေတာ့ ေဘးမွာ ရွိေနရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား"
YOU ARE READING
By Fair Means or Foul || Completed ||
Fanfiction[ B J Y X ] The eternal triangle of WangYiBo, Xiao Zhan & Leo This is my very 1st work.I give the full credit to the original owner for the cover photo. I'm just amateur writer.So if there's any mistake, please kindly understand me. Hope you enjoy...
