"တကယ်လား"
"ဟုတ်"
လီယိုက ခေါင်းဆတ်ပြရင်း ဖြေလိုက်တော့ ရှောင်းကျန့်က သက်ပြင်းဖွဖွချသည်။
"မင်းဆန္ဒရော ပါရဲ့လား
တကယ်သွားတက်ချင်တာရော ဟုတ်ရဲ့လား"
"ကောသိပါတယ်
ကျွန်တော် ဘာငြင်းလို့ရမှာလဲ
ဒါပေမယ့်....."
မှန်သည်။ လီယို့မိဘများက လီယို့ဆန္ဒကို သိပ်ထည့်တွက်နေမည့်သူတွေမဟုတ်။ ကောင်းမည့်ထင်သည့်လမ်းကို ရှေ့ကနေ ရွေးချယ်ပေးသည်။ လီယို့အနေနှင့် စိတ်ပါသည်ဖြစ်စေ၊ မပါသည်ဖြစ်စေ ဆက်လျှောက်လမ်းသွားရုံသာ။
"ကော လိုက်ပြောပေးရမလား"
"ရပါတယ် ကောရာ
ကျွန်တော်က အဝေးကိုမသွားချင်တာကလွဲရင် ဟိုမှာလည်း ကျွန်တော်စိတ်ဝင်စားတဲ့ မေဂျာကိုပဲ ရွေးမှာမို့ အဆင်ပြေမှာပါ"
"အင်းပါ"
"ကော ကျွန်တော့်ကို မတားတော့ဘူးလား"
"ဘာကိုလဲ"
"နိုင်ငံရပ်ခြားသွားတော့မှာကိုလေ..."
"သံယောဇဥ်ဆိုတဲ့ကြိုးတွေနဲ့ မင်းတို့တက်လမ်းတွေကို မပိတ်ပင်ချင်ပါဘူး
ကောပြောဖူးသလိုပဲ ပြီးရင် ကိုယ့်ဘဝနဲ့ကိုယ် ဆက်လျှောက်ကြရမှာပဲလား"
"....."
"ဒါပေမယ့်.....ဒါပေမယ့် နည်းနည်းတော့ ဝမ်းနည်းတာပေါ့ ၊ ငါတို့အတူရှိခဲ့တဲ့အချိန်တွေက မနည်းဘူးလေ"
"ကော....."
"ဘာပဲပြောပြော ငါ မင်းကိုတော့ စိတ်ချရပါတယ် ၊ ဟိုတစ်ယောက်သာဆိုရင်....."
"ကျွန်တော်လည်း စိတ်မချအဖြစ်ခံချင်ပါတယ်"
"အမ်..."
"ကော..."
လီယိုက ဆွဲဆွဲငင်ငင် ခေါ်သည်။
"ပြောလေ"
"နှစ်နှစ်ကျော်ဆိုတဲ့ အချိန်က ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်ချနိုင်ဖို့ လုံလောက်တဲ့အချိန်လို့ ကျွန်တော်ထင်တယ်"
"....."
"ကိုယ့်ဘဝနဲ့ကိုယ် လျှောက်လှမ်းကြရတော့မယ်ဆိုရင်တောင် အဲ့ဒီဘဝအစမှာ အဖော်တစ်ယောက်တော့ ဘေးမှာ ရှိနေရင် ပိုမကောင်းဘူးလား"
DU LIEST GERADE
By Fair Means or Foul || Completed ||
Fanfiction[ B J Y X ] The eternal triangle of WangYiBo, Xiao Zhan & Leo This is my very 1st work.I give the full credit to the original owner for the cover photo. I'm just amateur writer.So if there's any mistake, please kindly understand me. Hope you enjoy...
