MR. X AND I || KOOKJIN

"من لخت نیستم احمق"

جونگمین دستش رو دور کمر باریک سوکجین پیچید و کمکش کرد تا راه بره.

موقهوه‌ای از خدا خواسته به بازوهای هیونگش چنگ زد و خودش رو بهش چسبوند. اون از تمام موقعیت‌های ممکن برای نزدیکی با پسر مورد علاقه‌ش استفاده می‌کرد.

جونگکوک دست به سینه ایستاده بود و از فاصله‌ی یک متری لوس بازی‌های برادر و دونسنگش رو تماشا می‌کرد.

به این فکر کرد:

"چرا مین باید نازشو بکشه؟"

مونارگیلی دونسنگ کوچولوش رو تا اتاق‌خواب همراهی کرد و روی تخت درازش کشوند. پتو رو تا زیر گردنش بالا کشید و روی بدنش مرتب کرد.

_ من میرم برات سوپ درست کنم. الان سعی کن استراحت کنی و اگه چیزی نیاز داشتی حتما بهم بگو. باشه جوجه؟

جین با چشم‌های درشت و براقش که الان کمی سرحال‌تر بنظر می‌رسیدن به هیونگش نگاه کرد.

بجای حرف زدن سرش رو به نشانه‌ی فهمیدن تکون داد و لب‌هاش رو برای لبخندی کش داد.

پسر بزرگتر با دست روی ابریشم‌های لطیف جین رو نوازش کرد و متقابلا لبخندی زد.

_ خوبه..

زمزمه‌وار گفت و از اتاق خارج شد.

جین مسیر رفتن مین رو با چشم دنبال کرد و در انتها جونگکوک رو دید که به چهارچوب در تکیه داده بود.

روش رو از مومشکی گرفت و روی تخت به سمت دیوار چرخید تا قیافه‌ی غد و رو اعصابش رو نبینه‌.

پتو رو توی مشت‌های کوچیکش فشرد و زیرلب شروع به تکرار کردن درس‌هاش کرد. فرمول‌های فیزیک رو می‌تونست با یادآوریِ مدام بهتر به ذهن بسپاره.

با بالا پایین شدن تشک تخت و بعد صدای جیر جیر آهن‌ها خواست برگرده که دست‌هایی دورش حلقه شدن.

عضله‌های سفت و سختِ اون فرد تشخیصش رو راحت‌ می‌کردن.

خودش رو تکون داد و با حرص گفت:

× یااا.. داری چه غلطی می‌کنییی؟

پسر بزرگتر با لحن پرتفریحی جواب داد:

+ تو بیمارستان یه جوری شوتم کردی پایین که احساس می‌کنم کل بدنم کوفته‌ست. به نفعته تکون نخوری تا استراحت کنم.

جین با آرنج ضربه‌ی محکمی به ماهیچه‌ی پهلوی کوک زد و تقلا کرد تا حرکت توی بیمارستانش رو تکرار کنه. شاید نه دقیقا همون حرکت، اما چیزی که همون نتیجه رو می‌داد.

مومشکی درد ریزی رو احساس کرد اما نادیده‌ش گرفت.

+ موندم مین چرا به تو میگه جوجه؟ بیشتر مثل گرازِ وحشی می‌مونی.

جین ابرویی بالا انداخت و با لحن پر اعتماد بنفسی زمزمه کرد:

× اگه قرار باشه مستعار رو از روی روحیات انتخاب کنن که باید به تو بگن خرس.