ချစ်သောပြည့်ရှင်မင်း(Completed)

Part 27

ဗညားသတိုး  ကြီးမားသည့်ကြေးမုံပြင်ရှေ့တွင် ရပ်နေပြီး ကျင်စွယ်မုတ်ဆိတ်မွေးများနှင့် နှုတ်ခမ်းမွေးများကို ရိတ်သင်နေသည်။သင်တုန်းဓားတွင် ကပ်ညှိနေသည့်အမွေးအမျှင်များကို ရေဆေးလိုက်ပြီး ပိုးပဝါနုနုနှင့်ပါးစပ်တစ်ဝိုက်ကို သုတ်သည်။ကြေးမုံပြင်ကိုကြည့်လိုက်တော့ ပြောင်ရှင်းသပ်ရပ်သည့်မျက်နှာလေးကို တွေ့ရလေသည်။ဗညားသတိုး  အတောင်နှစ်ဆယ်ရှည်လျားသည့်ကြက်သွေးရောင်တောင်ရှည်ပုဆိုးကို သေသပ်စွာဝတ်လိုက်ပြီး ဆင်စွယ်ရောင်ကိုယ်ဝတ်အင်္ကျီကို ဝတ်သည်။သင်းပျံ့သည့်အမွှေးနံ့သာ တချို့ကိုဆွတ်ဖျန်းလိုက်ပြီး အိပ်ဆောင်အပြင်ကို ထွက်လေသည်။

ဗညားသတိုး အထိန်းတော်ကြီးအသင့်ပြင်ဆင်ထားသည့်ငွေဖလားကိုကိုင်ပြီး နန်းစောရှင်အိပ်ဆောင်အပြင်ဘက် ထွက်မည့်အချိန်ကိုစောင့်မျှော်နေသည်။

သည်နေ့က တန်ခူးလ မင်္ဂလာရှိသည့်သင်္ကြန်အခါတော်ရက် ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်။

မနက်ခင်းရောင်နီဖျော့ဖျော့က မဟာသူရနန်းဆောင်ကို လွှမ်းခြုံထားသည်။နွေးထွေးပေါ့ပါးသည့်လေထုက ဗညားသတိုး စိတ်ကိုလွတ်လပ်ပေါ့ပါးစေသည်။နန်းစောရှင် အိပ်ဆောင်တံခါးကိုဖွင့်ပြီး အပြင်ထွက်လာသည်။‌ငွေချည်‌ဖောက်ပိုးဖိနပ်လေးက နန်းစောရှင်ရဲ့ခြေထောက်လေးထံတွင် လိုက်ဖက်စွာ အသုံးတော်ခံနေ၏။ခရမ်းပြာရင့်ရောင် တောင်ရှည်ပုဆိုးကိုခပ်တိုတိုဝတ်ထားလေတော့ ငွေခြေချင်း‌ဆင်မြန်းထားသည့်လှပသောခြေချင်းဝတ်လေးကိုလည်း မြတ်နိုးဖွယ် တွေ့မြင်ရသေးသည်။

ဗညားသတိုးရဲ့အချစ်မျက်ဝန်းတွေက နန်းစောရှင်ခြေဖျားလေးမှစပြီး မျက်တောင်ဖျားလေးတွေအထိ ရွေ့လျားသွားလေသည်။ဗညားသတိုး  နှုတ်ခမ်းဖျားလေးတွေ တွန့်ချိုးလာကာ ငွေဖလားထဲမှ ပိတောက်ခက်လေးကိုကိုင်ပြီး နန်းစောရှင်ရဲ့ကုပ်ပိုးလေးကို တယုတယရိုက်လိုက်သည်။

ပိတောက်ခက်မှ နံ့သာရည်စက်ကလေးတွေက နန်းစောရှင်ရဲ့ကုပ်ပိုးလေးပေါ် အသာအယာ
သက်ဆင်းပြီး သင်းပျံ့ပျံ့မွှေးရနံ့က လေထုထဲတွင်ပျံ့နှံ့သွားသည်။ဗညားသတိုး ငွေဖလားကိုကိုင်ကာ နန်းစောရှင်ရဲ့ပခုံးထက်မှစ၍ အေးမြသည့်ရေစင် လောင်းချလိုက်သည်။