NYC:9

727 43 3
                                    

NYC : 9

EUREKA'S POV

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

EUREKA'S POV


"A warehouse?" 

Tumingala ako sa malaki at abandonadong warehouse na nasa harapan ko.

Sa dulo ng iskinita ay mayroong malawak na lote, at sa lote na 'to nakatayo ang warehouse na iyon. Sira-sira ang bubong at puno ng vandalism ang pader, kinakalawang na rin ang metal na pinto nito.

"This doesn't look like a place for meet ups,"  ani Jonathan habang pinag-aaralan din ang istruktura ng abandonadong gusali.

Napansin ko ang pagkunot ng noo ni Ele. Tumitig din siya doon sa warehouse, saka sumilip sa phone niya, at muling tumingala sa warehouse. He seems confused, too.

"I... I don't understand,"  Ele muttered. 

"Yeah, for sure!"  Jon sarcastically stated, crossing his arms against his chest. At bumaling siya kay Ele.  "We're lost, aren't we? Baka naman kasi mali-mali ang pag-intindi mo ng address? Can you even read locations?"

Natigilan at nanlaki ang mata ko sa sinabi ni Jonathan. That sounded like an insult.

Ele, with squinting eyes, slowly turned to him. Uh-oh... Masama ang kutob ko dito. Ele wasn't used to receive insults. He always receives praises. What Jonathan just said was a total bombshell!

"What did you say?"  Ele stepped forward.

Walang gana naman siyang hinarap ni Jon.  "Bro, no offense, okay? Pero siguro naman sa edad mong 'yan marunong ka nang magbasa ng lokasyon. Hindi mo naman 'ata kami sasadyaing iligaw dito 'di ba?"

"You think I'm a dimwit?"  Ele's expression darkens.

Jonathan remains cool, rising his brows.

Napakurap ako. I felt the tension arising between the two guys as they stood face to face. Gusto kong pumagitna sa kanila ngunit hindi ako makagalaw.

"Here." 

Biglang binato ni Ele ang phone n'ya. With irked-furrowing brows, Jon caught it immediately.

And Ele tilted his chin.  "Then read your uncle's text, Mr. Smartypants."

"Tsk! You bet!"

Okay, that's it! They are acting childish. That was when I stepped in between, pulling them away from one another.

"Hoy, ano ba? Hindi 'to tamang oras para magtalo! Please, may kailangan pa ta---"

BOGGGSSSHHH!!!

Isang malakas na pagsabog ang nagpatigil sa akin. Napaatras kami. Biglang bumukas ang pinto ng warehouse, kasabay 'yon ng pagsabog, saka kumawala ang makapal na usok mula sa loob nito.

Juniors Decode: Navigate Atlantis [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon