ဇွန်ဘီတက္ကသိုလ်(ဇြန္ဘီတကၠသိုလ္)

Chapter [4.1]

Zawgyi

ကန္တင္း၌ေတြ႕ဆံုျခင္း

ထိုမီတာ၁ေသာင္း အေျပးပြဲမွာ လစ္ဘရယ္ အႏုပညာဌာနက ပထမေနရာ ရရွိသြားၿပီး ခ်ီယန္ကေတာ့ ဒုတိယသာ ရရွိခဲ့တယ္။ အစတုန္းကေတာ့ ထိုပထမရသြားတဲ့ ေကာင္ေလးကို ဘယ္သူကမွ သတိထားၿပီး မၾကည့္မိၾကေပမယ့္ ပန္းဝင္ဖို႔ မီတာ၂ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ အလိုမွာ ထိုေကာင္ေလးက ခ်ီယန္႔ကို လိုက္မွီလာၿပီး သူနဲ႔ခ်ီယန္ဟာ က်န္တဲ့ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေတြ အားလံုးကို ဖုန္ေတြၾကားထဲ ခ်န္ထားခဲ့ၾကတယ္။ ခ်ီယန္က အရပ္ရွည္ကာ ေျခတံရွည္ရွည္ေတြရွိၿပီး ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲ တည္ၿငိမ္တဲ့ အရွိန္နဲ႔ ေျပးေနတာေၾကာင့္ လူေတြရဲ႕ အျမင္ကို ဖမ္းစားေနေတာ့တယ္။ ထိုေကာင္ေလးကေတာ့ ခ်ီယန္႔ထက္ ေခါင္းတစ္လံုးပုကာ ေျခလွမ္းေတြ မညီညာေပမယ့္ အရွိန္က ပိုျမန္တာေၾကာင့္ သူအရွိန္တင္ ေျပးလိုက္တဲ့အခါ သူတို႔နွစ္ေယာက္ၾကားမွာ အကြာအေဝးတစ္ခု ျခားသြားခဲ့တယ္။

ဆုန္းေဖးဟာ သူ႔ဖုန္းကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဆုပ္ကိုင္ထားေပမယ့္ စကၠန္႔ဝက္အၾကာမွာ သူ႔အၾကည့္ေတြက အားကစားကြင္းထဲကေန မခြာနိုင္ေတာ့ဘူး။ ခ်ီယန္ အေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ဆိုတာ သူသိေပမယ့္ ဒါေပမယ့္ ကံမေကာင္းစြာပဲ ပန္းဝင္ခါနီးမွာ သူ႔ၿပိဳင္ဖက္ထက္ ေျခ၃လွမ္းေလာက္ ေနာက္က်သြားခဲ့တယ္။ အစီအစဥ္တင္ဆက္သူကေတာ့ ပထမရသြားတဲ့ လစ္ဘရယ္ အႏုပညာဌာနနဲ႔ ဒုတိယရသြားတဲ့ ဘဝသိပၸံဌာနကို ၿပိဳင္ပြဲဝင္ အားကစားသမားေတြရဲ႕ နာမည္နဲ႔တကြ ဂုဏ္ျပဳေၾကညာေပးေနတယ္။ ဆုန္းေဖးကေတာ့ နားမေထာင္ဘဲ သူ႔အာရံုေတြ အားလံုးဟာ ခ်ီယန္႔ဆီမွာသာ စုစည္းေလတယ္။

ခ်ီယန္က ဒူးေပၚမွာ လက္တင္ရင္း ကုန္းကာ ခက္ခက္ခဲခဲ အေမာေျဖေနတယ္။ ဆုန္းေဖးက ခ်ီယန္ဟာ အေတာ္ေလး ေမာပန္းေနၿပီး ပန္းတိုင္နားနီးေလ သူ႔ရဲ႕ခံနိုင္ရည္ကို ေက်ာ္လြန္ေနေလ ဆိုတာကို ရိပ္မိေနခဲ့တယ္။ သူသာဆိုရင္ေရာ... ဆုန္းေဖးက စဥ္းစားမိတယ္ သူသာဆိုရင္ေတာ့ ဝုန္းခနဲ ပစ္လွဲခ်လိုက္ၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚ ေျခကားယား လက္ကားယား လွဲအိပ္ကာ သူေနခ်င္သလို ေနပစ္မိလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုက ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳးမွာမဆို သူ႔ပံုရိပ္ကို ထိန္းသိမ္းတတ္တဲ့ ခ်ီယန္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ဒီလိုပံုမွန္မဟုတ္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္အမူအက်င့္က သဘာဝအတိုင္း ျဖစ္တာလား တမင္ေလ့က်င့္ထားတာလားဆိုတာ ဘယ္သူမွ သိနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။