"ကဲ ကဲ LeveL တက္ေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္ၾကပါဦး"...........
သူနာျပဳဆရာမႀကီးက အတြဲေခ်ာင္းတာမဟုတ္ပါဘူး ၁နာရီျခားတစ္ခါ ေသခ်ာၾကည့္ေပးဖို႔ ဆရာဝန္ႀကီး ကမွာထားတာမို႔ သူတို႔အခန္းကို လာခဲ့တာပါ ဘာမွအသံပလံေတြမၾကားရင္ အခန္းထဲဝင္ၿပီး ေသြးေပါင္ခ်ိန္တိုင္းတာဘာညာလုပ္မလို႔ပါ အခန္းတံခါးဝနားေရာက္ေတာ့ Level 2. ၿပီးသြားတဲ့ အခ်စ္ Congratulation ပါ ကဲလြယ္တဲ့ Level 3 ကို အရင္သြားမယ္ေနာ္ ဆိုတာကို ၾကားလိုက္ေတာ့ ဘယ္လိုပဲ Fujoshiလို႔ေျပာေျပာ အပ်ိဳႀကီးဆိုေတာ့ ရွက္တာေပါ့ အဲဒါနဲ႔ ရွက္ရွက္နဲ႔ ျပန္သြားတာ အခုလာေတာ့လည္း တစ္ခန္းလုံး ေရေမႊးေတြျဖန္းထားပုံေထာက္ေတာ့ တခုခုေတာ့ တခုခုမွန္းသိတာေပါ့ အိပ္ခ်င္ေယာင္ကလည္း ေဆာင္ၾကေသးတယ္ ဒါေၾကာင့္ စခ်င္စိတ္နဲ႔ သူသိေၾကာင္း တခုခု ေျပာခဲ့မွဆိုၿပီး ခုလို ေျပာၿပီးထြက္လာတာပါ။
သူနာျပဳဆရာမႀကီး စကားေၾကာင့္ ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး တျဖန္းျဖန္းခ်ေနတဲ့ ေရွာင္းက်န္႔ကို ရိေပၚ ဆြဲဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး အာဘြားေပးလိုက္ပါတယ္
" အခ်စ္အရင္က မိန္းကေလးလိုေနတုန္းကေတာင္ အဲေလာက္မရွက္တတ္ပါဘူး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းနဲ႔ အခ်စ္ကေတာင္ စၿပီး ကြၽန္ေတာ္ကို Flirtတာေတြ အခ်စ္စမ္းတာေတြ စခဲ့တာ ခုမွဘာလို႔ အဲလို ရွက္တတ္ေနရတာလဲ အဲလိုရွက္ေနတာလဲ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာ"
"ဒါေတာ့ ဘယ္တူမလဲ အရင္က ငါက လူလြတ္ေလ အခုေတာ့ သူမ်ားအျမင္မွာ ငါ က ကေလးႏွစ္ေယာက္အေဖ ခုလို ေဆး႐ုံႀကီးမွာေတာင္ မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ အခ်စ္စမ္းေနတာကို သူမ်ားက သိေနဆိုေတာ့ မသိဘူး ငါရွက္တယ္"
"အရင္က ဘာစိတ္ကူးနဲ႔အခ်စ္ကို ထားခဲ့မွန္း စဥ္းစားလို႔ေတာင္မရဘူး ေတာ္ေသးတာ အခ်စ္ကျပန္လာလို႔ မဟုတ္ရင္ ခုလိုဘဝရဲ႕ အေကာင္ဆုံး ဆိုတာေတြ ကြၽန္ေတာ္ ခံစားလိုက္ရမွာမဟုတ္ဘူး အခုေတာ့ အခ်စ္နဲ႔ခုလိုေလး ေနလိုက္ရတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ က ေသရမွာေတာင္ ေၾကာက္သြားၿပီ"
"ေမာင္ ကေတာ့ ေလ်ာက္ေျပာၿပီ သူမ်ားေတြေျပာတာ ေသေပ်ာ္ၿပီၾကားဖူးတာ"
"ကြၽန္ေတာ္က အဲလိုမဟုတ္ဘူး အခ်စ္မရွိတဲ့ ေန႔ရက္ေတြတုန္းက ကြၽန္ေတာ္က ေသေပ်ာ္ၿပီဆိုတဲ့အေနအထား အၿမဲရွိခဲ့တာ"
JE LEEST
Whatever You Are
Fanfictieတကယ့် ဖြစ်ရပ်မှန် ဇာတ်လမ်းလေးကို Yizhan Version လေးနဲ့ စိတ်ကူးလေးတွေ ဖြည့်စွက်ပြီး ရေးထားတာပါ အချစ်က - တားဆီးလို့မရတဲ့အရာ - ကန့်သတ်လို့မရတဲ့အရာ - ထိန်းချုပ်လို့ မရတဲ့အရာ တစ်ခုပါ အချစ်က အချစ်ပါပဲဆိုတာ တကယ်ပြသနိုင်တဲ့ ဖြစ်ရပ်မှန် ဇာတ်လမ်းမို့ပါ ယုံ...
