𝐁𝐈𝐋𝐈𝐍𝐂𝐈𝐍 𝐎𝐓𝐄𝐒𝐈「ᴛᴏᴍ ᴍ. ʀɪᴅᴅʟᴇ」

| elbise

｡☆✼★━━━━━━━━━━━━★✼☆｡

HEYECAN.

Hissettiği şey tam olarak buydu Tom'un: Bir heyecan.

Aynanın önündeydi. Üç kişiyle daha paylaştığı yurt odasındaki aynanın önündeydi ve aynadan kendisine bakıyordu.

Üzerinde siyah bir takım elbise ve resmi cübbe vardı. Saçları özenle taranmıştı her zamanki gibi ve bir kez daha yakışıklılığını izliyordu aynada.

Yeşil gözleri şeytanın ışıltılarıyla parlıyordu, sert yüzünde ölümün izleri vardı. Tüm olumsuzluklar üzerinde toplanmasına rağmen yakışıklıydı.

Tıpkı ölüm gibi Tom Riddle da nefes kesiciydi.

Aynada kendine bakmaya devam ederken sahne değişti, Tom kendini ortak salona giriş kapısının önünde dikilirken buldu.

Kapı açılmıştı tekrar, Tom başını o yöne çevirdiğinde dışarı adım atan Carmen Greengrass'ı gördü ve onu baştan aşağı süzdü.

Canlı leylak rengi bir elbise vardı üzerinde. Kayık yakaydı elbisesi, göğüs çatalı ufak bir göz kırpıyordu ancak fazlası yoktu, kapalıydı önü.

Elbise vücudunu sarıyordu sımsıkı, dizlerinin üç parmak üzerinde bitmişti.

Sarı saçları iri dalgalar halinde arkasına atılmıştı, önüne düşen saçlarını inciler bezeli bir taçla geriye atarak yüzünü öne çıkarmıştı.

Makyajı oldukça sadeydi, gözlerinde bir tek rimel vardı ve iri gözleri parlıyordu. Dudaklarında uçuk pembe bir ruj vardı, yanakları pembe pembeydi.

İnce bileğinde tacı gibi inciler sıralanmış bir bileklik vardı. Topuklu ayakkabıları kıyafetiyle aynı renkti.

Çok güzeldi, beyaz tenine dokunan leylak rengi kumaş ona o denli yakışmış, doğal makyajı güzelliğini o kadar öne çıkarmıştı ki Tom onun güzelliğini izlemişti birkaç saniye boyunca.

Kendisini görünce kocaman gülümsemişti Carmen, ışıldıyordu gülümseyişi bile. "Her daim tam zamanında olman gereken yerde olursun değil mi?"

Tom'un koluna girdi. Ve o an Tom rüyanın konusunu fark etti, birden içine doğmuştu sanki.

Slughorn'un yapacağını söylediği yemeğe gidiyorlardı birlikte.

"Sıkıcı yemeğe katlanmaya hazır mısın?" diye sordu Carmen onun koluna girmiş bir şekilde yemeğin yapılacağı salona yürürken.

Koridor boştu, ikisinden başka kimse yoktu. Ve Tom kendini heyecanlı olmanın yanında sakin de hissediyordu.

"Sen yanımda olduğun için gayet hazırım." dediğinde Carmen gülümsedi memnuniyetle.

Slughorn'un odasındaydılar şimdi. Tom altı yıldır buraya aşina olduğu için yadırgamamıştı.

Uzun ve büyük dikdörtgen masa süslenmiş, konuklarını ağırlamak için hazır bir şekilde bekliyordu. Üzerinde uzun mumlar yanıyordu.

Masada birkaç kişi vardı, hepsi de Slytherin öğrencisiydi şaşırtıcı olmayan bir şekilde.

Masada boş olan sandalyelerin ikisine oturdular, yan yanaydılar ve Tom o kadar yadırgamıyordu ki Carmen'in varlığını.

Hatta bu varlıktan keyif aldığını da söyleyebilirdi.