𝐁𝐈𝐋𝐈𝐍𝐂𝐈𝐍 𝐎𝐓𝐄𝐒𝐈「ᴛᴏᴍ ᴍ. ʀɪᴅᴅʟᴇ」

| koridordaki kaçak

ÖNEMLİ bir insan olmak.

Birçok insanın gayesiydi bir önem teşkil etmek. Toplumun gözünde, ailesinin gözünde, hatta kendi gözünde önemli bir insan olmak istiyordu herkes.

Bir şeyler başarmak ve bu başarıyı tüm dünyanın gözüne sokmak, kendini kanıtlamak.

Her insan önemli biri olmayı isterdi elbette ama herkes önemli bir insan olamazdı, doğanın kanunlarına aykırı olurdu bu. Bazıları daha zayıf olmalıydı ki esas güçlüler öne çıkıp önemli insanlar olsun.

Her önemli insan da aynı önemi taşımazdı, önemli insanların da bir hiyerarşisi vardı.

Tom Riddle'ın hedefi ise önemli bir insana dönüşmekten çok, önemli insanlar arasındaki hiyerarşinin zirvesinde olmaktı. Kendisinden bir aşağıdaki önemli kişiyle arasına dağları sokmak, en zirvede olmaktı.

Ufak başlangıçlar yapmıştı bunun için de. Önemli bir insan olmak istiyorsa, girdiği her yerde en önemli insana dönüşmeliydi. 

Bu yüzdendir ki Hogwarts'taki öğrencilerin ulaşabileceği en önemli rütbe olan Öğrenciler Başkanı rütbesine önem gösteriyor, işlerini büyük özenle hallediyordu.

Müdür Dippet'e karşı iyi gözükmek için her işe önem gösteriyordu, tüm görevlerini eksiksiz yerine getiriyordu.

Bu görevlerden birisi de koridor nöbetleriydi. Gece çıktığı nöbette kendisine eşlik eden diğer Öğrenciler Başkanı Ravenclaw evinin mensubu Torian Alcott ile koridorları dolaşıyorlardı.

Tom birinci katta dolaşırken Alcott ikinci katı dolaşıyordu. Zindanlar ve diğer katlarda da Sınıf Başkanları ikili görev sürdürüyorlardı.

Gecenin sessizliğini severdi aslında Tom. Zihni sessizlik hakimken daha iyi çalışırdı daima. Ve çalışan bir zihin nimetti onun için. Planlaması, ince ince işlemesi gereken çok düşünce vardı zihninde.

Koridoru bir kez daha boydan boya gezdikten sonra arkadan yükselen ayak seslerini duyup kaşlarını çattı ve arkasını döndü, ucunda ışık parlayan asasını da doğrultmuştu sese doğru.

Uzaktan gelen kişiyi göremiyordu Tom, asadan çıkan ışık o denli aydınlatmıyordu ortalığı. O yüzden o da asasını hafifçe öne doğru sallayarak asasından bir ışık kümesi fırlamasını ve hedefine doğru ilerlemesini sağladı.

Işık hedefe yaklaştıkça Tom koridordaki kaçak öğrencinin ayrıntılarını gördü ve tek kaşını kaldırdı, yüzünde mimik oynamamıştı. Sırtını duvara yaslayıp ışığa bakan kişiyi izledi, ışık kendisine doğru ilerlerken kaçak öğrenci de Tom'u nihayet görmüştü.

Işıkla birlikte kız da Tom'a doğru gelirken Tom'un yeşil gözleri kızın üzerindeydi. 

Işık nihayet yanında durduğunda kendi kendine toz haline gelmiş ve geriye yalnızca Tom'un asasından yayılan ince ışık kalmıştı.

"Yasak saatte koridorda olmak yasak, bildiğin gibi." dedi Tom mekanik bir sesle. Göz kırpmadan ona bakıyordu.

"Ve ben ortak salonda değilim, gördüğün gibi." dedi Carmen tatlı sesiyle. "Binadan puan kıracak mısın?"

Tom birkaç saniye yanıt vermeden ona baktı. Aklında gördüğü rüyalar bir anlığına belirse de odağını kaybetmeden Carmen'e bakmaya devam etti. "Kırmam gerekiyor." dedi. "Başka binadan olsan çoktan kırmıştım."

Carmen'in dudakları sevimli bir şekilde iki yana kıvrıldı. "Slytherin olduğum için şanslıyım o zaman."

"O kadar da değil." dedi Tom ve Carmen sorgularcasına ona baktı. "Profesör Slughorn ile konuşup yarın akşam cezaya kalman gerektiğini iletirim."