Mister X

Trust me

" Kom, we moeten nu echt wel verder." Mister X staat met een natte t-shirt en broek op me te wachten, in de schaduw van een grote boom. Hij leunt met zijn rug tegen de stam terwijl hij met zijn donkerblauwe Vans door het droge zand wrijft. " Ja ik ben er zo." Ik kijk even naar hem op en droog verder mijn haren door ze wild heen en weer te schudden. Dan kijk ik weer op en draai mijn nog redelijk natte haar in een dotje en doe mijn elastiek er om heen. "Kom je nu nog ? " Hij staat nog steeds onder de boom, maar nu heeft hij zijn zonnebril opgezet. "We moeten verder." - "Ja ik ben er." Hij duwt zich weg van de boom en begint te stappen. Ik doe maar net het zelfde, maar het blijft opvallend stil wanneer we door de hete zonnestralen lopen.

Wilde hij me nu echt kussen daarnet ? Of beeld ik me maar weer iets in ? En waarom ging hij plots zo snel weg, zonder nog iets te zeggen ? Wat doe ik verkeerd ? ... De vragen spoken door mijn hoofd terwijl we zwijgend naast elkaar lopen. Mijn natte haar is inmiddels al wat opgedroogt door de hete middagzon. En mijn benen beginnen pijn te doen. Net zoals mijn blote buik, die al een hele dag onbeschermend de hete zon ziet. En nu dus behoorlijk aan het verbranden is.

Nog een kwartier later. Ik probeer niet opzij te kijken en te vragen waarom hij niets zegt. De stilte is bijna schrijnend. Zelfs de vogels, de wind, wat dan ook voor geluid hoor je niet. Enkel onze voetstappen. Die maar eindeloos blijven doorgaan door het droge zand. Ik wil zijn stem horen, zijn lach. Die vanochtend bij het meer nog zo mooi geklonken had, zo lief.

En dan na al een hele voormiddag van stilte, hoor ik iets. Eerst heel zachtjes, maar dan wordt het duidelijker. Mister X heeft het ook gehoord en kijkt naar me. Ik kijk hem , of toch zijn zonnebril, ook aan. We blijven naar elkaar kijken en concentreren ons op het geluid. " Zou het kunnen dat ...? " - " Ik denk het wel ! " antwoord ik op zijn onafgemaakte zin. We kijken elkaar aan en glimlachen. "Wel, laten we dan maar gaan. " Hij knikt met zijn hoofd naar de zijkant in de richting van het geluid. " Die kant op geloof ik." Ik lach en we beginnen te stappen. Maar na een minuut verandert het stappen in joggen, en dan in lopen.

En het geluid wordt steeds sterker. Na een dikke vijf minuten zien we waar het geluid ons naar toe heeft geleid. En we stoppen met lopen en staan stil. We zijn bij een weg. Een echte geasfalteerde weg, die ons weer naar huis kan brengen, weer naar de bewoonde wereld. En enkele meters voorop staat een grote amerikaanse pick up te ronken met zijn motor. Ik hoor een mannestem van alles roepen door het luide geronk heen. Hij zit op zijn knieën en pruts aan een band. Waarschijnlijk een platte band. Verder zijn er geen auto's te bespeuren. De weg zit ook vol met putten en bartsen, dus het is begrijpelijk dat de meeste mensen deze weg mijden. Maar deze truck dus blijkbaar niet , deze truck kan ons naar de bewoonde wereld leiden.

" Kom we gaan even kijken. Misschien mogen we een stukje meerijden." Hij neemt mijn bovenarm vast en kijkt me aan. Maar wanneer hij me in de ogen kijkt laat hij me weer los. Hij kijkt snel weer voor zich en stapt op de truck af. Ik volg hem op de voet en besef plost iets. Snel trek ik hem de berm in en trek hem naar beneden, zodat we beiden op onze hurken zitten tussen het kurkdroge gras. "Wat gaan wij tegen die man zeggen dan. Oh, hallo goeie midag ! Ja wij zijn hier gewoon eventjes aan het wandelen maar onze voeten doen pijn. Mogen we eventjes meeliften naar het dichtsbijzijnde dorp ? Ik denk dat we wel iets beters moeten verzinnen dan dat We zien er niet uit. Jij met je DIY- ingebonden gschouder, ik met mijn kapotte t-shirt. En we zitten helemaal onder het stof Dat klinkt echt we heel geloofwaardig hoor." Hij kijkt bedenkelijk en lacht dan. " Ik heb wel een ideetje, maar je moet me vertrouwen." - " Ik heb geen andere keuze vermoed ik. " We gaan beiden rechtstaan en hij vlecht plots zijn vingers tussen de mijne. "Wat be.."- " shhhht, vertouw me nu maar." Ik kijk naar onze handen en we lopen best nog wel belachelijk ver uit elkaar. Hij merkt het ook en trekt me iets korter tegen zich aan. "Nu lijken we pas echt een gelukkig koppeltje, Noraatje van me." Ik probeer de ironische bijbedoeling weg te denken en me in te beelden dat dit ook echt zo is. Maar de werkelijk zegt wel wat anders.

We zijn nu bijna bij de truck, en ik zie nog een tweede man. Mister X zijn vingers zitten stevig tussen die van mij gevlochten, en ik voel mijn hartslag in mijn duim, Ik met hem gewoon vertrouwen. Voorzichtig kijk in de spiegels van de auto om een glimp op te vangen van de mannen die aan het wiel prutsen. Ze hebben beiden een pet op, wat te begrijpen is want het namelijk bloedheet. "Vertrouw me nu maar " fluistert Mister X . Hij opent zijn prachtige volle lippen. " E...."

Snel trek ik hem de kant en duw ons beiden op de grond. We rollen een paar keer over tussen het hoge gras en wanneer ik Mister X zijn mond zie, zijn prachtige volle lippen, duw ik mijn hand er stevig op. Ik lig boven op hem en voel hem diep ademhalen. Ergens schaam ik me wel een beetje voor onze nogal vreemde pose, maar er nu toch niemand die ons ziet. Of dat is toch de bedoeling. Hij kijkt me aan, zonder zijn zonnebril. Die vinden we zo meteen wel terug denk ik Hij kijkt me echt vreemd aan. Maar dat is ook te begrijpen, want hij weet niet wat er zo net gebeurde. Voorzichting leg ik mijn vingers op mijn lippen en hij knikt, wel nog met gefronste wenkbrauwen. En de verwarring is duidelijk te zien in zijn grote donkere pupillen. Ik laat mijn hand van zijn mond af glijden en leg eerst mijn vinger op zijn lippen, om nogmaals aan te duiden dat we echt stil moeten zijn. Ik kijk naar hem en voel zijn lichaam tegen het mijne, mijn vinger tegen zijn lippen, alsof hij er een kusje op geeft. Zo teder voelt alles aan. Ik voel mijn huid tegen de zijne en het tintelt. Overal tintelt het. Ik zou willen dat ik nog meer van hem zou kunnen voelen, nog meer van hem zou kunnen houden, nog meer van zijn stem willen horen, nog meer ... . Maar snel duw ik deze gedachte weg en haal mijn vinger van zijn lippen.

" Waarom deed je dat nu ? Dit was misschien onze enige kans om een lift te krijgen." - " Luister ik leg je wel uit als we minder hoorbaar zijn." Hierbij draai ik met mijn ogen in de richting waar de mannen bezig zijn aan de auto. " Nu moet jij mij gewoon vertrouwen."