Mister X

A black shadow

Er wordt over niet echt veel gesproken onderweg. De nieuwste roddels op school, niet dat het me veel kan schelen.  Maar ook vooral over Sam, en hoe hij en Dan uit elkaar gegaan zijn. Alhoewel ik niet echt snap waarom. Maar ja, wie ben ik om daar iets van te snappen. Ik ben nu niet echt het ideale voorbeeld denk ik. Verder gaat het nog over welke keur Danielle haar haar zou verven wanneer ze volgende week naar de kapper gaat. Ze heeft uiteindelijk besloten dat ze voor felrood gaat. Op aandringen van mij. Dat vind ik toch net iets beter dan felgroen. Maar voor de rest is het vooral meezingen, of beter gezegd luisteren naar Dan die meezingt met haar favoriete nummers. 

"Wacht even in de auto oké. Ik ga even tanken. " Dan legt haar rode zonnebril, met glazen in de vorm van een hartje, op het dashbord en stapt uit. Ik draai mijn raampje naar beneden zodat ze ondertussen nog iets tegen me kan zeggen. " Dit ding moet echt dringend eens nagekeken worden weet je, het verbruikt zoveel." klaagt ze terwijl ze de donkergroene slang naar haar roze auto brengt. "Echt niet normaal."gaat ze verder . " Ja wat wil, met zo'n oude auto." Dan haalt haar schouders vrolijk op en tankt verder. Ondertussen hoor ik haar zachtjes neuriën, waarschijnlijk een liedje van daarnet. Maar ik kan me toch niet herinneren dat ik het gehoord heb. Waarschijnlijk zat ik met mijn gedachten wel weer ergens helemaal anders, bij hem. Hoe graag ik ook aan iemand anders wil denken, aan iets anders, het gaat niet. Weer komen er herinneringen naar boven. De geur van benzine doet me aan hem denken. De benzine  die net zo ruikt als toen we onder de truck lagen, klaar om hem te stelen, al wist ik dat toen natuurlijk nog niet. Ik was zo dicht bij Mister X geweest, zo vlakbij, en nu is hij zo verweg. 

"Nora ?! Hallowa ?" - " Eum, ja sorry wat zei je ?" Dan lacht zachtjes en grabbelt ondertussen in haar handtas.  "Ik zei, ik ga even naar binnen om te betalen en iets te drinken te halen. Moet ik iets voor je meebrengen ? " ze lacht wanneer ik wakker wordt uit dromeland en probeer om op te letten. "Water is prima." zeg ik vlug. Ze draait een keer met haar ogen en draait zich vervolgens om. "Jij altijd met je water, ik zal nog wel zien. Je hebt iets stevigs nodig. " Ik hoor het haar zeggen wanneer ze naar het kleine winkeltje loopt naast het tankstation. Ze zal wel weer met een cola of zo afkomen. Ook al lust ik dat niet. En dat weet ze maar al te goed. Maar ja, wie ben ik om Dan tegen te houden, een meisje met zo'n sterke persoonlijkheid ? Ik ben maar gewoon Nora. En volgens mij kan ik haar niet tegen houden als ze iets in haar hoofd heeft. Niemand kan dat.

Ik zie hoe ze de deur van het winkeltje opent en dan binnen verdwijnt. Ergens zie ik haar gekleurde haar nog tussen de rekken  maar dan is ze helemaal uit mijn zicht verdwenen. Ik richt mijn blik dan maar op iets anders, mijn voeten. Zonder schoenen. Plots schaam ik me wel een beetje. Ik zit hier met enkel een ziekenhuisschort in een roze auto, bij een klein tankstation. Wat als iemand me ziet ? Mijn wangen kleuren door de gedachte, Voorzichtig laat ik me een beetje dieper in de stoel zakken en bekijk mezelf in de zijspiegeltjes van Dan's auto. Ik zie er vreselijk uit !  Mijn haar is los maar zit wild door mekaar geslagen, ik heb een blauwe plek op mijn voorhoofd en mijn ogen vallen bijna toe. Ik lijk wel een zombie, beter kan ik het niet beschrijven. Zombie is duidelijk het juiste woord voor me. Ik schuif nog wat dichter bij de spiegel, nadat ik eerst kijk dat er niemand anders bij het tankstation rond loopt. Het zou nogal genant zijn als iemand me zo ziet. Of als iemand vragen begint te stellen, want dan heb ik de kans dat ze me weer het ziekenhuis in sleuren. Ik ziedat er niemand is en kijk in de zijspiegel. Langzaam bestudeer ik mezelf. 

Maar dan valt mijn oog op iets wat ik achter me in de spiegel zie. Ik focus me erop. Eerst is het een donkere schaduw, maar dan is er duidelijk een menselijk figuur. Een jongen komt van achter een paar bomen naast het tankstation, naar de roze auto toe geslopen. Hij heeft een donkere kap op en zijn ogen zijn bedekt met een zonnebril. Ik herken hem meteen. Het is Mister X. Hij is het echt ! Ik herken hem aan zijn manier van lopen, de vorm van zijn schouders, de plukjes haar die onder zijn kap uitkomen en zijn lippen die lichtjes open staan. Hij is het ! Ik klik zonder na te denken mijn gordel los. Hij is het echt !  giert er door me heen. Ik voel weer elke vezel in mijn lichaam trillen en tintelen en het voelt weer alsof ik hem voor de eerste zie. Alles in mij wil bij hem zijn. Ik duw mijn deur open. Hij is nu bijna bij de auto. Voor ik het weet spring ik met mijn blote voeten op de grond en kijk met grote ogen naar de jongen die naar de auto toe komt. Mijn hart bonkt zoals ik het nog nooit gevoeld heb. Mijn lijf staat op springen. Ik sta op springen. Ik wil zijn armen springen en zeggen dat ik hem gemist heb, dat ik bij hem wil zijn. Dat ik hem nooit meer kwijt wil. Dat hij me mag beschermen, dat hij me mag hebben en dat ik hem mag hebben. Dat wij weer een wij zijn, samen. Maar ik kan het niet. Mijn lichaam beweegt niet. Ik sta aan de grond genageld. Zo vast als een blok beton. Zo voel ik me.  Ik ben volledig verlamd. Ik kan enkel staren naar Mister X die naar de auto toe komt geslopen. 

Hij draait zijn hoofd omhoog en stopt plots met bewegen. Hij legt zijn hand op de achterruit. Hij staart me aan door zijn zonnebril. Ik kan zijn ogen niet zien, maar ik weet zeker dat hij me aanstaart. "Mister X." fluister ik zachtjes. Maar dan doet hij iets wat ik niet had verwacht. Net wanneer ik naar voren wil, en kan stappen om zijn zonnebril af te nemen draait hij zich bruut om. Hij twijfelt geen seconde en begint kei hard weg te rennen. Ik probeer zijn hand nog vast te nemen, maar ik ben te laat, ik grijp in het niets. Volledig verward ren ik achter hem aan. Maar ik kan hem niet bij houden. En voor ik het weet verdwijnt zijn schaduw weer regens tussen de bomen, en zo verder door de donkere straten. "Waarom ?" roep ik naar het duister, volledig ten prooi van mijn emoties. Geen reactie "Waarom ?" fluister ik er snikkend achter aan. Waarom laat hij me nu zo achter. Wat heb ik dan verkeerd gedaan ? Er loopt een traan van mijn wang. Hij rolt langzaam over mijn kin en drupt dan naar beneden op mijn blote voeten. Ik staar ernaar, met waterige ogen. Hoe kan hij me achterlaten, alweer ?  

Ik veeg met mijn hand, waar een paar korsten op zitten, en loop terug naar de auto. Heel langzaam alsof ik te veel gedronken heb. Zo moet het er toch uit zien voor een voorbijganger, stel ik me voor. Ik wil gewoon dat mijn trane verdwenen zijn voor dat Danielle terug is. Ik heb haar al genoeg te vertellen, dit moet er ook niet nog eens bijkomen.

Ik ben weer bij de auto en mijn tranen lopen niet meer van mijn wangen af, wel prikken mijn ogen nog. Snel sla ik een blik naar de winkel en zie Dan bij de kassa staan, terwijl ze druk aan het babbelen is. Typisch iets voor haar. Ik kijk weer voor me en zie de roze lak op Dan haar auto. Daar waar net mister X zijn hand op lag. Slik, pink een traan weg. Hij ligt gewoon zo gevoelig bij mij, alles wat hij doet of zegt raakt me zo veel harder dan bij iemand anders. Soms positief, soms negatief, maar het raakt me. Ik stop met stappen en probeer mijn gevoelens voor hem weg te drukken. Mijn blik glijd weg van de plek waar zijn hand net tegen aan steunde, en valt op iets. 

Snel gaat al mijn aandacht ernaar en nog geen seconde later heb ik het al in mijn handen. Het is klein en wit. Het is een enveloppe. Met mijn naam erop.  Voor Nora, het zandmonstertje.  Hij heeft het achter gelaten. Hij is de enige die mij ooit zo genoemd heeft. Het moet gewoon, het kan niet anders. 

Hoi di hoi iedereen, 

ten eerste ik ben terug van vakantie dus ik ga meteen weer een nieuw hoofdstuk na dit proberen te plaatsen, zoals beloofd. Dat wilde ik gewoon eventjes meedelen hihi :-p. En een tweede mededeling, ik heb dus Mister X toch 'ingeschreven' voor de wattys2015 !!! Dus allemaal blijven lezen, voten, comments plaatsen, .... Wie weet waar eindig ik met Mister X ? :-D

I love you guys, en bedankt voor de vele leuke reacties, stemmen en vele reads. Ik had nooit zo ver kunnen schrijven zonder jullie steun. Dank je dank je dank je dank je !!! 

groetjes 

Aukjep