Mister X

You are not my father

De mannen sleuren hem steeds ruwer mee en ik kan het wel uitschreeuwen. Waarom behandelen ze hem zo ? Waarom ?!! Hij verdient dit helemaal niet. Een paar tranen rollen over mijn wangen en vallen op mijn schoot. Maar ik neem de moeite niet om ze af te vegen. Nee, ik moet hem helpen, kosten wat kost.

Maar ik kan moeilijk uit de bossen naar voren springen en mezelf in zijn plaats stellen, want dan zijn we er alle twee bij en help ik niemand. Denk gewoon, Nora, denk !!!

Maar denken is nogal moeilijk op dit moment. Ik probeer eerst om mijn ademhaling rustig te krijgen en de tranen te laten verdwijnen. En dit alles met Mister X die steeds verder van me weggesleept wordt. En dan verdwijnt hij plost uit mijn zicht. Ik panikeer, hij mag niet bij me weggenomen worden ! Snel spring ik recht in de struiken, schaaf met mijn wangen tegen de doornen van enkele takken en begin te bewegen. Langzaam en voorzichtig. Ik loop in de schaduwvan de grote bomen, hopelijk net uit het zicht van de agenten enkele tientalle meters voor me.

En zo blijf ik enkele honderden meters doorgaan, in stilte en denkend aan een manier om hem uit deze puinhoop te halen. Maar hoe meer ik nadenk hoe meer ik besef dat dit onmogelijk gaat worden. Ik kan hem toch niet ongezien voorbij vijf agenten krijgen, vervolgens zijn boeien eraf halen en dan nog snel genoeg lopen om niet weer gepakt te worden. Dit gaat echt onmogelijk worden. Maar ik moet iets doen. Ik kan hem niet alleen laten. Hoe waanzinniger mijn plannen worden, hoe duidelijker het wordt hoeveel hij voor me betekent.

Na zeker een kilometer of twee komt de oude weg waar we de auto hebben achtergelaten weer in zicht, nu natuurlijk met enkele politiewagens. De bomen staan hier ook iets verder uit elkaar. Dat maakt het dus veel moeilijker om ongezien achter ze aan te lopen. Ik versnel een beetje wanneer ik zie dat ze bijna de politie auto bereikt hebben. Al snel ben ik nog maar tien meter bij ze vandaan en er is hier bijna geen beschutting meer. Op de achtergrond hoor ik ze vanalles aan Mister X vragen. " En jongeman, waarom spook jij zo in de bossen rond ? Toevallig ook een auto gestolen ? " De breedgeschouderde agent laat het sarcasme duidelijk merken. Maar Mister X houdt zijn lippen stijf op elkaar en staart voor zich uit. Als ik het niet verkeerd zie zijn zijn ogen een beetje waterig. Gaat hij nu huilen ? Ik weet het niet. Ik besluit om nog iets dichter bij te sluipen. Of toch, sluipen kan je het nu niet echt noemen, het is eerder als een olifant tussen de bomen heen zichzaggen. Nog maar vijf meter bij hem vandaan. Mijn hart gaat tekeer, waarschijnlijk door de adrenaline en de angst om iets verkeerds te doen. Snel kruip ik onder een dikke doornstruik. Mijn armen en wangen staan waarschijnlijk vol me schrammen, maar dat kan me helemaal niets schelen. Ik wil gewoon weer bij hem zijn, in zijn armen bij de waterval, zonder al deze zorgen, zonder al deze ellende. Maar het gaat niet. Ik mag nu trouwens ook niet wegdromen. Ik ga plat op mijn buik liggen en concentreer me op Mister X en de agenten.

Nu kan ik pas echt goed horen wat er gezegd wordt. "Sherrif, kom eens even een kijkje nemen naar deze snotaap die we uit de bossen geplukt hebben." De autodeur van de grootste wagen vliegt open en ik zie een grote, gespierde man met een zonnebril uit de auto stappen. Alles aan hem ziet er drijgend uit. Zelfs zijn manier van stappen, de zonnebril die over zijn ogen is geschoven, de randjes van een gigantisch tatoo die boven zijn kraag uitkomen, zijn diepe ademhalingen,... alles. Plots gooit hij iets op de grond en ik besef dat het een brandende sigeret is. Hij spuwt er nog een keer over en stapt verder richting Mister X.

" Wel, wel, wel." Hij duwt de agent die hem vast heeft achteruit en pakt mister X bij de riemen van zijn rugzak op. Mister X draait zijn hoofd weg van zijn gezicht. "Ik wist al van bij je geboorte dat jij niet deugde, kleine onderkruiper ! " Wat, ze kennen elkaar? Ik verplaats me een beetje naar voren in de srtuik waar ik onder zit om het gesprek beter te kunnen verstaan. " Waar is je grote mond naar toe jongen. Heb je die bij die hoer, ik bedoel je moeder " de sherrif lacht " laten liggen ?" Nu zie ik Mister X zijn houding veranderen en hij moet echt moeite doen om hem geen klap in het gezicht te verkopen. "WEl, hoe zit het ?!! Gaan we nog iets zeggen of heb je niet leren praten ?" De sherrif lacht luid en de andere agenten grinniken zachtjes mee. Al zie ik meteen dat ze het niet echt grappig vinden, ze zijn gewoon bang om er niet bij te horen. De sherrif pakt hem bij zijn kraag met zijn linkerhand en hijst hem tot op zijn ooghoogte. Met zijn rechterhand haalt zijn zonnebril van zijn neus af en hangt hem aan zijn riem. "Wel, zoon zeg je al geen goede dag meer tegen je bloedeigen vader ?! " Ik schrik. Zijn vader ?!! "Jij bent mijn vader niet. En dat zul je ook nooit worden ! " Mister X schreeuwt het in zijn gezicht. De sherrif laat hem vallen en hij kan nog net optijd zijn voeten onder zich zetten. Twee andere agenten grijpen hem meteen bij zijn schouders vast, zodat hij wel naar de sherrif moet kijken.

De sherrif stapt op hem af. "Ach zoon, hoe vaak moet ik je nog uitleggen hoe kinderen gamaakt worden ? " Hij lacht. Maar Mister reageert fel. " Wel, VADER, ik kan me niet herinneren dat je dit ooit gedaan hebt. Ik me eigenlijk niet eens herinneren dat je IETS aan me hebt uitgelegd. Ik kan me alleen maar herinneren hoe jij nogal graag je vuisten in mijn maag plantte !!! " Zijn vader vertrekt geen spier. Mister X wordt helemaal rood en begint hevig te bewegen om uit de greep van de twee agenten te komen. " Zoon, je bent weer stout, tututut. Ik zal je even moeten herinneren aan de oude manier van straffen." En dan gooit zijn vader me al zijn kracht zijn vuist in Mister X zijn maag. Hij klapt dubbel en spuwt een hele hoop bloed uit. Maar de sherrif doet het nog eens en kan er nog mee lachen ook. " Ik haat je !!! Jij vuile klootzak !!! " Roept Mister X, terwijl er nog bloed uit zijn mond komt."Wat zeg jij daar zoontje van me ? Onbeleefd taalgebruik dulden we hier ook niet." Zijn vader gebaart iets naar de twee agenten, die op hun beurt Mister X weer recht trekken. Dan verkoopt zijn vader hem een mep in het gezicht.

Ik kan het niet meer aanzien. Mister X zijn gezicht stroomt vol met bloed en het drupt op zijn schoenen. Nee ik kan het niet meer. Hij verdient dit niet ! Al mijn plannen, angsten, bedenkingen maken me niets meer uit. Ik spring recht en loop op de agenten af. Mister X kijkt op en ziet me aankomen. Zijn ogen staan eerst verbaast maar daarna kijken ze hopeloos. Maar ik let er niet op ik loop door, steeds sneller tot dat ik vlak bij de agenten ben.

Ik ben nog maar een meter bij ze vandaan. Zij hebben mij nu ook gezien maar het maakt niet uit. Ik spring omhoog en stoot met al mijn kracht tegen de sherrif. "Jij monster !" roep ik terwijl ik hem omver duw en zelf boven op hem val. Snel spring ik recht en maak gebruik van de verwarring om Mister X los te rukken uit de greep van de twee agenten. "Lopen ! " roep ik. Maar Mister X beweegt amper. Hij braakt nog steeds bloed. Ik trek hem vooruit. Maar hij raakt niet verder. Bloed stroomt snel uit zijn mond. "Nora, ga maar. Ik red me wel. " - "Nee, ik laat jouw niet achter, nu niet, nooit niet." Er stroomt een traan van mijn wang en Mister X ziet het. "Ga." Ik kijk hem aan en achter hem komen de agenten in beweging. "Nee !" Ik neem zijn beide handen vast en kijk hem aan. "Nora, ga nu gewoon. Nu kan het nog." -"Niet zonder jouw." Fluister ik terwijl de tranen zich vermenigvuldigen op mijn wangen. Mister X klapt plost weer dicht en spuwt een hele hoop bloed op de straat uit. "Nora ! NU ! " Maar ik hou voet bij stuk, ik ga niet zonder hem.

De agenten zijn nu bij ons en de sherrif duwt ze allemaal opzij om zo bij ons te komen. Mister X valt op zijn knieën en geeft nog meer bloed over. "Zo, zo, zo, mijn zoon heeft dus een meisje. Waarom heb je me dat niet verteld jongen ?" De sherrif neemt me vast en kijkt me aan. Ik voel meteen enorm gevoel van afschuw voor deze man. Of beter, voor dit monster. " En ze heeft zo'n slechte manieren, zomaar de vader van haar vriendje omver gooien. Geen goede keuze jongen."- "Jij weet helemaal niets over haar ! " schreeuwt Mister X van op de grond. Hij veegt zijn mond af met zijn arme en probeert recht te komen, maar een forse agente houdt hem tegen de grond. "We zullen jou ook een onder handen moeten nemen, denk ik." - "Nee..... " hoor ik Mister X nog roepen voor ik een harde klap tegen mijn kaak voel. Ik proef bloed en val neer tegen het asfalt. Mister X strekt zijn arm naar me uit en ik probeer mijn vingers met de zijne te verstingelen maar waneer mijn vingertop de zijne raakt wordt alles zwart voor mijn ogen.