Mister X

A big jump

We lopen steeds sneller. Ik heb moeite om Mister X bij te houden wanneer we door het steeds dichter wordende struikgewas rennen. Af en toe voel ik een tak langs mijn wang snijden, of langs mijn buik. Maar ik trek het me niet aan.Ik blijf mijn ogen op Mister X zijn rug houden. Ik mag hem nu niet kwijtraken. Achter ons hoor ik de sireines stoppen en vervolgens begint een hond te blaffen. Ik besef meteen wat er aan het gebeuren is en we hebben amper voorsprong. Dit gaat fout aflopen. Maar ik kan nu niet stoppen. Ik moet achter Mister X blijven lopen. Het moet gewoon.

We kunnen hier nooit weg geraken. Dat lukt ons nooit. Ze hebben een hond. Ik ga dus officiel de bak in. Verdomme ! Ik ben zo kwaad op mezelf, op alles. Ik loop sneller, harder, heviger, ... om mijn frustraties er af te rennen. Mister X roept iets maar ik versta het niet. En op dit moment kan me dat niets schelen. Ik wil gewoon wakker worden uit deze vreselijke nachtmerrie. Mijn ogen openen en de poster op mijn schuine plafond boven mijn bed zien, lichtjes weerspiegelend in het vroege ochtendlicht dat door een kier tussen mijn gordijnen komt geschenen. Maar dat gaat niet.

Ik knipper een keer met mijn ogen en val plots op de grond nadat ik tegen iets hard ben aangelopen. Geschokt spring ik recht en wil weer weglopen, de pijn in mijn hoofd negerend. Maar Mister X zijn sterke handen om mijn schouders houden me tegen. Verassend genoeg weet ik precies hoe zijn handen voelen. Zijn grip is stevig en vast, maar de toppen van zijn vingers laten je meteen smelten. Een heerlijk gevoel dus. "Ik heb een plan. Volg mij." Ik knik en hij neemt mij hand vast terwijl we, nu ietsje trager, tussen de bomen en struiken zigzaggen. Hij blijft lopen naar weet ik veel waar. Maar na een tijdje begrijp ik waar hij naartoe loopt. Water.

Ik hoor het stromen en hoe verder we zijn hoe luider het wordt. Maar ook hoe kleiner de afstand tussen ons en de politie met hun hond wordt. Of misschien wel met hun honden. Ik weet het niet. Ik weet gewoon dat ik dit alles achter de rug wil hebben. En liefst zo snel mogelijk.

Mister X stopt abrupt en ik bots tegen hem op. Hij verliest heel evntjes zijn evenwicht maar hersteld zich meteen. " Wel, dit had ik niet verwacht." Ikga op mijn tippen staan en kijk over zijn schouder. Ik vang een glimp een rivier, die nogal wild stroomt. " Mijn plan was om door het water te gaan en zo onze geur een beetje uit te wissen, maar dat gaat dus niet lukken." - " En misschien aan een plan B gedacht ?" Hij schudt zijn hoofd. " Ik wel iets in gedachten maar dan moet je je ogen dichtdoen en mij vertrouwen, want je gaat het niet leuk vinden." -" Meen je dat nu ?" Maar achter ons wordt het geblaf luider. "Hup met de geit." Hij lacht en sleurt me verder. "Niet grappig ! "probeer ik boven het geluid van de rivier uit te roepen. Maar hij hoort me waarschijnlijk niet.

Een paar meter verder van de plek waar we eerste stonden lopen we een rots op. Eerst snap ik zijn bizarre plan niet, maar dan dringt het tot me door. " Jij bent GEK !!!! Wil je ons allebei dood hebben ofzo ?? "- " Deze reactie had ik min of meer van je verwacht. " zegt hij terwijl hij mijn hand loslaat en over de rand van de overhangende rots tuurt. " Nee, ieder normaal, beschaafd, goed opgevoed, slim kind zou dit niet doen !!! " roep ik naar hem. Maar mijn stem rijkt niet boven het geluid van het vallende water uit. "Watervalstunts lukken enkel in de films ! " Maar hij luistert niet. In plaats daarvan knoopt hij de linten van zijn rugzak om zijn middel zodat zijn rugzak extra stevig vast zit. Hij loopt naar me toen en doet hetzelfde bij me. "Zit stil Nora ! Je moet het gewoon doen. Het is onze enige kans ! " Hij roept dit plost heel serieus en ik schrik er even van. Ik stop met tegenstribbelelen wanneer hij verder knoopt. Ik heb hem nog nooit zo in paniek gezien. Er staat een laagje zweet op zijn voorhoofd en zijn ogen staan wijd opengesperd. Zijn stevige greep voelt zelfs een beetje anders aan. En zijn normale portie arrogantie is nergens meer te bespeuren. Hij wordt gewoon volledig gedomineerd door paniek.

Hier staan we dan, boven aan een waterval, klaar om iets extreem dom te doen. Met het geluid van de politie en hun hond steeds dichterbij ons. Mister X kijkt me aan en streelt mijn wang. Zijn ogen staan vol emoties, en hij lijkt te willen zeggen het spijt me, voor dit alles. Maar het blijft stil. Hij streelt mijn wang nog eens en ik geniet er van. Even lijkt alles weg. De achtervolging, de waterval, de angst, de paniek. Enkel Mister X en ik. Wij samen. Maar dan haalt hij voorzichtig zijn hand weg en neemt mijn hand stevig vast. "Klaar ?" Ik slik en kijk even naar beneden. Maar kijk meteen weer weg wanneer het tot me door dringt hoe hoog die waterval wel niet is. " Ik heb geen keuze ."

"Nee die heb je niet. "fluisterd hij nauwelijks hoorbaar en ik lach heel eventjes. Maar een halve seconde. Net genoeg tijd om mijn gedachten te verzetten. En dan springen we. Elkaars hand stevig vasthoudend. Ik sluit mijn ogen en voel waterdruppeltjes langs mijn wangen glijden. Het kriebelt en eigenlijk geniet ik best van de sprong. Ik voel me zo vrij. Ik vlieg gewoon. Zo voelt het toch ! En dat samen met Mister X .

En dan lijkt de tijd plots heel traag te gaan. Ik voel hoe mijn voeten het water raken en vervolgens de rest van mijn lichaam onder water verdwijnt. Het gelukzalige gevoel wordt van me afgespoelt en maakt plaats voor angst en onzekerheid. Ik begin in paniek met mijn armen wild om me heen te slaan. Maar de stroming duwt me naar beneden. Mister X heeft mijn hand nog steeds vast. En hij laat niet los, ook al sla ik als een gek met mijn armen om me heen. Ik wil naar boven, naar adem happen maar het lukt niet. De stroming is veel te sterk. Ik wordt rondgetolt en plots is de stevige hand weg. Mister X is weg.Hij is weg ! "Laat me niet alleen !!! "roep ik in het water, alsof dat iets zou uitmaken. Met het laaste beete kracht dat me nog rest probeer ik in paniek naar het wateroppervlak te geraken.

Maar het lukt niet. Het lukt echt niet. Wat ik ook doe. Ik voel al de kracht uit me wegstromen en mijn ogen draaien weg. Alles wordt zwart. Alles is weg. Alleen het snijdende gevoel van paniek en angst blijft ergens in mijn hersens hangen.