Mister X

Don't be such a child

"Stop nu onmiddelijk !" Maar hij blijft gewoon doorrijden terwijl de moter zoemt onder de oude motorkap. " Heeej, Hallo ?! Luister jij wel naar me ?" Maar hij blijft koppig voor zich uit staren en geeft nog wat gas bij. "Stop !!!! " Weeral zonder een reactie van hem. Ik hou het niet meer vol en schakel de wagen naar de eerste versnelling, zodat hij wel moet vertragen. Maar hij grijpt meteen mijn arm beet en duwt de schakeling weer terug naar de vierde versnelling. "Aaaaaach, jij bent zo'n monster ! Hoe kun je me dit aan doen ? Ik kan hiervoor in de bak gaan !!!! " Ik probeer me los te worstelen uit zijn greep maar het lukt niet. "Laat me er uit ! Ga jij maar alleen verder het kan me niks schelen, jij idioot !"

En dan trapt hij hard op de rem zodat ik met mijn hoofd tegen het dashbord vlieg. Hij laat me los en ik leg meteen mijn hand op mijn hoofd. " Waarom deed je dat nu weer ?!?" - " Ik weet ook wel dat auto's stelen illegaal is maar wees nu gewoon even stil, kan dat ? Hij ziet er echt ongeloofelijk rustig uit, alsof hij dit alle dagen doet. "Nee, dat gaat niet. Ik wil dat je nu die auto aan de kant zet en samen met mij te voet verder gaat. Of anders ga ik wel alleen ! " Hij kijkt me met een kalme blik aan. " Maar je begrijpt het niet. Met deze wagen kunnen we gewoon weer naar huis gaan." - "Ja dat kunnen we ook in de combi van een politiewagen ! " Ik ben nog steeds woest. Waarom moest hij nu weer een auto stelen. Hij is zo, grrrrrrr, hij denkt soms gewoon niet na.

" Wel wat kies je ? " vraag ik hem. Hij kijkt me diep denkend aan. "Wauw, dat had ik niet van je verwacht. Ik zie wel weer eens op school ofzo ! " Ik duw de deur open en loop de straat op, spring over de gracht en beging langs de kant te lopen. Mister X start zijn motor en ik krijg al meteen spijt van mijn beslissing. De laatste keer dat ik hem achterliet zijn we elkaar toevallig weer tegengekomen. En werden we bijna neergeschoten. Maar ik wil ook niet toegeven aan zijn slecht gedrag. Auto's stelen, nee daar doe ik nog steeds niet aan mee.

Maar doet Mister X iest wat ik ttaal niet verwacht had. In plaats van hard weg te scheuren komt hij naast me rijden, de twee raampjes naar beneden en de radio op een zender zonder al teveel storing. " Wel, jij wilt te voet gaan, ik wil met de auto gaan, maar ik kan je niet nog een keer kwijtspelen. Dus doen we het zo. " Hij lacht en legt zijn arm uit het raampje. Hij grabbelt iets uit zijn rugzak en ik merk dat het zijn zonnebril is. " Ben je nu echt serieus ? " - "Helemaal." Ik draai met mijn ogen en begin sneller te stappen. "Wow, Nora, je wandelt aan zes per uur. Echt een topsnelheid. " - " Heel grappig hoor. Ik wandel ten minste, jij zit als een Johny in een gestolen auto." Hij lacht en zet zijn zonnebril op, drinkt een beetje maar blijft wel de hele tijd naast me rijden.

En zo blijven we een tijdje doorgaan. Ik loop met mijn blote buik, rugzak en verwilderde dot in de bloedhete zon, terwijl hij luidkeels meezingt met enkele klasiekers. Maar echt veel wordt er niet gezegd. Ik kan nog steeds niet geloven hoe kinderachtig dit is. Hij kan me best alleen laten, ik heb hem niet meer nodig. Hoe veel pijn het me ook doet vanbinnen om dit te zeggen. Maar een auto stelen gaat er bij mij echt over. Zo iets doe je niet. Al moet ik stiekem toegeven dat het best wel grappig was om die mannen hun gezichten te zien. Maar dat wil nog niet zeggen dat ik er mee akkoord dat je zomaar een auto mag stelen.

"Oké, Nora, wat dacht je van een spellletje, om de tijd wat te doden ? " zegt hij na een tijdje. "Ik heb geen zin in jouw kinderachtige spelletjes. " Ik kijk hem niet aan als ik dit zeg. Ik wil gewoon dat hij uit die auto komt. Of me achtelaat. Zolang maar niet bij die gestolen auto moet zijn. Hoe zouden mijn ouders wel niet reageren als ze weten dat ik een auto gestolen heb ? Ik denk er maar beter niet te veel over na. Want een woeste reactie is nog licht uitgedrukt.

"Komaan, maar heel eventjes. " - "Nee, ook niet heel eventjes. " Nu kijk ik hem aan. Hij heeft zijn t-shirt uit gedaan en zijn zwarte zonnebril staat op zijn hoofd. Mijn blik glijd naar zijn gespierde buik en borts, maar wat ik dan zie doet me bijna kotsen. Ik kijk geschokt en Mister X ziet het. "Wat is er ? " Ik kijk naar zijn gezicht, dat een er stoffig en vuil uitziet. "Stop met rijden, ik meen het ! " Hij doet wat ik zeg. Ik trek zijn deur open, kijk even weg, maar hou me dan sterk. "Je schouder. " ik slik. " Ziet er echt niet goed uit." Hij grijpt meteen naar de wonde in zijn schouder maar ik hou hem tegen. Zijn zachte vinger glijden tussen de mijne. Ik negeer het kriebelende gevoel dat bij me opkomt telkens als ik hem aanraakt en trek mijn hand terug. En met diezelfde hand kom ik voorzichtig aan het stukje stof dat om zijn wonde gebonden zit.

Langs de rand van mijn stuk t-shirt loopt een gele dikke etterige vloeistof, vermengt met bloed. " Ik moet dit lapje er af halen." Hij knikt en schuift een beetje op, zodat ik naast hem op de brede stoel kan komen zitten. Ik zit nu echt heel dicht bij hem, en onze benen raken elkaar. Met zijn hand stopt hij een plukje haar achter mijn oor. " Je hoeft dit niet te doen, ik verdien jou niet. Het spijt me. " Ik kijk naar hem en dan meteen weer naar zijn schouder. "Nee , inderdaad jij verdient mij niet." Hij lacht maar die verandert meteen in een kreun wanneer ik het stukje stof voorzichtig weg trek. Het ziet er nog erger uit dan ik verwacht had. Rond de wond zit een hele hoop opgedroogde etter, met nog wat bloed er bij, en de wond zelf is helemaal rood en er komt een enorm stinkende vloeistof uit. Ik slik eventjes om er voor te zorgen dat ik niet moet overgeven. " En hoe erg is het ? " Mister X duwt met zijn andere hand hard tegen het dashbord om te pijn wat te verzachten. Ik zou graag willen zeggen dat het meevalt, maar liegen kan ik niet. " Ik vrees dat het vrij ernstig is." Hij kijkt me aan. Met zijn ernstige blik, maar toch ziet hij er nog steeds mooi uit. En verder krijg ik niets meer gezegd. Mijn hoofd is compleet door elkaar geslagen door alles wat er gaande is.