No Name: The Organization Series #2 - The Troublemaker

Chapter 12

"San ba ang punta natin?" Caspian innocently asked.

"I told you already, didn't I? So stop asking." Bagot na sagot ko sakanya.

"Qatro Cántos Beer house. Alam mo yun Cas, di'ba?" Pagsasabat ni B mula sa likod.

"Yup... Don ba talaga ang punta natin?" Sagot nito.

Bahagya kung sinulyapan si B na ngayo'y na kapandikwatrong upo habang nakapikit. Napa iling ako.

"Hmm... May bibisitahin lang tayong kaibigan don!"

Napaismid ako sa paraan niya nang pakikipag-usap. Napaka-hambog! Akala mo kung sino!

Pasikat! Tss

Sumandal na lang ako sa headrest ng upoan ko at napapikit. Dalawang linggo na ang nakakaraan simula nung ibagay samin ni daddy ang misyong ito. Ngayon lang kami nakakuha ng mga leads para magamit sa misyon namin.

At natyambahan pang ngayon lang nakabalik si Caspian kaya siya napasama samin ngayon. And speaking of, come to think of it.

I tried to ask him about his whereabouts lately but he just shrugged my question off. Hindi ko tuloy alam kung saan ako kukuha ng pagkakataon para tulongan siya gayong hindi siya nagsasalita o nagsasabi sakin.

Hindi naman sa ano pero kahit hindi niya sabihin ay alam kong galing siya sa ospital kung nasaan ang nanay niya. Gusto ko lang magtanong kasi gusto ko manggaling mismo sakanya ang lahat ng gusto kong malaman. Kung kailangan niya ba ng tulong or what.

But his just keeping it to himself so let's take it that way for the meantime. Maybe his not yet ready talking to his personal problem, tho I know a thing or two about it.

"Sa kabilang block ka mag park Caspian. Wag dito!"

Napasulyap ulit ako kay B dahil sa huling sinabi niya. "Bakit?" Pagtatanong ko. "Nandito na tayo eh, dito na lang!"

Nag-angat siya ng tingin sakin at parang hindi makapaniwala akong tinitignan.

"Idiot! Don't you see it!? Hindi mo ba nakikita na nasa entrance tayo? Para sabihin ko sayo Mr. Vitale, hindi maganda ang ganitong set up gayong bagohan tayo sa lugar na to. Gusto mo ba maging agaw pansin? Or worst maging kahina-hinala? That the least thing we don't want to happen!"

"Stop you two, will you!?" Pagsasabat ni Caspian habang muling pinapaandar ang kotse para sundin ang gusto ni B. "Kanina pa kayo ah!? Nawala lang ako saglit, ganyan na kayo. Am I missing something?"

"Kanina pa kayo, kunting kibot ng isa diskosyon agad! Parang hindi kayo mapermi ng hindi nag dedebati!" Dagdag niya pa.

Napa-irap na lang ako. Well, his somehow right but still OA like the way he is. Tama siya na kanina pa kami debati ng debati ni B pero OA siya sa part na – well, for the whole goddam story – gumagana na naman kasi ang kinakalawang niyang imagination.

Nung tuloyan ng huminto ang kotse ay agad na akong lumabas at pinasadahan ng tingin ang buong paligid. Medjo madilim sa parte nato kung saan naka park ang kotse. Ilang block rin ang layo namin mula sa beer house.

Tama nga naman ang sabi ni B. Masyadong magiging kataka-taka kung sa mismong harapan kami nag park gayong wala ni isang kotse ang naka park doon. Nangunot ang noo ko sa napagtanto.

"Bakit walang naka park na mga sasakyan dito?" Pagtatanong ko habang abala sa pagtingin-tingin sa paligid sa pagbabaka-sakaling may makita akong sasakyan pero talagang wala.

Lalong nangunot ang noo ko. "Hindi naman siguro inaamag ang beer house na'to di'ba? May mga pumupunta rin naman siguro dito pero nasaan yung mga sasakyan?" Talagang nagugulohan kong dagdag.

"That's the point," it was B who answered. I turned to her. "Kataka-taka di'ba? Yun yung punto na hindi mo napansin kanina."

"She's right Z, kaya agad kong naintindihan kung bakit gusto niyang magpalit tayo ng parking line." Aniya ni Caspian.

"Hmm..."tatango-tangong ungot ni B sa sinabi ni Caspian. "I thought you would notice it very soon but seems like I expected so high." Dagdag niya habang nakatingin sakin.

"Malayo pa lang tayo ay napansin ko na ang pagiging tahimik ng buong lugar. Akala ko napansin mo rin yun dahil tutok ang paningin mo sa labas. Kaya gusto kong lumipat tayo ng paparkingan dahil ayokong maging kahina-hinala tayo. Tayo lang ang bukod tanging me sasakyan dito, and that the first thing we need to know, Kung bakit walang mga sasakyan at kung saan nila ito itinatago kung meron man. For sure may sekritong parking lot dito!"

"Huh? Bakit naman nila yun gagawin? Bakit kailangan pang itago!?"

"Like I said, that's the thing we need to know! And one more thing," dagdag na saad ni B habang nakatingin saming dalawa ni Caspian. "Kung ano man ang meron sa loob just let it that way. As much as possible, gusto kong umakto lang tayo ng normal, na parang wala tayong ibang ipinunta doon kundi ang mag-aliw. Mga bago tayong mukha sakanila kaya expected na, nasa atin ang ilang mga mata."

Pagkatapos nang mahabang paliwanag niya ay nagpauna na siyang naglakad patungo sa may entrance. Hindi pa nag sisink in sa utak ko ang mga sinabi niya pero nandon ma siya at nagpauna.

Tignan mo nga naman to! Siya lang ata ang nakaintindi ng mga pinagsasasabi niya.

Napapailing na napasunod ako nung umalis na rin si Caspian. King inang utak to, Kung kilan may misyon saka pa sabog!

Hindi ko talaga maintindihan tong sarili ko minsan. Dinaig ko pa ang mga babaeng may buwanang dalaw sa bilis kong mag mood swing.

Tsk! Tsk! Sayang kagwapohan ko kung parati akong masungit. Ano pa at naging gwapo ako kung hindi ko to ingingiti at laging maging positibo? d>_<b

Hindi ako pwedeng maging katulad ni Eleven na hindi na nga gwapo marami pang sama ng loob.

"Code," anang saad ng satingin ko'y bouncer.

Mas lalo pa akong lumapit para marinig ko ng maayos ang pinag-uusapan nila. Nasa harap si B, habang nasa magkabilang gilid naman kami ni Caspian.

Magsasalita na sana ako kung anong code ang tinutukoy niya nung biglang magsalita si B. "N.A.Z,," sagot nito sa lalaking humarang samin.

Napatanga ako dahil may naisagot siya. Napatingin ako kay Caspian na tanging kibit balikat lang ang nagawa.  Walang reaksiyon ang mukha ni B at parang tangang nakatitig lang sa bouncer.

Napatingin rin ako sa lalaki at tinantya ang ekspresyon nito sa mukha. Matapos ang ilang minuto ay binuksan na nito ang pinto at iginaya kami papasok.

Parang natanggal ang tinik na nakatusok sa lalamunan ko kanina. That was close. Good thing nakapasok kami. Pero san nga ba nakuha ni B ang code?

Is this part of her so called trying your luck game?

Halos mapatakip ako ng mata at tainga nung tuloyan na kaming makapasok sa loob. Halo-halong ilaw na nagmumula sa mga neon lights at nakakabinging tutog ng mga naglalakihang stereo. Kung anong ikinatamik sa labas ay siya naman itong napakagulo dito sa loob.

True to her words, halos lahat ng mata ay nakatuon samin pagkapasok. May ilan-ilan pang nagbubulongan at halata sa mga reaksiyon nila na ngayon nga lang kami dito nakita. Hindi nakatakas sa paningin ko ang mga nakaitim na lalaki ang nakatayo sa bawat kanto ng lugar.

Nagkamali akong isipin na inaamag ang beer house na to. At hindi lang ito basta-basta, kung titignan ay halatang mga bigtime ang mga tao dito. At yun ang nakakapagtaka, siguro ay tama si B, may sikreto nga talaga ang lugar na to.

As we walk amidst the crowd, I have realized, the whole place is protected by soundproof. And this thing is bringing fuel to my small flame of questions. This place is a puzzle we need to solve and so as the owner itself.

***