S1:The Only Girl of Section Z | COMPLETED

CHAPTER 59

CHAPTER 59

A/N:Hi there pearls!since wala naman akong important na sasabihin now.Gusto ko lang sabihin na kung gusto niyong magpadedecate,ayos na ayos po sa'kin.Just comment down.

✿✿✿✿✿✿

Tristan's P.O.V

1 Week,almost one that I didn't visited you neither asked someone to put some flowers on your grave.Some unexpected things came up.I really hop you understand Trinity.I'd rather die and put my grave next to you if you won't forgive me.

Trinity,as always I miss you so much.Ambilis ng panahon diba?I'm you've move on kung nasaan ka man ngayon.But looked at me.I can't even forget about what happened to you.Memories kept on flashing inside my mind and events always reminisce in my mind.

Trinity you knew since before that I'll treasure you no matter what happened right?but now,I hope you won't get mad at me.I don't know what's happening on me Trinity.No matter how I fool myself that I'm still trapped in the past.But it seems like there's a part of me that I must move-on and forget about everything happened to you.But everytime I see those bastards and asshole faces who were the main reason why you left me makes me kill someone due to anger.

Pero bakit kapag nakikita ko siya ay nakakalimutan ko agad ang mga taong dahilan ng pagkawala mo.Yan ang palaging tanong ko sa sarili ko.Nababaliw na ba ako?dahil kong oo baka tuluyan ko nalang iwan sa nakaraan ang mga nangyari noon.

“T-trinity please give me some signs that I must move-on and forget everything.P-please” I uttered,my voice slowly broke.

My tears are slowly streaming down like the Maria Cristina Falls.Hindi ito tumitigil kahit anong pahid ko nito.

“K-kuya please s-stop crying na p-po.Malulungkot si Ate Trinity niyan kapag nakikita ka niyang nasasaktan.”
Ani ng aking kapatid na si Trisha na hindi ko man lang namalayan na nasa tabi ko na pala.Sabi ko naman sa kaniya doon nalang niya ako hintayin sa loob ng kotse eh.My sister Trisha is such a stubborn girl.

Just like her...

I wiped my tears using the back of my palm and shook my head.

“Why are you here Trisha?I told you earlier that just wait me inside the car.” I replied.She sigh heavily and looked around.Nagtama ang paningin naming dalawa at kitang-kita ko ngayon ang awa at sakit sa mga mata nito.

She Pittied me...my sister Pittied me.

“K-kuya huwag ka nang malungkot hmm?I'm sure everything will be fine.” my sister said in assurance.I smiled at her at hinawi ang unang hibla nang kaniyang buhok na nakaharang sa mukha nito at inipit sa likod ng kaniyang tainga.

“I will.I promise that little Sir” her lips form a simple curve and smile at me.

Tumingin ito sa libingan ni Trinity at nagbuga ng malakas na hangin.

“Ang tagal na Kuya.But still I miss ate Trinity so much po.Sana ayos lang si Ate Trinity ngayon sa langit.Hindi pa rin ako makapaniwala na maaga siyang nawala sa atin.Na maaga niya tayong iniiwan.Pero sa paglipas ng mga panahon unti-unti ko ring natanggap na wala na sa atin si Ate Trinity.” mahinahon na sambit ng aking kapatid at lumingon sa'kin.

“At sigurado ako Kuya na napatawad na kayo ni Mommy and Daddy.” she continued.

Mabilis na nawala sa labi ko ang kaninang ngiti ko at napalitan iyon ng mapait na emosyon.

“Sana nga.” I replied at yumuko para hindi makita ng kapatid ko ang namumuong luha sa mga mata ko.

Silence prevailed between the two of us until Trisha broke our silence.

“What if bumalik ka kaya muna sa South Korea kuya Tristan?doon muna magst-stay sa bahay ni Lolo at Lola?” napatulala ako dahil sa sinabi ng kapatid ko.There's a part of me na what if magbakasyon muna ako sa South Korea?but there's also the second part of me that I don't want to go to south korea.Parang may tumututol sa'kin kahit wala naman.

“What do you think Oppa?”

“H-huh?A-ah.Oum huwag na Trisha.Diba dito nakalibing sa Pilipinas si Mommy,Daddy and Trinity?so?hindi ako aalis dito until—”

“Until makaganti ka na Kuya?” natulala ako na nakatitig sa maamong mukha ng kapatid ko na may namumuong luha sa mga mata niya.

“Akala mo ba Kuya hindi ko alam?I know Kuya.Lahat alam ko.I'm always watching you because I'm really worried of you dahil minsan nahuhuli kitang umiiyak.The worst of it is I saw you punching the walls inside your room.” parang may pumiga sa puso ko nang makita kong tuluyan nang tumulo ang luha ng kapatid ko.

“Trish—” I tried reaching her face to wipe those years that are streaming down from her eyes pero naiwan sa ere ang kamay ko nang iniwas niya ang kaniyang mukha.

“Kuya I saw you.You and your friends especially Kuya Stanley and that young boy Rian with your friends inside the basement of our house.” nakatitig lang ako sa mukha ng kapatid ko while she's crying so hard.

“K-kuya don't please.Stop what you have planned Kuya.Please don't try to hurt someone that doesn't have any idea of what happened in the past.” mas lalong lumakas ang hagulgol ng iyak ng kapatid ko.I walked towards her slowly and hug her tightly.

“Shh Please stop crying my little Sis.Kapag hindi ka tumigil sa pag-iyak baka papangit ka niyan.” biro ko sa kaniya and I heard her laughed a little.

Ngumiti ako nang tumahan na rin ito sa pag-iyak.Bumitaw ako sa yakap at humarap sa kaniya.I hold both of her shoulders and looked straight to her eyes.

“Don't worry Trisha walang sasaktan si Kuya hmm?”

“Sure?” she asked at binigyan ako ng nagdududang ngiti.

“Sure.Kaya huwag ka nang umiyak diyan.”

“Pinky promise?” lihim akong napangiti dahil sa inasta ng kapatid ko.Kahit talaga kelan napakulit ni Trisha.

“Pinky promise.” pagkatapos kong sinabi iyon ay binigyan ko ito ng tipid na ngiti at niyakap ulit ng mahigpit and she hugged me back.

I can't fulfill my promise to you Trisha dahil nasimulan ko na'to at hindi ko alam kung paano pa lumabas.

Sambit ko sa aking isipin at napatingala ng kaunti sa langit habang yakap-yakap parin ang kapatid ko.

But one thing is for sure right now.Magbabago ang lahat Trisha...

PAGKATAPOS naming mag-usap ng kapatid ko na si Trisha ay hinatid ko na siya pauwi.She even asked me if papasok ba ako ngayong are and I said yes though it's already past 1 hour late.

Hindi kasi ako mapakali.Gusto kong pumasok sa school ngayong araw kahit late na ako ng isang oras.

Pagdating ko sa school ay nagtaka ang guard kung bakit raw ako late and I told him that I have important things na ginawa.Mabuti nalang at pinapasok niya ako.

I was about to enter our room nang mapansin kong parang tahimik yata.Then I saw Rian running towards my direction na sumisigaw pa.

What the fuck is happening?

Napatigil ako sa paglalakad para sana tanungin si Rian but nilagpasan lang ako nito and then someone bumped me.Nang tignan ko ito kung sino ay kusang umurong ang dila ko.Walang lumalabas na salita sa bibig ko but I need to act cool para hindi niya mahalatang kinakabahan ako.

“Such a clumsy girl” tanging sambit ko at inangat niya ang kaniyang ulo dahilan para magtama ang paningin naming dalawa.

“T-tristan...”

A Q U A V I A M O U R
TOGOSZ

© Aquaviamour

Fb: Aquaviamour WP
Twitter: Aquaviamour
Ig: aquaviamour.0214