S1:The Only Girl of Section Z | COMPLETED

CHAPTER 79

CHAPTER 79

A/N: Grammatical and typographical errors ahead.

⚠️ I'LL REPEAT⚠️
-THIS STORY IA STILL UNEDITED SO IF YOU NOTICE SOME GRAMMATICAL ERRORS.PLEASE PO JUST INTINDIHIN NIYO NALANG DAHIL UNEDITED NGA DIBA?OPO UNEDITED MEANS HINDI PA EDITED YUNG STORY KAYA NGAYON PALANG AY PASENSYA NA PO KONG MARAMING MALI.AYUN LANG THANKYOU💙

-ACE♠️

PAALALA ULIT⚠️
-Mahaba po yung Chapter 79 since nakakabitin talaga ako magsulat lalo na kapag umaabot ng 1.5K yung WC?Ay nako natatamad na po ako charrr lang.Hindi naman po siya bitin.Tama lang HAHHHAHAHHA pero spoil ko na ba kayo sa chapter 80😥?ahy huwag na pala.So ito na po chapter 79 is now UD.Baka po tomorrow night or Tuesday night may chapter 80 na kasi plano ko ay matapos ito until May 31 pero mukhang hindi aabot kaya siguro mga June matatapos na po ito.Ayun lang thankyou and lovelots💙....

Shianna's POV

First day of school of this week.I'm confused if papasok ba ako o hindi.Wala akong mukhang maihaharap sa kanila sa totoo lang.

Bakit ba kasi may Monday pa?Hayst!Ayoko talagang pumasok ngayon...

Pero kailangan kong pumasok.Kapag kasi umabsent ako ngayon ay sigurado ako na magtataka talaga sila Mommy,Tita,Kuya at mas lalo na si Zander na sigurado ako na hindi ako titigilang tanungin hangang sa umamin ako.Baka masabi ko pa sa kaniya ang nangyari sa akin kahapon.

Pumasok na naman sa utak ko yung nangyari kahapon sa Mall.My heart aches so much.Gusto ko na namang umiyak pero kailangan ko itong pigilan.Kagabi pa ako iyak ng iyak.Nakakapagod na.Baka nga namamaga na rin itong mga mata ko sa kakaiyak.

I hate you Tristan...

Pero isa lang ang ipinagtaka ko.

Si Ivan

Flashback...

Andito kami ngayon ni Ivan sa may park hindi kalayuan sa Mall.Nang tumahan kasi ako sa pag-iyak ay dito niya ako dinala.Para daw makapag-usap na rin kami nang maayos.Marami raw kasi siyang itatanong sa akin.

At isa na dun ay kong bakit ako umiiyak.

Magkatabi kaming naka-upo sa isa sa mga bench.Tahimik pa rin laming dalawa.Mukhang walang may planong magsalita.

"Nakauwi ka na pala..."

"How are you?" we both said in chorus.

Sabay kaming tumawa ng mahina.Umayos ako ng upo at tumingin sa mga puno.

"Ayos lang naman.Maraming nangyari nong umalis ka." ani ko.

"Katulad nalang nang pag-iyak mo ngayon?" I slowly turn my gaze on him and sigh.

"Hindi naman sa ganun Ivan-"

"Then what?" kunot-noong tanong nito na bakas sa boses niya ang pagka-irita.

"M-mali ang iniisip mo..." sagot ko sabay baba ng tingin.

"You know what Shianna?binalaan na kita noon remember?I told you to take care of yourself.Na mag-ingat ka sa Tristan na yun!and then what now?Makikita kitang umiiyak?huh?ikaw kasi kahit kailan hindi ka marunong makinig sa iba!Iyang sarili at gusto mo yung palagi mong pinapairal kaya ka napapahamak!Sana marunong ka man lang makinig diba?dahil lahat ng mga sinasabi namin para lang naman sa ikabubuti mo pero ano?hindi ka nakikinig sa amin." mahabang sermon sa akin ni Ivan."S-Sana hindi nalang ako umalis.Edi hindi sana nangyayari yan ngayon..." dagdag nito na bakas ang pagsisisi sa boses niya.

Tumulo na naman ang mga luha ko.Umiiyak na naman ako.Palagi nalang akong umiiyak.Ang sakit na sobra.Para akong sinasaksak sa sobrang sakit.

"Shh stop crying please..." Ivan hugged me tightly.