2 Şubat 2020
-Özgür-
Gözde
ozgurGözde
iyi misinGözde
babanla ilgili bir sey mi olduGözde
gunlerdir tek bir telefonumu bile acmadinGözde
neden boyle davraniyorsunÖzgür
Seninle alakalı değilÖzgür
Biraz yalnız kalmaya çalışıyorum sadece
Gözde
tamam aramizda duygusal bir sey yok ama dort senedir en fazla vakit gecirdigim kisi sensin,
ne olursa olsun her zaman yaninda oldugumu bilGözde
iyi geceler❤️Mesajlarını okumamın ardından içimi büyük bir sıkıntı kaplamıştı. Kötü hissedeceğim olaylar üst üste geliyordu sanki.
Tatil boyunca her fırsat bulduğumda yaptığım gibi sahil kenarında oturmuş, bira içerek manzarayı seyrediyordum. Omuzlarımdaki yük her geçen gün biraz daha azalıyordu ancak hâlâ sosyalleşmek istemiyordum. Bunu normalde de yapmıyordum zaten, yakın arkadaşlarım beş taneyle sınırlıydı.
Sadece son zamanlarda Güzin'i gereğinden fazla düşünmem beni yoruyordu. Okulda olmadığımız için onu göremiyordum, bu durumu iyice kötü hâle getiriyordu. Kendine zarar vermiş bile olabilirdi ve muhtemelen bunu ancak haftalar sonra öğrenirdim.
Telefonumun ekranı hâlâ açıktı. Gözde'nin mesajlarından ayrılıp konuşmalar içinde baya aşağı inerek Güzin'inkine geçtim ve son görülmesinin belirmesini beklemeye başladım.
20 Ocak Cuma, 12:36
Karneler dağıtılmadan hemen önce.
On iki gündür telefonunu eline almamış mı?
Şimdi iyice kötü olmuştum. Son görülmesine baktığıma bin pişmandım.
Aslında evini biliyorum.
Ama gidip de ne diyeceğim?
Selam Güzin, ölmedin değil mi?
Sinir bozukluğuyla ellerimi saçlarımın arasından geçirip oturduğum yerde dolaşan kırmızı küçük böceklere odaklandım. Bir animasyon gibi hızlıca ilerliyorlardı.
"Güzelim, ne yapıyorsun sen bu saatte burada!" Şunları da sikeceğim artık.
Laf atmadıkları bir ben kaldım koskoca sahilde.
"Bırakalım mı evine?! Geç oldu!"
Karşı taraftaki kadından herhangi bir tepki gelmediği için başımı kaldırdım ve önce gülüşen altı kişilik erkek grubuna, sonra da baştan aşağı iğrenç bakışlar attıkları kadına döndüm.
Üzerinde mor, dizine kadar gelen bir elbise vardı ve ince belini tamamen sarıyordu. Hava buz gibiydi ancak ceket bile almamıştı.
Sonra bakışlarım yavaş yavaş yükseldi, yüzüne kadar ilerledi, sarı saçlarını buldu ve o an etraftaki her şey kayboldu sanki.
YOU ARE READING
philophobia
General Fiction|| philophobia: aşık olma korkusu || "Garip hikayeleri olan bir edebiyat öğretmeninin tayin olduğu okulda geçirdiği olay örgüleri öyle büyüdü ki, hayatının geri kalanı en ufak hareketiyle şekillenecek hâle gelmişti." tw // şiddet, nsfw (cinsellik) c...