philophobia

66

22 Haziran 2021

"Gerçekten yorgunluktan ölmek üzereyim."

Kendimi Özgür'ün arabasında, onun yanında, onun yolcu koltuğuna rahatlıkla bırakmakta ve gözlerimi kapatmakta hiçbir sakınca bulmadım. Açıkçası şu an nezaket kurallarını veya geçmişimizi düşünebilecek hâlde değildim.

"Uçak rahat değil miydi?" diye sorduktan sonra arabayı öyle hızlıca sağa kırdı ki yerimden sıçradım.

"Pardon." Şokla ona döndüğüm için pişmanlıkla karışık bir tebessüm sunmuştu, elimi kalbime götürdüm ve tekrar konumuza odaklanmaya çalıştım.

"Rahattı ama dün gece uyuyamadığım için uçakta uyumaya kalktım, yanımda oturan adam da sürekli kıpırdandığı için bir türlü rahat vermedi. Eve gider gitmez muhtemelen günlerce uyuyacağım." Başımı sola yatırmış ve yüzüne bakabilmek için bakışlarımı yukarı kaldırmıştım. Beni havaalanından alırken giydiği ceketi az önce çıkarmış ve sadece tişörtle, yani kollarındaki dövmelerle kalmıştı.

Muhtemelen içerde hava iyice sıkışmaya başladığı için kendi tarafındaki camı açtı ve direksiyonu tutmayan kolunu oraya yasladı. "Dün gece niye uyumadın?"

Araba sürerken hareketleri aynı klasik baba tiplerine benziyordu. Kolunu cama yaslar, sakallarını kaşır, arada bir direksiyonu bırakır, trafik sıkıştığında camdan dışarıyı izler, arabayı park ederken ise direksiyonu birden fazla kez döndürerek arkasını ve önünü defalarca kontrol ederdi. Araba sürerken tamamen yoluna odaklanıyordu, bu yüzden o süre zarfında onu izlemeye bayılıyordum.

"Dün gece.." Dalıp gittiğim düşüncelerin arasından sıyrılmaya çalışırken neredeyse on saniyem kaybolmuştu. "Arkadaşımla beraberdim. Film izleyerek sabahladık."

"Sabah yolculuğa çıkacak olmana rağmen mi?" Ne yazık ki arkadaşımın ismini, cismini, kim olduğunu sormadı.

Dün akşam evimde olan arkadaşım Ceyhun'du. Yeni tanışmış olmamıza rağmen benim evimde, benim koltuğumda, arkada çalan müzikle çok saçma biçimde öpüşmüştük.

Sonra seks yapmak istemişti. Bir insanın isteği ne kadar kibarca reddedilebilirse o şekilde reddetmiştim çünkü bir yıl sonra ilk defa yakın temasta bulunduğum adam bana öpüşme konusunda hayal kırıklığı yaşatmıştı. Gereğinden anlayışlı olduğu için arkadaş kalabileceğimizi söyledi ve tam 21.34'te evine gitti. Kalan tüm geceyi Özgür ile eski günlerimizi hayal ederek geçirdim.

Evet. Yorgundum. Şansımı denemiştim ve olmamıştı çünkü.

Dün gece Ceyhun beni aynı Özgür'ün yaptığı gibi bulutların üstünde hissettirseydi, bugün buraya gelmezdim ve Özgür ile bir daha konuşmadan yeni hayatımla yeni ilişkime odaklanırdım.

Ancak olmadı.

Bu benim kaderimdi.

"Evet." Tekrar dalgın dalgın cevap verdiğim için kıkırdadığını duydum. Bundan sonra bir daha soru sormamaya karar vermişti.

Evine geldiğimizde yol epey uzun sürdüğü için uyukluyordum ancak bilincim açıktı. Arabayı park etmesinin ardından camlar da kapalı olduğu için nefeslerini netçe duymaya başladım. Bana bir melodi gibi gelmişti.

"Geldik." demesi yerimden kalkmama yetti. Bir an önce temiz havaya ihtiyacım olduğu için kendimi dışarıya atmış ve kaçınılmaz sonla buluşmuştum.

Otlara kusmaya başladım. Delicesine. Hayatımda bir daha asla kusamayacakmışım gibi.

"İyi misin?" diye sorduğunu hatırlıyorum, tüm işim bittikten sonra otlarla bakıştığım sırada.