A Gangster's Lover: Series Book 7; Carlosz Morgan

CHAPTER 2

Chapter 2

           "FUCK!" Carlosz groan in pain. Malakas ang pagkakabagsak niya sa sahig ng court na pinaglalaruan nilang magkaka-ibigan ng basketball kanina.

Ngayon ay narito siya sa loob ng ospital ng kaniyang kaibigang si Axll, habang daing-daing ang kaniyang kanang braso at ang kanang paa. Damn it! It hurts so fucking hell!

Kanina pa siya na asikaso ng kaibigan. May benda at nakasaklay na ang kaniyang kanang braso, maging ang kaniyang kanang paa.

"It's all your fault, bud. You didn't pay attention." Sisi sa kaniya ng kaibigan habang sinabayan pa nito ng paghagalpak na tawa.

"Fuck you, too." He shouted. "Kasalanan ko bang hindi ako marunong mag-laro."

"Yeah," pag-sang-ayon nito. "Kung hindi ka nagmalaki sa sarili mo. Na akala mo kaya mo ang lahat, hindi sana mangyayare 'yan. Yes, it's your fault."

Napairap na lang siya sa hanging sa frustration na nararamdaman niya ngayon. It's all, Jonax, fault. Kung hindi sana siya nito niyaya, edi sana naroon lang siya sa loob ng opisina upang mag-trabaho.

Isa pang mapait na pangyayare, nabalian na nga siya ng buto, ay natalo pa siya ng isang milyon base sa kanilang pustahan. Damn! Kapag, minamalas nga naman o.

"Pa'no ngayon ang pagmamaneho mo, bud?" Tanong nito kapag-kuwan.

"I'll just find a suitable one for being my driver. Isang anunsiyo ko lang, tiyak akong mabilis akong makakahanap." Aniya. "Now, get out, i need to rest," pagtaboy niya sa kaniyang kaibigan.

Naiiling naman itong ngumiti bago lumabas. Inilabas niya ang kaniyang telepono at nag-anusyo sa social media ng paghahanap ng mag-mamaneho sa kaniya, ngayong ganito ang kaniyang lagay.

In just an instant. Marami ang nagpadala ng mensahe sa kaniya. Sending their information and pictures. Nakita pa nga niya ang mensahe ng kaniyang kaibigang matakaw sa pera. Walang iba kundi si Jonaz.

Binasa niya ang mensahe. "I'll be you're driver. 500, 000 pesos per day."

He immediately replied, 'fuck you' and he hit the send button.

Kalahating milyon ang isang araw? Fuck! Mamumulubi siya sa kaibigan kapag nagkataon.

Marami pa siyang pindot na ilan pang mensahe. Ngunit walang nag-qualified sa panlasa niya. Old man enough for him not to accept them. Baka, hindi atakihin pa ang mga ito sa puso kung sakaling hilingin niyang bilisan ang patakbo.

Like the fuck!

Papatayin na sana niya ang kaniyang telepono ng may makita siyang mensahe galing sa unknown number. Dala ng kuryosidad, pinindot niya iyon at binasa.

Traven Wesley. 6ft, 28 years old, at marami pang impormasyon ukol doon. Narating niya ang letratong pinadala nito sa application letter.

Hmmm...sounds better than the old man. He whispered.

Mabilis ang galaw niyang kinontak ang binata. At doon ay mabilis silang nagka-ayos. Start ng trabaho nito bukas, sa bahay niya ito pinapunta upang mas makapag-usap pa sila, dahil bukas na rin ang kaniyang alis dito sa ospital na ito. Kating-kati na siya at burong-buro sa amoy ng ospital.

Gusto na agad niyang umalis...

Malawak ang pag-ngiti ni Terrenz ng makitang ang plano niya ay unti-unting natutupad. Kapag sinuswerte nga naman.

Mas lalo tuloy siyang nagkaroon ng tyansa na, matupad ang kaniyang pag-subaybay sa pulis.

Starting from tomorrow, isa na siyang taga-maneho ng pulis. Salamat ang lahat ng iyon kay, X, sa pamemeke ng kaniyang background ng application letter. Mukhang hindi naman iyon na puna ng pulis. Thank goodness.