A Gangster's Lover: Series Book 7; Carlosz Morgan

CHAPTER 42

Chapter 42

         PINATALIKOD SI Terrenz habang kapwa kapit ang magkabilang kamay niya ng dalawang lalaki. Mahigpit at hindi hinahayaang maka-palag siya.

Sa totoo lang, hindi na niya magagawang magpupumiglas. Lalo't animo'y tinakasan siya ng lakas, matapos siyang magsusuka.

Nadiri lang siya naman siya kay Carlosz ng makita niyang ayus lang ditong lunukin ang pagkain na may halong dura ng matanda. Hindi man lang ito nagpakita ng pandidiri, siya tuloy ang nadiri ng mapag-masdan niya ito.

At dahil sa kaniyang pandidiri, napa-suka siya. Halos isuka niya ang mga kinain kanina. At kahit wala na siyang masuka ay nasusuka parin siya. At ngayon lupaypay ang kaniyang katawan at nakakaramdam ng matinding panghihina.

Naririnig niya ang pilit na hiyaw ni Carlosz ngunit hindi nito magawa. May kagat-kagat itong tela na nilagay ng mga dimonyo.

"Just 200 whip!" Rex said with a laughed.

"Ahhhh!" Halos mapapikit siya sa sakit ng maramdaman niya ang latigong tumama sa kaniyang likod.

"Relax, Terrenz, we're just starting."

"Arghhhh—hhh!!" Daing niya sa sakit ng muling humampas sa kaniyang likuran ang latigo. Halos ma-i-unat niya ang kaniyang katawan sa sakit ng dulot niyon. Humahapdi at kumikirot, batid niyang nag-iiwan ng sugat ang bawat pag-tama ng latigo sa kaniyang likuran.

"Padalawa palang 'yon. May one hundred ninety eight pa, Terrenz. Bear it." panunudyo nito na sinegundahan pa ng tawa.

"Ahhhhhhh—shit!" Kung hindi siya kapit ng dalawa baka kanina pa siya sumobsob sa sahig.

Mariin ang kumuyom ng kamao ni Carlosz at mas lalong tumindi ang galit na namumuo sa kaniyang dibdib. He wanted to kill Rex that bad. Gusto niyang ipatikim sa binata ang sakit na ipinaparanas nito sa kaniya at kay Terrenz.

"Ahhhhhh!!!" isang malakas na sigaw ni Terrenz ng muling dumapo dito ang latigong winasiwas ng matanda.

Sa suot nito, bumabakat ang dugo galing sa sugat na dulot ng paglatigo dito.

Fuck you! Fuck you, Rex. I'll kill you! I'll fucking kill you! At lahat ng mga kasama mo! Wala akong ititirang buhay sa inyong lahat.

Hindi niya magawang sumigaw dahil sa busalsal sa kaniyang bibig. At kung sisigaw man siya, alam niyang hindi rin siya pakikinggan.

Tanging pinanood lang niya ang ginagawa ng matanda kay Terrenz. Doble ang sakit na nararamdaman niya habang nakikitang nasasaktan ito.

Sobrang sakit na halos pumupunit ang kaniyang puso. Masakit makitang nasasaktan ang taong pinaka-mamahal niya. At ang lalong mas masakit pa roon. Wala siyang magawa kundi ang panoorin lang ang ito.

"Ano, Carlosz? Maganda ba ang palabas? I was a cowboy and he's my horse." muling nilatigo ng matanda si Terrenz.

Nagpupumiglas siya sa kagustuhang makawala at makapag-higanti, ngunit hanggang doon lang siya. Ni makawala ay hindi niya nagawa, ni ang makapag-salita.

"Ahhhhhh!" nakita niya kung paano bumagsak ang binata sa isa sa mga taga-hawak nito. Nawalan ito ng malay.

"Jsjsjhskkahshshs!!!!"

"What, Terrenz? Nakaka-limang hampas palang ako?"

"Terrenz...?"

"Boss, nawalan na siya ng malay." ani ng isang lalaki sumusuri sa binata.

"Dalhin na 'yan sa kaniyang rehas. Pabayaan siya doon, marami pang larong naghihintay sa kanilang dalawa." lumapit sa kaniya si Rex. Tinanggal nito ang takip sa kaniyang bibig. "So...do you like—"