A Gangster's Lover: Series Book 7; Carlosz Morgan

CHAPTER 18

Chapter 18

             MATAPOS ang ginawang pagtatalik ni, Terrenz, at ng kaniyang boss. Heto siya ngayon at pinupulotsa sahig ang kaniyang mga damit. Sinuot niya iyon at ng matapos ay akmang aalis ngunit narinig niya ang baritonong boses ng binata.

"Where are you going?" he asked.

Lumingon siya sa binata. Sinigurado niya na ang bawat tingin niya dito ay hindi nagpapakita ng kung ano man. Walang emosyong binalingan niya ito ng tingin.

"I'm going to my bed, matutulog na ako." sagot niya.

"Matutulog ka na hindi man lang na'ten na pag-uusapan ang nangyare sa'ten?" sarkastiko nitong tanong sa kaniya.

Napakunot naman ang kaniyang noo. "Bakit? Ano bang dapat na'ting pag-usapan? We just did sex? It's nothing, Carlosz, wala lang 'yun sa'kin, di'ba ganun din naman sa'yo?"

Nakita niya ang pagdilim ng bakas ng mukha nito. Ang sumilay na galit sa mukha nito. Nakakatakot. "Tinanong mo lang ba ako kung ganiyan ang iniisip ko?"

"Hindi ba't ganun din? Fuck! Carlosz, don't lie to ourselves. Di'ba sa tuwing natatapos ang p*tang *nang pagtatalik na'ten ay bale wala lang sa'yo? Nagdadala ka pa nga ng babae sa loob ng pamamahay mo sa tuwing magsasawa ka!" Nakita niyang iniwas ng binata ang titig niya sa kaniya. Hinilot niya ang sentido at bahagyang ginulo ang buhok. "wala tayong dapat pag-usapan. We should just forget what happened." Ang sabihin iyon sa harap ng binata, ay tila pinunit ang kaniyang puso.

Kalimutan ang mga nangyare? Kahit hindi niya kayang magawa? Kalimutan ang nangyare?! Kahit sobra na siyang nasasaktan? How can he fucking forget everything?

Tumalikod na siya, doon pumatak ang luhang kanina pa niya pinipigilan. Mabilis niya itong pinunas.

Nagulat siya ng may humawak sa kaniyang kamay at pinaharap siya. Nabigla siya ng siilin nito ang kaniyang mga labi.

Gusto niya itong itulak palayo ngunit naging mahinang muli ang kaniyang katawan. Ang tulak ay naging banayad na himas. Ang tikom na bibig ay unti-unting gumalaw at sinakop ang mga labi ng binata.

Nagpatalo na naman siyang muli! Muli na naman niyang tinugon ang mga halik nito.

Tumagal ng ilang minuto bago naghiwalay ang kanilang mga labi. Magkadikit ang kanilang noo, malapit na malapit ang mukha sa isa't isa.

"Everything happened to us meant a lot to me, Traven. Lahat ng nangyare sa'ten. Kaya kung kaya mong kalimutan ang lahat, pwes ako hindi!" Ang huli nitong sinabi bago pinaghiwalay ang pagkakadikit ng mukha nila sa isa't isa, bago siya nito nilisan.

Humakbang papalayo hanggang sa wala na siyang yabag na naririnig.

Naiwan siyang tulala naka-awang ang mga labi. Parang sirang plaka na paulit-ulit bumabalik sa kaniyang isip ang mga sinabi nito.

Everything happened to us meant a lot to me, Traven. Kung kaya mong kalimutan ang lahat, pwes ako hindi!

Maniniwala ba siya? Sa dami ng babae ang dinala nito sa loob ng pamamahay nito na parang sinasadyang saktan siya, sa tingin niya maniniwala siya? Never! Never ever!

Hindi lang niya makuha kung bakit sinasabi nito ang mga bagay na iyon. Para ano? Para muling maulit ang nangyare sa kanila? Dahil ano? Dahil gusto din siya nito tulad ng pagkagusto niya dito?

Fuck! Ayaw niyang magsinungaling sa kaniyang sarili! Ayaw niyang bigyan ng maling pag-asa ang kaniyang sarili, dahil alam niyang sa huli siya rin ang masasaktan.

Habang binibigyan niya ng maling pag-asa ang sarili. Doon mas lalo lang niyang sinasaktan ang sarili! Hindi niya iyon gagawin. Iisipin na lang niyang ang lahat ay balewala lang sa binata.