A Gangster's Lover: Series Book 7; Carlosz Morgan

CHAPTER 13

Chapter 13

            HINDI NA alam ni Terrenz kung ilang beses na siyang paikot-ikot dito sa loob ng opisina ng boss niya. Kung tutuuisin ay pwede na itong maging isang bahay. May sarili itong palikuran, naroon din lahat ang mga natanggap na award ng binata, maging ang mga sertipiko nito.

Iyon ay lahat nabasa na niya. Maging ang mga litrato nito noong unang beses palang ito sa pulisya.

Napapangiti siya ng mapag-masdan ito. Maybe, Carlosz, was just 22 or 24 years old here. He still young but handsome as ever.

"Stop staring at my picture. It might melt." Napapitlag pa siya ng bahagya sa kinatatayuan ng marinig niyang mag-salita ang boss niya. Kakapasok lang nito sa opisina dahil lumabas ito kanina at may kinuha lang.

"I'm not staring." Aniya na tinatago ang hiyang nararamdaman.

Umupo na lang siya sa mahabang sofa at doon pinirmi ang kaniyang sarili.

Umupo naman na sa swevil chair ang binata at ginawa na nito ang trabaho bilang isang pulis.

Wala siyang ginawa kundi ang umupo lang doon. Isinandal niya ang kaniyang ulo sa malambot na sofa bago ipinikit ang kaniyang mata.

"Do you want coffee? Itsurang puyat ka?" anito dahilan para maimulat niya ang kaniyang mga mata.

Binalingan niya ito, nag-tama ang tingin nilang dalawa ng binata. Carlosz, cyan eyes met with his cream caramel eyes. "Ikaw? Gusto mo ba ng kape? Ikukuha kita?" Balik tanong niya.

"I asked first, Traven, you should answer me."

"I don't want. So do you want?"

"Kung ayaw mo, ayaw ko na rin." Sagot nito.

Lihim niyang inirapan ang binata bago niya muling ipinikit ang kaniyang mga mata.

Kanina pa si Carlosz pasulyap-sulyap sa binata...sa driver niya. Hindi na nga siya makapag-focus sa kaniyang ginagawa dahil mas nagiging okupado ang kaniyang isip sa binata.

Ipinilig na lang niya ang ulo at hinayaan na lang niya ito.

Ilang oras ang lumipas bago sumapit ang tanghali.

Binalingan niya ng tingin ang relong pambisig. 11:00 am, kanina pa niya ito pinag-mamasdan kaya saktong eleven, yayayain na niya itong kumain.

Tumayo na siya at nag-tungo sa gawi nito. Mabilis namang nag-mulat ang mga mata nito na batid niyang alerto sa ginawa niyang pag-kilos palapit dito.

"Let's eat?" he suggested—no, it's not more suggestion, it's like more ordered.

Walang imik naman itong tumayo, pagkatapos ay lumabas ng pinto ng kaniyang opisina.

Nakarating sila sa canteen ng himpilan ng pulisya. Doon nila binusog ang kani-kanilang mga sarili hanggang sa sila matapos.

"Are you bored here?" Tanong nito kapag-kuwan.

I'm not bored, as long as i'm with you. Ang dapat ay sasabihin niya. Ngunit umurong ang kaniyang dila, kasama na doon ang ginawa niyang pag-pigil sa kaniyang sarili.

"I'm not bored. I'm okay here." He said, wry smile appeared on his lips.

"Sounds like lying." Tumayo na ito at hinawakan siya sa braso at pinatayo.

Mabilis niyang iginala ang kaniyang tingin sa buong canteen. Other policemen and women are looking at them with an amuzed looks. Nahihiwagaan ang mga titig ng mga iyon sa kanila.

Kaysa naman sa pwersahan siya nitong patayuin. Siya na lang ang kusang tumayo, kaysa maiwan sa mga matang mapang-husga ng mga pulis.

Hindi niya alam kung saan siya dinala ng boss. Nalaman na lang niya ng marinig ang sunod-sunod na putukan.