Barangay Series #2 : Evan Dos Santiago

Kabanata 11

Trigger Warning ⚠️; mention of suicidal thoughts, sensitive lines and red flags.

***

"Oh! You okay there, Hara?"

Muli akong nagpunas ng luha bago ko nilingon si Marie na pinatong ang kaniyang plato sa lababo. Nasa likuran niya si Evan na sinundan naman ni Auntie na may dalang plato.

Nagtama ang tingin namin ni Evan. Nakita ko kung paano kumunot ang noo niya nang matagpuan niya ang mga mata ko. Agad akong nagiwas ng tingin.

"Yeah," pilit kong inayos ang boses ko. "May gagawin lang ako sa kuwarto. Ilagay ninyo lang ang pinagkainan n'yo, huhugasan ko na lang mamaya."

I didn't wait their answer. I immediately walked towards my room and shut it. Nilock ko iyon at agad na dumaretsyo sa kama. Doon na nag tuloy-tuloy ang luha ko.

He was just watching us… how could he do that?

Isn't it obvious that the situation isn't right anymore for him? My grandfather is obviously harassing me! It was almost a rape! A-and… and he was just watching?

I really can't believe it. My hands are still trembling. Hindi ko alam kung kaya ko pa bang lumabas sa kuwarto na ito. Hindi ko alam kung kaya ko pang tingnan si Evan ng daretsyo sa mata.

Lahat ng tapang ko… lahat ng tapang ko para sagut-sagutin si Evan nawala. Ang galit na nangingibabaw sa'kin napalitan ng takot.

Paano na lang kung maulit ito at matiyempuhan niya ulit, 'di ba? Panonood niya ulit? Hahayaan niya ulit dahil hindi nga kami magka-ano ano at peke lang lahat ng ito?

He just proves that he really don't care about me. Kung sakali man mamamatay na ako, parang gugustuhin pa niyang panoorin ako kaysa tulungan ako.

Natatakot ako. Hindi ko alam… hindi ko alam na ganito talaga ang ugali ni Evan. I was expecting him to help me and defend me from my family… I am expecting for his help.

I wipe my tears off and sat on my bed. My legs are still trembling from what my Lolo did. Dahan dahan kong tinanggal ang damit ko at dumaretsyo sa banyo.

Bumuntong hininga ako. Saturday and Sunday was about to be my rest day because of my upcoming back - to - school pero heto ako ngayon. Nakawawa na naman.

Pakiramdam ko walang gana ang katawan ko nang lumublob ako sa tubig. Wala akong ibang ginawa roon kundi umiyak habang nakatitig sa kung saan.

I can't even protect myself…

I sob and shut my eyes. I suddenly want Mama and Mamita hugs.

Ang perang inabot sa akin ng Lolo ko ay hindi ko pinulot at hinawakan. Hinayaan ko iyong nasa sahig ng kusina at hindi pinakialaman.

Nakatulog ako sa bathtub dahil sa kakaiyak. Nagising na lamang ako sa ungol ng babae sa isang kuwarto. Mariin akong pumikit.

Nagawa pa niyang magdala ng babae matapos niyang panoorin akong bastusin.  What a heartless and ruthless man, huh.

Matapos magbihis ay tinitigan ko ang maskara ko sa kama. There's a part of me that feels like don't wanna wear it again and let cruel people died in front of me. Para bang gusto kong gamitin iyon sa kung sino.

Bumuntong hininga ako at umiling. Hindi ko p'wedeng hayaang galit ang mangibabaw sa'kin. Hindi ako p'wedeng maging masama… hindi p'wede.