Barangay Series #2 : Evan Dos Santiago

Kabanata 26

"Congrats, Juniors!"

I hugged Kento after his game. Nanalo sila at ang sunod na lalaro ay seniors na. We took a picture with Kento and with his team.

"Si Captain?" tumingala si Kento at hinanap si Evan, "tawagan n'yo si Cap! Sama s'ya sa picture! Hindi p'wedeng hindi!"

Tinikom ko ang bibig ko nang lumapit sa amin si Evan. Manalo brothers immediately corner him.

"Doon ka sa tabi ni Kento," sabi ni Lorenzo. "Sa tabi namin si Hara."

Evan looked away and nod. Tumabi siya kay Kento at umakbay. Mama hugged my arm and smiled at the camera. Ngumiti rin ako at nag thumbs up.

Matapos iyon ay nag hiwa-hiwalay na ang team. Naabutan ng paningin ko si Evan na palapit. My eyes landed on his hands. May hawak siyang shawarma at orange juice. Humaba ang leeg ko nang mawala siya sa paningin ko dahil napapalibutan ako ng Manalo Brothers.

"Hoy! Sabing huwag lalapit, eh!" agad kong nilingon si Leonardo nang marinig ang boses niya.

Doon ko na nakita si Evan na pilit sumisiksik sa magkakapatid. Mama held my arm and whispered, "may ibibigay ata sa'yo."

"She needs to eat, it's already 11 a.m," pagdadahilan nito. "Oh, come on, I won't gonna poison my own wife."

Nagkatinginan kami ni mama. Her mouth formed into a big letter O like what Lara did. Halatang hindi makapaniwala sa nasambit ng lalaki.

"'Wag na, Cap. Meron kaming baon para kay Hara," Libero said.

Hindi ako umimik. Hinayaan kong titigan niya ako habang hawak ang binili niya. He hide in behind him and slowly nod his head. Naglakad siya palayo na sinundan ko naman ng tingin. Basta niya lamang iyon ibinigay sa isang player at kumuha ng bat para mag-practice.

Lumunok ako. Nag abala pa siya, alam naman n'yang ayaw sa kaniya ng Manalo family tapos lalapit pa. Siya tuloy ay naging kawawa.

"Ang galing mo talaga, Kento," Lara chuckled. "Kuya, galingan mo din, ah!"

Libero held his nape and gave us a shy smile. Pinagtulungan siya ng mga kapatid niya upang palakasin ang loob nito.

Muli kaming bumalik sa upuan namin para hintayin ang sunod na game dahil marami pa rin sa field ang juniors na nagsasaya sa kanilang pagka-panalo.

"Naiihi ako," bulong ko kay Lazarus at Lazaro.

Lazarus held my arm gently, "samahan ba kita?"

Tumayo ako at inayos ang pagkakasakbit ng sling bag ko. Inayos ko ang dress ko at nilingon ang paligid. Mukhang hindi pa naman magsisimula ang game.

"Hindi na, saan ba yung cr?"

Lazaro pointed the exit, "lalabas ka pa tapos kakaliwa lang. Malapit lang, bilisan mo at bumalik ka agad dito."

Tumango ako at nagpaalam din kay mama. Dahil may takong ang sandals ko, pahirapan ako maglakad sa madulas na sahig ng mga hagdan. Nang makababa ay agad akong naglakad palabas sa field.

I found the comfort room for girls. Naabutan ko roon ang cheersquad ng mga kababaihan kanina sa field. Pagpasok na pagpasok ko pa lamang ay pinagtinginan na nila ako. I tried my best to gave my smile to them kahit kinabahan ako roon.

They didn't smiled back. Yumuko ako at binuksan ang isang pintuan, doon na ako pumasok. Saglit kong pinakjramdaman ang mga kababaihan na nagsasalamin at sinabit ang sling bag ko sa sabitan.