Barangay Series #2 : Evan Dos Santiago

Kabanata 36

"What do you mean?"

I know what his talking about. It's a fake marriage. He bit his lower lip and dropped himself beside me. Inayos niya ang kumot namin at niyakap ako. He quietly shook his head and buried his face on my neck until we fell asleep.

Hindi pa ako handa para totoohanin na ang lahat ng ito. I just fell in love with him and we made love. Hindi namin kailangan mag padalos dalos kung mahal niya ako at marunong siyang hintayin ako.

If he's sincere, he will wait. A man who wants me should accept every decision in my life, even the smallest.

I woke with him beside me. Tulog pa rin at talagang masarap ang tulog. Nahuli ng mga mata ko ang anino mula sa puno sa labas na biglang nawala. Kumunot ang noo ko at napagtantong babae iyon dahil nilipad ang buhok niya na kakulay ng akin.

Baka isa lamang diwata iyon dahil nasa majika kami. I ran my fingers through Evan's hair and kissed his forehead. I hope this man really changed after all my doubts.

I stood up and left him on the bed. Lumabas ako at hinanap ang damit ko sa mga bato. Naroon din ang damit ni Evan kaya naman kinuha ko na rin iyon. Nagulantang ako nang patakbong lumabas si Evan ng kubo't sinalubong ako.

"I thought you left me," habol hininga niyang sabi habang inaayos ang pagkakabutones ng pantalon niya. He held my arm and hugged me.

Kunot na kunot ang noo ko habang nakaakap sa kaniya. Tumawa ako habang naguguluhan.

"And why would I left you?" Tanong ko habang nakatingin sa mga mata n'ya.

"Wala," mabilis niyang sagot at nag iwas ng tingin sa akin. Hinila niya ako paalis sa tapat ng kubo habang nakakunot ang noo.

"Evan," reklamo ko. "My legs are still hurts, huwag ka namang masyadong mabilis maglakad."

Natigilan siya sa paglalakad at tiningnan ang mga binti ko. Nagkamot batok siya at sinalubong ang tingin ko.

"I'll carry you," aniya.

Hindi ba ako umangal at hinayaan siyang buhatin ako. He carried me until we got in inside of the room again. Inihiga niya ako sa kama at naupo sa tabi ko.

"Wala naman na tayong ibang gagawin dito," sabi ko. "Masakit ang katawan ko kaya hindi tayo makakalibot sa paligid. Uwi na agad tayo."

He licked his lower lip and sighed. Mukhang may gusto pa siyang gawin dito at magikot sa palasyo.

"Okay, we  will go after we eat lunch."

Tumango ako at pinanood siyang lumabas  ng kuwarto upang magluto. Dahil nga wala ako ni isang dalang  gamit ay wala akong ginawa sa kuwarto kung hindi pagmasdan lamang ang bintana na may tanawing berde.

We ate lunch and really came home after it. Natulog muli ako roon sa mansyon matapos naming pumasok doon at hinayaan niya lamang ako.

He's becoming more clingy and sweet everyday. May araw na palaging may bagong bulaklak sa vase na nasa kuwarto namin at  minsan naman ay palagi siyang may pasalubong sa akin kapag galing siya sa trabaho. Nasasanay na rin ako dahil  nagugustuhan ko naman lahat.

Ika nga nila, lubos lubusin mo na habang mabait pa 'yong tao. Siya naman ang kusang nagbibigay, 'di ba?

"Saan ka pupunta?" Tanong ko habang nagsusuklay ng buhok.

We just finished making love, nakatanggap siya ng tawag mula sa dad niya kaya naman siguro siya tumayo. Lumapit siya sa akin at nagpatak ng halik sa labi ko nang matapos niyang isuot ang tee shirt niya.