Barangay Series #2 : Evan Dos Santiago

Kabanata 53

Evan puts a cupcake on my plate. Ramdam kong hinalikan niya ang ulo ko at bumulong.

"What else do you want?" he whispered.

Umiling ako at nilingon si Paris at Orpheus na tahimik nang kumakain habang nag uusap na ang mga pamilya namin. Si Dakila lamang ang nagsisimula ng pag uusap dahil wala man lamang nag lalakas loob gumawa ng topic.

Tumikhim si Mamita, "matagal na pala kayo. Wala pa ba kayong balak magpakasal?"

Pinagtaasan ko ng kilay si mamita matapos niyang itanong iyon.

Dad cleared his throat and was about to answer but it was Tita Avery who answered, "may balak kami noong nakaraang buwan. Nag. . .nagkagulo lang kami ngayon."

Nilingon siya ni dad gamit ang matalim na tingin. Tita Avery looked away without a smile on her lips. She looks very hurt.

"Oh, I'm sorry," mahinang sabi ni mamita. "P'wede ninyo namang ituloy ang kasal-"

"We can't," agad na sagot ni tita. "You two are married. H-hindi siya p'wedeng ikasal sa'kin. Kasal kayo , eh. A-ayoko namang maging kabit. Hindi ko alam na kabit na pala ako," tumawa siya.

"Avery," dad warned.

Hindi ko alam kung ano bang sasabihin ko sa sitwasyon na ito. Wala ako sa pusisyon para magsalita tungkol sa problema nila.

"I'm sorry . . ." bulong ni mamita at bahayang yumuko ngunit agad na tumunghay agad. "Hindi na naman kayo magkakaroon ng problema d'yan. Ipapawalang bisa ko na rin naman ang kasal-"

"No, what?" mabilis na sabat ni Dad, "h-hindi p'wede. Ano 'yan? Anong gagawin mo d'yan?" He asked after seeing mamita grabbed something on her bag. It was the rope and the scissor.

Mariin ang tingin ko sa kamay niya na pinadaanan ng haplos ang kayumanggi na taling iyon. Tinunghay niya si Dad at ngumiti.

"Stop making things difficult for us, Timothy," walang ganang sagot ni Mamita. "Stop hurting other poeple because of me. Stop being bad because of me."

Niyakap ko si Orpheus nang bahagya. Dad shook his head and pushed himself, including the chair with him a bit. Gulong gulo at tila may gusto siyang sabihin. Tita Avery remained silent as she stared at the rope.

"You don't need to do this, Elatasia-"

"Pagod na pagod na 'ko," buntong hininga ni Mamita. "Ilang taon ko nang kinikimkim lahat ng sakit. I don't want to ruin someone's relationship-"

"So, you will gona ruin our marriage anymore?" Pagak na tumawa si dad.

"Exactly," she whispered. "We're already ruined, Timothy. Matatanda na tayo. Alam nating walang kasalanan si Avery rito. Alam natin pareho na wala siyang kasalanan."

Nilingon ko si Dakila. Nahuli ko siyang dumampot sa cupcake box ni Tita Avery na siya namang sinundan ng tiningin ni tita. Muli iyong ibinalik ni Dakila at ngumiti ngunit nag iwas ng tingin ang babae.

"I was gone for almost 20 years . . . hindi ka pa rin nakakakalimot?" Tanong ni mamita at tumawa.

"I can wait . . ." He replied. "Even decades."

"You have a girlfriend," mariing sabi ni mamita at tumayo. Tinuon niya ang kaniyang kamay sa mesa at nakipaglaban ng titig kay dad. "Matagal na dapat tayong tapos. Nagkaroon ka lang ng anak sa akin, Timothy. Ayoko na sa'yo, matagal ko nang ayaw sa'yo."