Barangay Series #2 : Evan Dos Santiago

Kabanata 15

"Nahanap ninyo na ba?" I heard Evan's voice from the 2nd floor. Halos mangatog na ang daliri ko habang nagpapalaman sa aking tinapay. 

He was searching for me for almost an hour since lunchtime. Hindi ko alam kung bakit ba kailangan pa niya akong ipahanap o dahil nakita niya ang katawan ko. Is trespassing a this big deal for him, huh? Talagang pinahanap pa niya sa mga tauhan sa buong mansyon. 

"Kailangan ninyong mahanap ang babae na 'yon. Paano nakapasok dito 'yon? Hindi ba kayo nakatanaw sa paligid?" may galit sa boses nito. "Paano kung nanakawan tayo? Anong gagawin niyo?" 

Sumilip ako ng kaunti roon. Tanaw ko ang nakahilera na mga tauhan sa itaas. Nakayuko at nakikinig sa sermon ni Evan mula kanina. 

"S-siyempre maghahanap, Sir..." sagot ng isa. 

Tinanaw ko ang reaksyon ni Evan ngunit hindi ko talaga makita ito dahil nakatalikod at nakapamewang. 

"Oh," sarkastikong tumawa si Evan. "Maghahanap naman pala, bakit hindi ninyo hinahanap?" 

"Eh, kasi Sir, hindi naman po tayo nanakawan," nagkamot batok ang tauhan. 

Narinig ko ang pagmura ni Evan dito at isa isang pinaalis doon. Lumunok ako at agad na bumalik sa kusina kung nasaan si Manang na kausap sa telepono niya ang asawa na nasa ibang probinsiya. 

Naupo ako sa upuan at wala sa sariling itinuloy ang pagpapalaman. 

I will never tell Evan that I am the woman he saw. Halata namang... katawan lang ang habol niya kaya niya ako pinahahanap. Isa pa, napakarami pa niyang kasalanan sa akin kahit pinarusahan na siya.

 He just got punished but he's not sorry. So, what he did wasn't justified because he isn't sorry about what he did. Nagmatigas lang siya roon habang pinarurusahan. It's not his intention to justify all of his wrongs. 

He don't deserve to know me. He isn't deserving. Lahat ng ginawa niya sa akin ay hinding hindi ko makakalimutan. 

Kinagat ko ang ibabang labi ko. Yeah. I knew it. He was looking for me to fuck me. Gusto niyang matikman ang katawan na nakita niya sa mansyong ito. Iyon lamang ang intensyon niya at hindi dahil baka magnanakaw raw ako. Katawan, hindi yaman. 

"Ma'am Ija!" bati ni Manang matapos ang pag uusap nito ng kaniyang asawa. "Kapag sumuweldo na ako kay Sir Timothy, bibilhan na kita ng shorts. Sinasabi ko lang kasi malapit na ako sumuweldo," humagikgik siya. 

Pagod akong bumuntong hininga. "Manang... sinasayang mo lang ang pera mo-" 

"Mam, ang maong shorts sa ukay ukay nga tig bente at singkuwenta lang 'yon!" naghain siya ng pagkain sa mesa para sa hapunan. "Ang suweldo ko kay Sir Timothy, halos 150k a month... kasama na roon ang paglilinis ko at pagluluto rito."

Hindi ako umimik at pinanood siyang maghain. Sabay kaming kumain ni Evan ngunit walang imikan. He's just checking his phone while eating. 

"Manang, iyong mga kuneho po," utos ko. "Pakilagay na lang po sa sala. Papakainin ko." 

I stood up and didn't wait for Evan to finish his food. After washing my own plate, I immediately walk on my way to the living room. Manang was playing with my bunnies when Lazaro called. 

"Hey," I greeted and sat on the sofa. I watched Manang feed my babies. 

"I'm going there... today," he paused. "You need to sign the documents. Nasa akin na ang mga baril."