The Way I Do

Chapter 47

Nakita ni Julie na nakatingin pa din si Michael sa kanila ni James.

Medyo kinabahan nga siya na baka inatake na pala sa puso.

"Tito?"

Michael's eyes were still wide and opene and he wasn't even looking at them.

He was looking a little downward upon the grass. Para itong nagttravel pabalik sa oras.

Nakikita ni Julie na gumagana ang utak nito.

"Tito?" Ulit pa niya.

Muhkang ang huling pagsabi niya ng "tito" na iyon ang naging dahilan kung bakit bumalik na ito sa katinuan.

"James." Michael whispered as he looked at James.

Julie sighed and slowly looked back at Michael. "You knew."

"Pwede ba sa loob muna tayo?" Michael said. Hindi na nito hinintay pa si Julie at si James na sumagot dahil nagsimula na ito maglakad papasok sa loob.

Julie and James both looked at each other before following.

This was not the way Julie wanted to tell Michael.

Pero ano pa nga ba magagawa niya.

Nasa loob na sila at umupo si Michael sa couch.

Nakatingin ito sa kanila kaya sabay naman sila ni James na umupo.

"It's so uncanny." Natatawa na lang na sabi ni Michael. Para itong nadedeliryo na hindi malaman sa mga nangyayari. "I don't want to believe it pero you two look like your mom so much."

"You knew tito?" Sabi pa ni Julie. Sa tapat sila ni Michael nakaupo.

"Yes I knew." Mabagal na sabi ni Michael. Parang iniipon pa nito ang sasabihin. "And what I knew was...James died. Yung ang sinabi ni Rob. Sa amin ng mama niyo."

He looked at James. Para itong naiiyak na hindi malaman. He gasped. "But you're alive."

"Our father lied." Simula ni James.

Tumingin pa ito kay Julie na para bang nagpapaalam.

She nodded her head at her twin.

Saka ikinuwento ni James lahat ng nangyari. Naaawa na nga si Julie dahil ilang beses na siguro nito kwinento ang mga pangyayari sa kung sino sino.

"That bastard." Sabi ni Michael. Saka ito naluha.

"Tito." Kinabahan na sabi ni Julie. Ngayon lang kasi niya nakita na umiyak ito ng ganon.

Yung iyak na talaga namang napapahikbi pa ito.

"I wished you could've seen your mom." Sabi pa ni Michael.

Napatayo na ang huli sa sofa. Lumapit ito sa kanila at lumuhod sa harap nila para sabay yakapin.

"You mom would've been proud of you both." Iyak pa ni Michael.

Sabay din naman na yumakap si Julie at James.

Hindi na din napigilan ni Julie dahil tumulo na din ang luha niya.

=•=•=•=•=•=•=•=•=•=

"Maganda din itong sementeryo niyo ah." Sabi ni Elmo habang nakasilip sa labas ng kotse.

Julie chuckled as she held the steering wheel while looking for a parking space.

"Sementeryo namin? We don't own the cemetery Moo."

Tumawa din si Elmo sa sinabi ng babae.

They were here at the cemetery where Julie's mom was buried. Gusto kasi bumisita ni James.