මේඝ | MEGHA || 𝒸ₒₘₚₗₑₜₑ𝒹

තුන්වන මේඝය

හරියටම සති දෙකක්.. අපි ගෙදරට වෙලා කල්පනා කළේ මොනවද අපි ඉස්සරහට කරන්නේ කියලා.. මොන පැත්තකින් බැලුවත් ජීවිතේ හරිම අමාරුයි.. පැටලුණු කටු අකුලක් වගේ... ඉස්සරහට යන්නත් බෑ... හැබැයි නොයා ඉන්නත් බෑ... කොයිතරම් අමාරු වුණත් එක තැනක ඉන්නත් බෑ... මොනවා කරන්නද.. ජීවිතේ යන අතට මාත් පිස්සුවෙන් වගේ යන්න එපැයි... ඒකනේ තියරිය...

ඒ හින්දම අපි දෙන්නගෙම ආසාවට ගැළපෙන ෆීල්ඩ් එකක් ගැන ඉගෙන ගෙන ඒ පැත්තෙන් ඉස්සරහට යන්න අපි තීරණය කළා.. ජීවත් වෙන ටික කාලේ සතුටෙන් ඉන්න ඕන.. මහ ලොකුවට බැඳීම් කියලා දේවල් නැති අපි දෙන්නටම ජීවිතේට තියෙන්නෙ පුංචි තාවකාලික හීන, බලාපොරොත්තු විතරයි.. නිවාසෙන් අයින් වෙනකොට අම්මා කියන කෙනා මගේ අනාගතය වෙනුවෙන් කියලා මගේ අකවුන්ට් එකට දාපු ගාණ නම් වැඩිත් එක්ක අපේ ඩිග්‍රී එක කම්ප්ලීට් කරගන්න..

කැම්පස් එකෙයි බෑන්ක් එකෙයි කම්ප්ලීට් කරන්න වැඩ වගයක් තිබුණ හින්දා උදේම ඒ ටිකේ ඇවිදලා ගෙදර එනකොට දවල් දෙක විතර වෙන්නැති.. ශික්.. ඒ වගේ වෙලාවට ඇඳට වැටිලා සැප නින්දක් දානවා ඇරෙන්න කරන්න කියලා වෙන දෙයක් ඇත්තෙත් නෑ.. ලපේ නම් උදේ ඉදන් ටීවී එක දාගෙන මොකක්දෝ අටමගලක් බලනවා... ඒකට ඔලුව දාන්නත් රුචියක් නැති එකේ මන් කාමරේට ඇවිත් ඇඳන් හිටපු ඇඳුම් පිටින්ම ඇඳට වැටුනා..

මගේ කාමරේට යශ්ලගේ ගෙදර රූෆ්ටොප් එක හොඳට පේනවා.. හරි අහම්බෙන් වගේ මගේ ඇස් එකපාරටම ඒ රූෆ්ටොප් එක දිහාවට ගියේ මටත් නොදැනිමයි.. පුදුමයි.. මේ කට්ට අව්වේ කවුරු හරි මනුස්සයෙක් ඒක උඩ ඉන්නවා.. ඇඳෙන් නැගිටලා මගේ මේසේ ගාවට ඇවිත් ජනේලෙන් හොඳට එළියට එබිලා බැලුවේ ඒ කවුද කියලා.. යශ් ද දන්නෑනේ.. එතන ඉන්නේ ඌ නම් අනිවාර්‍යෙන් අර පහළ ඉන්න නාම්බිට ඒක දන්වන්න ඕන..

නෑ ඒ යශ් නෙමෙයි.. යශ් ඒ තරම් උස මහත නෑ.. සමහර විට කාලභූතයවත්ද.. ඔව් ඒ එයා...! ඒත් එක්කම මගේ ඔලුවට ආවේ ඉස්සෙල්ලම අපි මුණ ගැහුණ දවස කොච්චර අමතක කරන්න හැදුවත් ඒ සුවඳ, මතක් වෙන හැම වෙලාවකම මාව සෑහෙන අවුල් කරනවා.. කාලභූතයා ඇස් දෙකට දාගෙන ඉන්න සන්ග්ලාසස්වලට ඉර එළිය වැටිලා දිලිසෙනවා.. ඒ දිස්නේ මට හොඳටම පේනවා.. මේ මිනිහා නම් මොකෙක්ද මන්දා.. ටිකක් වෙලා බලන් ඉඳලා මන් ආයෙම ඇඳට ආවේ ෆෝන් එකේ නොටිෆි සවුන්ඩ් එකක් ඇහුණ හින්දා...