ភាគទី:17
" មកដល់ទះអូនហើយ " ឡានបានឈរឈប់ពីរមុខភូមិគ្រឹះនាយជុងគុកមិនបង្អង់យូរចាប់ដៃនាយតូចចុះពីលើឡានមិនចាំអោយអ្នកបម្រើបើកអោយនោះទេនាយចាប់ដៃថេយ៉ុង ដើរសំដៅទៅក្នយងទះដែលមានលោនចននៅអង្គុយចាំពួកគេទាំងពីជាការស្រេច។
" ប៉ាអូននាំចែថេមកហើយ " មកដល់បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវជុងគុកស្រែកប្រាប់លោកចនអោយបានដឹងរួចក៏នាំថេយ៉ុងចូលទៅអង្គុយ
" ជំរាបសួរចៅហ្វាយ " ថេយ៉ុងអង្គុយហើយក៏លើកដៃសំពះទៅកាន់លោកចនជាកាគោរព
" អឹម..ថេយ៉ុងឯងអាចការពារកូនប្រុសខ្ញុំបានទេ? " លោកចនដាក់កាសែតចុះហើយក៏ងើយមើលមុខនាយតូច
" បាទ "
" បើបានល្អហើយ ឯងអាចទៅមើលបន្ទប់ឯងបានអ៊ុំឆាងនាំគេទៅមើលបន្ទប់ " លោកចន ហៅរួចអ៊ុំឆាងក៏នាំនាយតូចទៅមើលបន្ទប់គេងគេឯជុងគុកគេក៏ដើរទៅមើលជាមួយផងដែរ
" នេះបន្ទប់ក្មួយ " ដើរមកដល់អ៊ុំឆាងមកបន្ទប់អោយនាយតូចមើលឃើញថាធំល្មម
" អរគុណច្រើនអ៊ុំឆាង " ថេយ៉ុងគេបានឮ លោកចនហៅគាត់ក៏ហៅឈ្មោះគាត់តាមដែរ
" ចា៎ស អ្នកប្រុសតូចដើរទៅលឿនម្លេះ? " ជុងគុកដែលដើរមកដែរនោះ ក៏ដើរទៅក្រោយវិញយ៉ាងលឿន
" ប៉ា.... " ជុងគុកដើរមកដល់ក៏ស្រែកខ្លាំងៗហៅអ្នកឪពុកអោយងាកមើលនាយទាំងឆ្ងល់។
" បាទកូនប៉ា "
" ម៉េចក៏ប៉ាអោយចែថេអូនគេងនៅជាន់ក្រោមហើយបន្ទប់តូចទៀត "
" អោយគេគេងនៅបន្ទប់នោះហើយណាមួយបន្ទប់វាមិនតូចឯណា "
" តែអូនមិនព្រម អូនចង់អោយចែថេគេងជាមួយអូននៅបន្ទប់អូន " ជុងគុកប្រកែកមិនព្រមអោយនាយតូចគេងនៅជាន់ខាងក្រោមនាយចង់អោយថេយ៉ុងគេងនៅបន្ទប់ខ្លួន ចំណែកលោកចនវិញហួចចិត្តនិងកូនគាត់ខ្លាំងតែម្ដងហើយ នេះបានហៅថាកាពារទាំងយប់ជាងថ្ងៃមែនបានអោយអង្គរក្សគេងជាមួយ
" កូនជុងមុនបានទេគេជាអង្គរក្សកូន " លោកចនក៏មិនព្រមអោយថេយ៉ុងនៅខាងលើជាមួយកូនអ្នកណាអោយកូនចៅទៅដេកជាមួយ ចៅហ្វាយនោះ។
" ប៉ាមិនអោយចែថេគេងជាមួយអូនមែនទេ? " ជុងគុកងក់ក្បាលតិចៗនិងសួរបញ្ជាក់គាត់
" ប៉ាមិនអោយទេ " លោកចននិយាយទាំងមុខស្មើដាក់នាយបានគាត់តាមចិត្តពេកឡើងរឹងដាក់គាត់ហើយនិយាយអីមិនចេះស្ដាប់តាមតែចិត្តខ្លួនឯងចង់បាន បើមិនកាច់ពីឥឡូវទេ ប្រហែលថ្ងៃក្រោយលើសនិងទៀត។ ថេយ៉ុង និងអ៊ុំឆាងបានត្រឹមឈរមើលពីរចម្ងាយមើលឪពុកកូនគេឈ្លោះគ្នាថេយ៉ុងចង់នៅឃាត់ជុងគុក តែត្រូវអ៊ុំឆាងចាប់ដៃមិនអោយគេចូលទៅ។
" កូនជុងចង់ទៅណា ? " លោកចន ស្រែកសួរជុងគុកនៅពេលនាយដើរចេញទៅខាងក្រៅដោយមិនខ្វល់ពីរអ្នកខំស្រែកសួរគេ
" ថេយ៉ុងឯងទៅតាមគេមកវិញអោយបាន " លោកចនដឹងថាគាត់ទៅតាមទៅនិយាយក៏កូនគាត់មិនស្ដាប់ក៏ប្រាប់អោយនាយតូចទៅតាមកូនគាត់ព្រោះដឹងថាគេស្ដាប់គេជាងខ្លួន។
" បាទចៅហ្វាយ " និយាយចប់នាយតូចក្រញាប់រត់ទៅតាមជុងគុកបាត់
" អ៊ុំឆាងធ្វើអាហារទុកអោយគេញ៉ាំផង នៅពេលគេញ៉ាំបាយហើយនាំគេទៅបន្ទប់ជាន់ខាងលើរៀបចំបន្ទប់គេងគេទល់មុខបន្ទប់ជុងគុក ផង ខ្ញុំទៅធ្វើការវិញហើយ " ប្រាប់អ៊ុំឆាងហើយ លោកចន ចេញទៅធ្វើការគាត់វិញ។
" បាទអ្នកប្រុស " អ៊ុំឆាង
•Skip
" ភ្ញាក់ហើយមែនទេ " យ៉ុងហ្គីដែលកំពុងតែដាំបាយឃើញជេហូខំក្រោកអង្គុយក៏ប្រញាប់រត់ទៅជួយលើនាយតូច
" លោកនៅមិនទាន់ទៅវិញទៀត? " មនុស្សនេះគេដេញហើយនៅមិនទៅវិញទៀត
" អោយយើងទៅវិញយ៉ាងម៉េចបើឯងដួលសន្លប់នៅពីរមុខយើងនោះ " យ៉ុងហ្គីចូលទៅលើកជេហូអោយអង្គុយស្រួលបួលហើយនាយតូចក៏តប
" ខ្ញុំមិនអីទេលោកអាចទៅវិញបានហើយ "
" មិនអី? មើលៗសូម្បីតែអង្គុយមិនចង់ជាប់ផងនៅថាខ្លួនមិនអី "
" ខ្ញុំមិនអីពិតមែន " ជេហូនៅតែរឹងទទឹងថាខ្លួនមិនអីទាំងដែលធាតុពីមិនដូចអីដែលគេនិយាយផង។
" លេបថ្នាំល្អជាង នេះថ្នាំលេបទៅ " យ៉ុងហ្គី ខ្ជិលនិយាយជាមួយពេកក៏ទាញកំប៉ុងថ្នាំនោះជិតនោះហុសអោយនាយតូចលេប។
" លេបទៅ " យ៉ុងហ្គីហុចអោយតែជេហូមិនយក
" ខ្ញុំមិនលេបទេ ខ្ញុំស្អប់ថ្នាំ "
" លេបទៅវាមិនងាប់ទេ " នាយនៅតែហុចអោយជេហូដដែល
" ខ្ញុំមិនលេប " ដោយឃើញនាយតូចមិនព្រមលេបនៅតែមាត់រឹងនាយយកថ្នាំដែលបានហុចអោយគេនោះយកមកដាក់ចូលមាត់ខ្លួនឯង រួចទាញកញ្ចឹងកនាយតូចទំលាក់បបូរមាត់ខ្លួនលើបបូរមាត់នាយតួចរួចរុញថ្នាំចូលមាត់ជេហូមាត់ពូកែមិនព្រមលេបមែនទេ
" នេះទឹកផឹកទៅ នៅមើលមុខអីទៀត ប្រយ័ត្នយើងជួយឯងទៀតទៅ " យ៉ុងហ្គីឃើញនាយតូចមើលមុខក៏និយាយគម្រាមអោយគេខ្លាច។
" ខ្ញុំផឹកហើយៗ " ក្រោយជេហូ ផឹកហើយនាយតូចនេះទៅខាងក្រោយវិញរកទិញអីអោយគេញ៉ាំព្រោះផ្ទះគេគ្មានអីសោះសូម្បីតែអង្ករក៏គ្មានផង
" នៅនិងហើយយើងទៅទិញអីអោយឯងញ៉ាំ " យ៉ុងហ្គី ក្រោកហើយតែនាយតូចចាប់ដៃទាន់និងនិយាយថា÷
" លោកទៅផ្ទះវិញទៅ ខ្លាចអ្នកផ្ទះលោកបារម្ភ "
" មិនអីទេយើងខលទៅប្រាប់ពួកគាត់រួចរាល់អស់ហើយ ឯងគេងទៅ " យ៉ុងហ្គីចាប់អោយនាយតូចគេងវិញខ្លួនគេចេញទៅទិញអីអោយគេ។
•Skip
" រកឃើញពួកគេទេ? " យូសុីន អង្គុយលើកៅអីសួរទៅកូនចៅដែលនាយបានបញ្ជាអោយទៅតាមរកថេយ៉ុងនិងអ្នកស្រីគីម
" ខ្ញុំរកមិនទាន់ឃើញទេសុំទោសផងចៅហ្វាយ " ឆេងទីអោនមុខសុំទោសនាយជាចៅហ្វាយដែលខ្លួនរកអ្នកដែលចៅហ្វាយអោយទៅរកបែរជាមិនឃើញ
" ចិញ្ចឹមបំបង់បាយគ្រាន់តែតែរកកូនបិសាចនិងមនុស្សម្នាក់ក៏រកមិនឃើញដែរ "
" ខ្ញុំសុំទោសចៅហ្វាយ ខ្ញុំនិងប្រញាប់ទៅរកភ្លាម "
" ទៅបើរកឃើញមកប្រាប់យើងភ្លាម "
" បាទទាន " តបនិងចៅហ្វាយចប់ឆេងទីក៏ប្រញាប់ចេញទៅក្រៅទីតាមរកមនុស្សដែលចៅហ្វាយនាយចង់បាន។
" ចាំជួបគ្នាណាអូនថេរបស់បង " យូសុីន មើលទៅរូបថតនាយតូចថេយ៉ុងដែលដាក់លើតុនាយរួចនិយាយម្នាក់ឯងតិចៗទាំងញញឹមចុងមាត់មិនដឹងថាគេកំពុងគិតអីអ្វី។
•Skip
" ចែថេងូតទឹកអោយអូនតិច..." ជុងគុក បើកទ្វារអើតក្បាលចូលមើលក្នុងបន្ទប់នាយតូចហៅថេយ៉ុង
" ចែថេ! ចែថេនៅឬអត់? " ជុងគុកបើកទ្វារចូលមកក្នុងបន្ទប់ថេយ៉ុងភ្លើងក្នុងបន្ទប់មិនបានបើកគឺងងឹតឈឹងជុងគុកដើរមើលក្នុងបន្ទប់គេងមិនឃើញក៏ដើរចូលទៅមើលក្នុងបន្ទប់ទឹកម្ដង។
ក្រោក~~
" ចែថេ! ចែថេកំពុងធ្វើអីនិង? " ជុងគុក បើកទ្វារបន្ទប់ទឹកមកក៏ឃើញថេយ៉ុងកំពុងតែអង្គុយផឹកអីមិនដឹងតែមើលពណ៌ឡើងក្រហមដូចឈាមក៏ប្រញាប់ដើរចូលទៅសួរនាយតូចតែត្រូវគេឃាត់កុំអោយនាយចូលទៅ
" កុំចូលមកចេញទៅវិញ " ថេយ៉ុងមាន អារម្មណ៍ភ័យខ្លាចនៅពេលនាយឃើញខ្លួនក្នុងសុភាពបែបនេះក៏និយាយសម្លុតដាក់នាយទាំងរឹងសរសៃក
" ចែថេ! " ជាបើទោះបីជាថេយ៉ុងសម្លុតគេយ៉ាងណាក៏នាយនៅតែដើរទៅរកនាយតូចដដែ ទោះបីថាគេខ្លាចក៏ដោយ។
