Part.44 (Z)

2.2K 73 2
                                    

" ငါတို႔ဒီည ဒီ႐ြာကေနထြက္ေျပးၾကမယ္။ "

တင္ေမာင္ဝင္းတပည့္ေတြကို တိုးတိုးေလးေျပာလိုက္သည္။

သာဂိတစ္ေယာက္ တဲအိမ္ထဲကေနအမွတ္မထင္ၾကားလိုက္ရတဲ့စကားေၾကာင့္ မ်ားစြာအံ့ၾသမိသည္။

" အာစရိျဖစ္ပါ့မလား။ "

" ဘာကိုမျဖစ္ရမွာလဲ။ ဒီေန႕ညငါတို႔လႈပ္ရွားဖို႔အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္ပဲ။ "

ဆရာတပည့္ေတြအတိုင္အေဖာက္ညီစြာနဲ႕ ေခါင္းညိတ္ေခါင္းခါျပဳလုပ္ၾကသည္။ ထန္းရည္မူးေနတဲ့ ႂကြက္နီရဲ႕တပည့္အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေခါင္းပင္မေထာင္နိုင္ေခ်။

" သာဂ္ိေရ ငါတို႔သြားၿပီေဟ့။ "

သာဂိကိုႏႈတ္ဆက္ကာ တင္ေမာင္ဝင္းတို႔တစ္ဖြဲ႕လုံးျပန္သြားၾကေခ်ၿပီ။

သာဂိဘာလုပ္ရမွန္မသိ။ ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိနဲ႕ေပါ့။

" မျဖစ္ေခ်ဘဴး။ ငါဦးေအာင္နိုင္သူတို႔ကိုေျပးေျပာေလမွ မဟုတ္ရင္ဒီေကာင္ေတြကိုလႊတ္ေပးလိုက္သလိုျဖစ္ေနမွာ။ "

သာဂိေတြးလိုက္၊ ေမးလိုက္၊ တစ္ေယာက္ထဲေျဖလိုက္နဲ႕ အလႈပ္ရႈပ္ေနေတာ့သည္။ တဲအိမ္ထဲကေန ေျပးထြက္ကာ သာဂိတစ္ေယာက္ဦးေအာင္နိုင္သူရွိရာအိမ္သို႔ အေျပးႏွင္ခဲ့ေတာ့သည္။

" ဗ်ိဳ႕သူႀကီး သူႀကီးေရ။ "

" ဟဲ့ သာဂိ။ အေမာတေကာနဲ႕ဘာျဖစ္လာတာလဲ။ နင့္ထန္းေတာမီးေလာင္လို႔လား။ "

သာဂိတစ္ေယာက္ အရီးေမေလးအေမးကိုျပန္မေျဖနိုင္ေသးပါ။ ႐ြာလမ္းတစ္ေလွ်ာက္အေျပးလာခဲ့ရတာမို႔ ေခြၽးမ်ားပင္ထြက္ကာ ေမာလို႔လွ်ာပင္ထြက္လုလု။ ေရဆာေန၍တံေတြးေတြကိုသာတြင္တြင္ၿမိဳခ်လွ်က္အေမာေျဖေနမိသည္။

ေဒၚေမေလးတစ္ေယာက္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲကေနေယာင္းမႀကီးကိုင္လွ်က္ အသည္းအသန္ေအာ္ေခၚတဲ့အသံေၾကာင့္ မီးဖိုထဲကေနထြက္လာခဲ့သည္။ သူမအျပင္ေရာက္ေတာ့ သာဂိျဖစ္လို႔ေနသည္။ သာဂိပုံစံကအေမာတေကာရယ္မို႔ သူ႕ထန္းေတာမီးမ်ားေလာင္ေလသလားအထင္နဲ႕ေမးရျပန္သည္။

" မဟုတ္ဘူးအရီးေရ။ က်ဳပ္ထန္းေတာမီးေလာင္တာထက္အေရးႀကီးတယ္။ သူႀကီးေကာဗ်။ "

ငါ့ယောကျ်ားက ဓားပြဗိုလ်ခေါင်းဆောင် (Complete) Where stories live. Discover now