Sandoval Series # 1 : The Stars Tonight (Soon to be published)

Chapter 28

"Why are you still here, Sandoval? You can leave my sister to me now." I heard the familiar man's voice again but this time he is arguing with someone.

"Why are you mad at me? I swear, Fucker, I didn't know that she's your long lost sister. We just saw her in the airport last night. How would I know that she's the one you are looking for years?" 

I stirred a little, if I'm not mistaken that voice came from Caleb but who is the other man he is talking to? Dahan-dahan kong binuksan ang mga mata at biglang kumislot ang puso ko ng bumungad sa akin ang kulay abo niyang mga mata.

His eyes... those were the same pair of eyes I saw in my dream. That beautiful pair of gray eyes that resembles mine.

"Y-yeyen?" nabasag ang boses niya. Sunod kong nakita ay ang pagkislap ng mga mata niya dahil sa luhang namumuo dito. Dahan-dahn itong humakbang sa akin at nag-iwan lang ng sapat na distansya ng makita niyang mahigpit akong napakapit sa kumot na nakabalot sa akin. 

"S-sino po kayo?" mahina kong tanong sa kanya. "B-bakit po ako nandito? Anong nangyari sa akin?" Tiningnan ko si Caleb na ngayon ay seryoso lang na nakatingin sa akin. 

Dalawa lang silang nandito sa loob ng silid. Ang lalaking kulay abo ang mga mata ay nakasuot ng itim na uniporme gaya nung mga lalaking kasamahan ni Major kanina. Matangkad at malaki ang pangangatawan niya at kung hindi ako nagkakamali siya din yung lalaking nakita kong nakatingin sa akin nung kasal ni Ate Zia.

Ibabalik niya ba ako sa Davao? Ayoko na doon. Ayoko ng bumalik sa hacienda ng mga Sandoval. 

"Caleb, ang flight ko? Anong oras na?" nagsimula ng mamuo ang mga luha ko. Natatakot ako. Hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. " Naiwan na ako ng flight ko, C-Caleb. Wala na akong pera pambili ng ticket." Hindi ko na napigilan ang umiyak. Pakiramdam ko pinaglalaruan talaga ako ng tadhana. Ngayon pa talagang wala akong sapat na pera.

Saan na ako pupulutin nito ngayon?Wala na nga akong pera, naiwan pa ako ng eroplano. Ano na ngayon ang gagawin ko? 

Palipat lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa. Si Caleb gustong lumapit sa akin pero agad ding umatras ng matalim siyang tiningnan nung lalaki.

"P-Princess." the man called me. His voice broke and I saw how the tears fall from his eyes when I shook my head and started shaking in fear. 

I'm scared. Alam kong kilala niya na ako. Dadalhin niya ako kina Major at ibabalik niya ako sa Davao.

"P-please d-don't" I whispered but he didn't listen.

 "I-it's me, baby... I'm your...K-kuya Grady." he said, pained. Puno ng pagmamakaawa ang mga mata niyang tumingin sa akin. Sinubukan niya akong abutin pero mabilis akong umatras sa kama. Niyakap ko ang mga tuhod at siniksik ang sarili sa ilalim ng kumot. 

"I'm so sorry, if Kuya failed to protect you. I'm so sorry princess..."his body started moving and he is crying now. "If only I'm strong enough, I could have protected you and Betty. Hindi ka sana nawala sa amin. But Kuya is weak, I failed...I failed to protect our princess."

Then the memory of a boy bathing in his own blood flashed in my mind. I shook my head. No! I saw how they shoot my Kuya Grady and my Ate Betty. I saw the blood dripping from their body. My lips tremble then I started sobbing, hugging my body more. 

"It's me, princess. I'm alive. Kuya made it for you. I promised to myself that one day I will find you. We will find you. We did it princess, your Ate Bethany and I, we both survived for you."

Parang bumalik ang lahat ng takot ko nung gabing kinuha ako nila sa pamilya ko. Ang liit ko pa noon, hindi ko alam ang aking gagawin. I am crying hard but they said they will kill me if I will not shut up. I was so scared of my life.  I am begging yaya not to take me but she's not listening.