Chapter 49

13.7K 526 388
                                    

"Tatay, bakit po ikaw naga-iyak?" A soft voice from our baby star, Castor made me look at them. He's with his twin brother, the one whom they called my mini me, si Pollux. They are looking at me confused. 

I was crying inside our room when the twins came in and it's too late for me to hide 'cos they saw me already. The reason why I was crying is that last night my brightest star left me. Their Nanay, my wife, Camilla, left me for New York to speak with her lawyer regarding the annulment of our marriage.

Sino ang hindi maiiyak kapag ganun ang rason diba? Pwede namang magpakasal nalang kami ulit para mapalitan yun. Tapos sana ang usapan, pero ayaw naman niya. She said, she wants us to start in a clean slate and all other people inside our house agreed with her. Pinagkaisahan nila ako.

Pumayag lang naman ako dahil sabi niya kailangan lang talagang ayusin ang mga papers namin dahil nga iba na ang pangalan niya ngayon. Madaming conflicts, madaming restraints, madaming hindrance at madami pa siyang sinasabing mga rason. I believed her reasons though it's still hard for me.  I know she's doing this for us pero hindi ko talaga maiwasang magself pity lalo na ngayon. 

I asked to marry her again right after I got my sight back but she just laughed at me. Madami pa daw dapat unahin bago yun at isa na doon yung annulment ng unang kasal namin. But she's still sweet to me. She takes good care of me when I'm still recovering. Hindi ko tuloy alam kung pinapasakay niya lang ba ako. Kahit ang mga magulang at mga kapatid ko ay tinatawanan ang pagiging paranoid ko. But I can't help it, I really can't.

Mali ba ako? 

Yes my eyesight is back but still I have so many insecurities. What if suddenly her mind will change after her talk with her lawyer. Paano na lang kung hindi siya magpapakasal sa akin pagkatapos ng sinasabi niyang annulment? Paano kung okay na sa kanya yung co-parenting na sinasabi ng lintek kong kapatid na walang ibang alam gawin kundi ang inisin ako?

Fuck you, Caleb Lexus! May araw ka talaga sa akin kumag ka. Remind yourself Gaston to punch that fucking ass when he comes home. Banas na talaga ako sa kalokohan ng kumag na yun. Mukhang close pa naman na sila ng asawa ko at palagi ko silang nahuhuling nagkukwentuhan. Ewan ko kung anong pinag-uusapan nilang dalawa at bigla nalang tatahimik kapag darating ako. That fucking ass really knows how to annoy me.

Dumagdag pa ang mga gago kong kaibigan na wala ng ginawa kundi ang bwesitin ako. Ngayong bumalik na ang paningin ko araw-araw na nila akong inaasar lalo na si Dominguez at Guerrero. Wala atang ibang trip sa buhay ang mga ito kundi ang mang-asar sa buhay ng may buhay. Ang sarap na talagang isumbong sa mga asawa nila. Lalo na  itong si Dominguez, baka nakalimutan niyang bestfriend ko si Zia.

Kung sana tinulungan nalang nila akong kumbinsihin si Tristan na tanggapin ang kaso ko e di sana hindi ako nanghihina ng ganito ngayon. Pero ewan ko doon sa bugnutin, masungit, isa pang gago na katulad ko at pangit na abugadong yun. Ang sama ng ugali. Akala ko pa naman magkaibigan kaming dalawa pero may kaibigan bang ayaw kang tulungan?

"Tatay, enough na po. Baka mabinat po ikaw. Sabi ni Nanay you are not allowed to cry." Castor offered me his hand. 

I looked at them. Castor's beautiful pair of gray eyes, reminds me of how beautiful my Camilla's eyes are. While Pollux' magnetic blue eyes resembles mine. My boys both looked like me, only that Castor has different eye color and brown curly hair. God really did answer my prayer before. 

"We love you, Tatay and Nanay love you too. Don't be sad na." They both gave me a genuine and comforting smile. 

"I love you too, my little stars. You and nanay are my world."  I whispered gently and reached for their hands. I pulled them closer to me and hugged both of them tightly. 

Sandoval Series # 1 : The Stars Tonight (Soon to be published)Where stories live. Discover now