Sandoval Series # 1 : The Stars Tonight (Soon to be published)

Chapter 33

"N-nanay?"

Standing just few steps from us are my twins. It's too late for me to hide them 'coz both of them were looking confused at the old woman who is kneeling  in front of me. Mabilis kong pinunasan ang mga luha sa aking pisngi pero huli na dahil alam kung nakita na ito ng mga bata.

Si Pollux ang unang nagsalita. "Who are you, Ma'am? Why did you make my nanay cry?" tanong niya sa mababang boses. Wala akong mababasang emosyon sa mga mata niya. Diritso at seryoso ang tinging pinukol niya sa ginang. 

Hindi nakasagot si senyora sa tanong ni Pollux sa kanya pero nakita ko ang pagyugyog ng katawan niya at ang tuluyan nitong pagkabagsak sa sahig.

 Nang hindi ito sumagot, lumagpas ang tingin ni Pollux kay Caleb. "Do you know her, Tito Lexus?" pati kay Caleb ay masungit din ang pagkakatanong ni Pollux. Tila ba sinasabi ng tingin niyang 'andito ka pero hinayaan mong umiyak ang nanay ko?.' 

Hindi rin nakasagot si Caleb sa kanya. Lumuhod ito sa tabi ng ginang para alalayan itong tumayo pero umiling ang ginang sa kanya at lalo pang lumakas ang kanyang pag-iyak. Lalong naguguluhang tumingin ang mga anak ko sa kanya. 

Hawak ni Pollux ang kamay ni Castor, naglakad sila palapit sa akin. "Nanay are you okay?" may halong pag-aalala ang boses ni Castor pero si Pollux ay hindi inaalis ang tingin sa ginang na ngayon ay lumalakas na ang mga hikbi. 

 Mabilis kong pinunasan ang luha sa pisngi ko bago ako tumango sa kanila. "Ayos lang ako, Stars. Come here." sabay hapit ko sa kanila palapit sa akin. 

Pagtingin ko sa ginang, kita ko ang kalituhan sa mga mata niya habang palipat lipat ang tingin sa mga bata. Pagkatapos nagtatanong ang mga mata niyang tumingin sa akin. Kita ko ang sakit at pagsisisi sa mga mata niya. Walang ampat ang pagtulo ng mga luha niya. 

"Nanay who is she po? Nag- bad po ba siya kaya ni-punish mo po?" It was Castor. Maybe he is  wondering why the woman is kneeling. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko kaya hindi ako nakasagot. Inalis ni Castor ang tingin niya sa akin at hindi ko inaasahan sunod niyang gagawin. Humakbang ito palapit sa ginang at mahigpit niya itong niyakap. 

"Stop crying na po." aniya sa ginang sabay haplos sa likod nito. " Everything will be okay. Nanay will help you po."

"Castor, stop." pigil ni Pollux pero tiningnan niya lang ang kambak pagkatapos tinanggal niya ang kamay nitong na nakahawak sa kanya. 

"I am just talking to her Pollux. She's crying. " mababa lang ang boses ni Castor pero kapag ganito ang tono niya alam na ni Pollux na hindi niya ito mapipigilan. 

I was just looking at them. At this moment hindi ko alam kung ano ang aking gagawin. Kung papalabasin ko ang mga bata sigurado akong hindi nila ako titigilan kung sino ang ginang at bakit ito umiiyak. Nahahati ang puso ko, gusto ko silang itago sa babaeng nasa harapan nila pero ayoko ko ring  magsinungaling sa kanila. 

Hindi nila alam ang tungkol sa lola nila at hindi rin alam ng ginang ang tungkol sa mga apo niya. Pero ngayon dama ko ang sakit sa paraan ng pag-iyak niya. Ngayon naramdaman ko ang paghihirap na sinasabi niya. 

 "Why are you crying po? Are you sick? My nanay is a doctor po she can help you. Wag na po ikaw mag-cry." Pero sa halip na tumahimik lalo pang lumakas ang pag-iyak ng ginang yakap ang anak ko. May kinuhang panyo si Castor sa bulsa ng short na suot niya at marahan niya itong pinunas sa mukha ng ginang. 

Parang may pumiga sa puso habang nakatingin sa anak kong pinupunasan ang mga luha sa kanyang pisngi. My son had no idea who the woman in front of him but still he managed to wipe her tears. 

"Oh God, what have I done?" she said weeping. Her cries and sobs were too much. I can feel the pain in it. Mahigpit niyang niyakap si Castor. Kita ko ang paghaplos niya sa likod ng bata. Ang pagtingin niya isa-isa sa bawat bahagi ng mukha nito. Ang maingat niyang paghaplos sa kilay, mata, ilong at labi ng bata na tila ba sinisiguro na totoong tao ang nasa kanyang harapan. Pagkatapos ay muli itong humagulhol.