Chapter-44

2.6K 406 8
                                    

Unicode

ဗီလာထဲတွင် အာမေဋိတ်သံများ ပြည့်နှက်နေသော်လည်း ချူ ဟန်က

"သူတို့ကို ထားလိုက် မင်းရဲ့ ဆံညှပ်ကို ပဲလုပ်ပါ"

လို့ တည်ငြိမ်စွာ ပြောလိုက်တယ်။

ထို့နောက် ပရိသတ်များသည် တိုက်ရိုက်ထုတ်လွှင့်မှု
အခန်းတွင် ကင်မရာတစ်ဝက်စီက ချူဟန်မျက်နှာကိုမြင်ရပြီး  ကင်မရာတစ်ဝက်သည်
"စကားပြောနိုင်သည်" ဆိုသည့်လက်စွဲလုပ်ငန်းစဉ်ကို မျက်နှာမူထားသည်ကို ပရိသတ် များက မြင်တွေ့ခဲ့ရသည်။

ချူဟန် သည် မုရှောင်ခယ် ၏ဘေးတွင်ထိုင်ကာ လုပ်ငန်း စတင်ခဲ့သည်။

"ဒီနေ့ ကျွန်တော့်မှာ အကြောင်းအရာ မရှိဘူး၊ မင်း တို့မေး ချင်တာ တစ်ခုခု ရှိရင်  ပို့လိုက်ပါ။ မင်းတို့ညီငယ်လေး ရဲ့ လက်ရာ ကိုလည်း မေးလို့ ရပါတယ်"

*တံတိုင်းကြီးကနေ ရုတ်တရက် မေးခွန်းပေါင်းများစွာ ထွက်ပေါ်လာတယ်။
(* comments)

"ဆရာကြီး ဒီနေ့ ညီငယ်လေးကို ခေါ်လာခဲ့တာ တကယ်လား"

"အစ်ကိုကြီးဟန်၊ ဒါ မင်းရဲ့ညီငယ်အရင်းလား။ အရမ်းspoiled တာပဲ !!!"

ချူဟန်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ရယ်လိုက်ပြီး

"ငါ့ညီက သူနဲ့ နှိုင်းလို့ မရပါဘူး၊ သူက အရမ်းချစ်စရာကောင်းတယ်၊ ဒါ ကြောင့် သူ့ရဲ့ မျက်နှာမပြနိုင်တော့ဘူး"

မုရှောင်ခယ် က ပုတီးစေ့တွေ စည်းနေတယ်၊ ဒါကိုကြား တော့ ကြေးဝါကြိုးက သူ့လက်ကို ဖောက်သွားတယ်။

ချူဟန် က သူ့လက်ကို အလျင်အမြန် ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ပွတ်သပ်ကာ

"မင်းဘာလို့ ဒီလောက်တောင် သတိမထားရတာလဲ?"

မုရှောင်ခယ်သည် သူ့လက်ကို အမြန်ပြန်ယူလိုက်ပြီး လက် ဟန်ပြဘာသာစကား အားလုံးအဆင်ပြေကြောင်း ညွှန်ပြသည်။

"အစ်ကို စကားမပြောနိုင်ဘူးလား"

"ညီလေးပြောတာ အဆင်ပြေပါတယ်တဲ့ ဘုရား၊ ဒီ cp ကို အရင်လေးစားပါ့မယ်"

"ပြောမနေပါနဲ့ kswl!"

"လက်ရှိ နိုင်ငံရေး UP သခင်နဲ့ ကျွန်တော် CP ကို ကစား မယ်လို့ ဘယ်သူက ထင်မှာလဲ"

အသံတိတ်လေး၏ပြန်လည်မွေးဖွားလာခြင်းWhere stories live. Discover now