မိုးယံမှသည် ချစ်သူဆီသို့(completed)

အခန်း၂၄🌚

(unicode)

စည်းခြား ဆံပင်ကို ဆွဲကိုင်ထားတဲ့ နှောင်းရဲ့ လက်ကလေးကို အသာဆွဲယူပြီး သူရဲ့ပုခုံးပေါ်တင်ပေးလိုက်သည်။

''နှောင်း....အရမ်းနာသွားလား..''

အစ်ကိုသည် သူရဲ့ပစ္စည်းကိုလည်း မချွတ်သေးဘဲ မျက်ရည်ကျနေတဲ့ နှောင်းကို မေးလိုက်သည်။
သူမအတွက် နာတာရော၊ ရှက်တာရော ခံစားချက်တွေက များနေရသည်။ပန်းလေးထဲမှာ တင်းကျပ်နေတာကလည်း ခံစားရခက်လှသည်။

''အဟင့်...အစ်ကိုအရမ်းရက်စက်တာ...
နှောင်း...အရမ်းနာနေပြီ....''

''နှောင်းကလည်း...စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကွာ..ဒါအစမို့နောက်ပိုင်းဆို အေးဆေးဖြစ်သွားပြီ... ''

အစ်ကိုသည် နှောင်းရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းလိုက်ပြီး ခရီးဆက်ဖို့ပြင်သည်။ ၈နာရီကျော်ကတည်းက အိပ်ယာပေါ်ရောက်နေပေမဲ့ ၉နာရီခွဲပြီ မအောင်မြင်သေးပေ။

''ဟင့်အင်း...ဟင့်အင်း....မလုပ်နဲ့တော့...''

''ခဏဘဲ...စိတ်မဆိုးရဘူးလေ နှောင်းရယ်...အခုတော့ ပြန်စရအောင်နော်''

''အား...ဟင့်အင်း....ဟင့်....အစ်ကို!!!!!''

နှောင်း အစ်ကိုရဲ့ ပုခုံးများကို အတင်းစုပ်ကိုင်ပြီး အော်ဟင်ငြီးညူနေရသည်။ အစ်ကိုသည် နှောင်းရဲ့အသံလေးတွေကို မသိချင်ယောင်ပြီး ခရီးဆက်သည်။

''အား...နှောင်းရယ်.....ဟင်း....''

စည်းခြား သူရဲ့အရာကို နှောင်းရဲ့ပန်းလေးထဲသို့ ဝင်အောင်ကြိုးစားနေရတာ သူရဲ့ ထိပ်တွေပင် ကျိန်းလာရသည်။အခုတော့ သူမလေးကို သနားပေမဲ့လည်း ပန်းတိုင်ကို ရောက်အောင်သွားချင်သည်။

''အ......ရှီး....အား....ကောင်းလိုက်တာ ''

နှောင်းမှာ ပန်းလေးထဲကို တင်းကျပ်စွာ ဝင်နေတဲ့ အစ်ကိုရဲ့ ပစ္စည်းကို မမြင်ပေမဲ့ တော်ရုံမဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိရသည်။ အစ်ကိုသည် နဖူးကြောတွေ ထင်းလျက် ဂိုးသွင်းဖို့အရေး ဒို့အရေး ဆိုသလို အားကြိုးမာန်တက် ကြိုးစားနေသည်။

''နှောင်း...စိတ်လျော့ထားနော်..ဒီတစ်ခါနာရင် အစ်ကို့ကို ကုတ်လိုက်....''