မိုးယံမှသည် ချစ်သူဆီသို့(completed)

အခန်း၃၄🌚

(unicode)

ညအချိန်၉နာရီဖြစ်သည်။ ဆန်စက်မှာ ဟိုကောင်တွေတိုက်ရင်း အနည်းငယ်သောက်လာတော့ မူးတာလည်း မဟုတ်ဘဲ ရီဝေဝေဖြစ်နေပြီးစည်းခြား ထိုင်ခုံမှာ ခပ်လျော့လျော့ မှီထိုင်နေသည်။

    ''သမီး...အဲ့ဒီဇာတ်လမ်းတွဲက မနက်ဖြန် ထပ်လွှင်သေးလား..''

   ''မနက်ပိုင်းပြန်လွှင့်တယ်..မေမေရဲ့..''

Tvကြည့်ရင်း စကားပြောနေသော မေမေနဲ့နှောင်းကို စည်းခြား မမှိတ်မသုန် ခုံပေါ်ကနေ ကြည့်နေသည်။ ဂါဝန်လက်တစ်လုံးလေး ဝတ်ထားလို့ ပုခုံးသားဖြူဖြူပြည့်ပြည့်လေးတွေနဲ့ သူမလေးသည် မီးရောင်အောက်မှာ အတော်လှနေသည်။
လိမ္မောသီးစားနေတာ ဖြစ်လို့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေက စုလုံးနေပြီး စကားပြောလိုက်၊ စားလိုက်လုပ်နေတဲ့ နှောင်းသည် ချစ်စရာအတိဖြစ်နေသည်။

   ''ဟုတ်လား...မေမေပင်ပန်းလို့ သွားအိပ်တော့မယ်၊ သမီးအဖေကတော့ ဟောက်တောင်ဟောက်နေပြီလား မသိ...''

တစ်နေ့ကုန် လူကြီးနှစ်ယောက် မြို့သွားလိုက်၊ ဟိုရွာသွားလိုက်ဆိုတော့ ပင်ပန်းပြီး အိပ်ချင်နေတာကို သူမနားလည်ပါသည်။

   ''ဟုတ်ကဲ့...မေမေ..''

  ''အေးအေး...မေမေသွားအိပ်ပြီ...''

စည်းခြား အပေါ်ထပ်တက်သွားတဲ့ မေမေ့ကို အတော်ကျေးဇူးတင်လိုက်သည်။ သူဖြတ်ခနဲ ထရပ်ကာ သူမလေးနားကို သွားလိုက်သည်။

    ''မိန်းမ..သွားအိပ်ရအောင်..''

နှောင်းရဲ့ ပုခုံးပေါ်ကို မျက်နှာကြီး တိုးဝှေ့ပြီး ပြောနေတဲ့ အစ်ကိုသည် မျက်လုံးများက ရီဝေစွာရှိပြီး.....။

   ''အင်း...အစ်ကိုTvပိတ်ထား၊ နှောင်းရေအိမ်ခဏဝင်အုံးမယ်...''

စည်းခြား ခေါင်းသွက်သွက်ညိမ့်ပြရင်း အကုန်လုံးပိတ်ကာ နောက်ဖွေးက အခန်းထဲမှာ သူမလေးကို ဝင်စောင့်နေလိုက်သည်။

     ''ကျွီ...''

စည်းခြား အခန်းထဲကို ဝင်လာတဲ့ သူမလေးကို လက်ကမ်းကြိုရင်း...ပွေ့ဖက်လိုက်သည်။

  ''အို..အစ်ကိုကလည်း..အတင်းဆွဲချတာဘဲ''

စည်းခြား ပြုံးလိုက်ပြီး နှောင်းရဲ့လည်တိုင်နုနုလေးကို သူရဲ့နှုတ်ခမ်းများနဲ့ စုပ်လိုက်သည်။