Bunca sene boyunca o kadar çok eziyet çekmiştim ki. Bunların çoğu arkadaşlarım ve ailemdem görmüştüm. Fakat hiçbir zaman berdele kurban gideceğimi düşünmemiştim.
Ailem ve yakınlarım tarafından hep lanetli görünmüştüm. 13 yaşımda girmemle beraber, adet olmam hor görülmüştu. Çoğu zaman aç susuz bırakılmıştım.
Bunları yapan bir başkası değildi. Babam ve dedemdi. Annem ise bu eziyete sessiz kalıyordu. Ablam ise beni ne kadar korumaya çalışsada evlendikten sonra pek görüşememiştik.
Olayın şaşkınlığıyla öylece oturuyordum. Bu gerçek olamazdı.
"Ez fam nakim ku tiştekî wiha çawa tê qebûlkirin bey?"
(Böyle bir şey nasıl kabul edilir bey?)
Annemin iğrenircesine bakan gözleriyle karşılaştım. Normaldi.
"Ma hûn ê li dijî mêrê xwe derkevin?"
(Kocana karşı mı çıkacaksın?)
Dedi dede. Öksürdü ve bastonunu yere vurdu.
"Ferzan Gok wê here eşîrê. Berdel bi vî awayî biryar da."
(Ferzan Gök aşiretine gidecek. Berdel buna karar verdi.) Dedi güçlü çıkan sesiyle.
"Dede" dedim ağlamaklı sesle. Herkesin tek tek kafası bana dönerken Kürtçe konuşmaya özen göstermeliydim.
"Ji kerema xwe re neke. Tiştekî wek Berdel neceribîne. Min bikuje lê tiştekî wiha neke. Ez naxwazim biçim"
(Lütfen yapma. Berdel gibi bir şey denemeyin. Beni öldür ama böyle bir şey yapma. gitmek istemiyorum.)
Dedim gözümden yaşlar düşerken. İğrenircesine bana baktı. Bastonunu tekrardan yere vurdu. Elindeki tesbihi ise çekmeyi unutmayı.
"Mirovên şikestî mafê axaftinê tune!"
(Helak edilenlerin konuşmaya hakkı yoktur!)
Dedi dede sinirle. Oturduğum yerden kalktım ve yanına gittim. Ayaklarına sarılmaya başladım.
"ji kerema xwe bapîr!"
(Lütfen dede!) Diye söylendim. Beni bir hışımla yere serdi.
Erkek kardeşimin Gök aşiretinden kaçırdığı kızı, ben namusumla ödüyordum.
"ji bo sibê amade bibin"
(Yarın için hazır ol.) Dedi baba. Hiçbir şey olmamış gibi yanımdan geçip gitti. İşte böyle olurdu Mardin'de...
Herkes teker teker yanımdan geçti. Çocuklardan biri yanıma oturdu.
"Ağabey iyisindir?" Dedi bozuk Türkçesiyle. Dediğiyle zorda olsa gülümsedim.
"İyiyim." Dedim. Çocuk gözlerimden düşen yaşları sildi ve ellerimi tuttu.
"Onlar sana niye ew hêrs bûn?" Dedi yarı Türkçe yarı Kürtçe şekilde.
(Onlar sana niye kızgınlardı?)
"Her şeye kızarlar onlar. Boş ver. Yengenin yanına git sen." Diye geçiştirdim çocuğu.
Yanımdan kalkıp koşarak yengenin yanına gitti. Bu ailede sadece ablamı severdim. O da evlenip geçen sene gitmişti bu konaktan. Kocası da ablam gibi çok iyiydi.
Abim, ablamın tam tersi yılandı. Kimseyi önemsemez, herkese zarar verirdi. Düşünmeyip kız kaçırması gibi.
Ağrıyan ayağımla zorlada olsa kalkmayı başardım. Ayağım acısada evin içine girdim. Bu lanet yeri bu sefer son kez görecektim.
~○°~○°~○°~○°~○°~○°○~○°~○°~
Selamlaaaaar 💗
Nabersiniz bakalımmm
Evet yeniden bir kurguyla karşınızdayım.
Sorularınız veya anlamadığınız bir şeyler varsa sorabilirsiniz 💗
