Ferzan düğüne değil, cenazeye hazırlandığını düşünüyordu. Bu beyaz kıyafet kesinlikle kefeniydi.
Meryem odaya mutlu bir şekilde girerek Ferzan'a ve elindeki kıyafete baktı.
"Ablacığım. Konuşmuştuk ama..." dedi üzgünce. Ferzan ise Meryem'e baktı. Ve iç çekti.
"Evlenmek istemiyorum." Dedi.
"Evlenmek istemediğini ben de biliyorum ama bu lanet yerden kurtulman gerekiyor ablacığım." Dedi Meryem, Ferzan'ın yanağını okşayarak.
Ferzan karnına yine giren sancıyla inledi. Ablası sırtını okşayarak kapının oraya gitti.
"Bu arada giyinecekmişsin. Çarşıya gidip kıyafet bakacakmışız." Dedi Meryem odadan çıkarken.
Ferzan yatağın üstündeki kıyafetleri aldı ve giyindi. Odadan çıkıp ablasının yanına giderken, Meryem dedeyle Kürtçe bir şekilde konuşuyordu.
"Ferzan dê bi tenê here?" Dedi Meryem.
(Ferzan yalnız mı gidecek?)
"na ew ê bi hevalê xwe re here." Dedi Dede.
(Hayır arkadaşıyla gidecek.)
(Arkadaş derken Azad'dan bahsediyor.)
"Bira Azad li ku ye?" Dedi Meryem kaşlarını çatarak. Tam bir hanım ağaydı.
(Azad ağebey nerede?)
"Li ber hewşê li benda Ferzan e." Dedi dede.
(Avlunun önünde Ferzan'ı bekliyor.)
"Ez amade me." Dedi Ferzan bir anda sohbete katılarak. İkisininde başı Ferzan'a dönerken Ferzan kapıdan çıkıyordu.
(Hazırım.)
"Ben de geleyim? Bak o it bir şey falan yapar. Herkesin içinde bağırır. Benim canımı sıkacak bir şey yapar. Hadi ben de geleyim." Dedi Meryem yalvarırken.
"Dedeye sor." Dedi Ferzan.
"Ez ê bi Ferzan re jî biçim."
(Ben de Ferzan ile giderim.)
"çima?" Diye sordu dede.
(Niye?)
"Tiştekî min heye ku ez ji sûkê bikirim."
Dedi Meryem kaşlarını çatarak.
(Pazardan almam gerek bir şey var.)
Dede başını salladı. Ferzan ile Meryem kapıdan çıkarken dışarıda Azad ağa onları arabada bekliyordu.
"Ben eniştenle gideceğim. Sen git Azad ağabeyle. Bir şey olursa numaram aklında." Dedi Meryem Ferzan'a bakarak.
"Ağabey?" Dedi Azad kaşlarını çatarak.
"Ne dememi bekliyorsun? Ağa mı?" Dedi Meryem kaşlarını çatarak.
Ferzan arabanın yanında beklemiş öylece onları izliyordu.
"Bin arabaya." Dedi sertçe Ferzan'a. Ferzan çekinerek arabanın kapısını açarken Meryem kaşları çatık bir şekilde Azad'a bakıyordu.
"Sen kimsin Ferzan'a emir veriyorsun?" Dedi sinirli bir şekilde. Azad ağa da Meryem'e döndü.
"Birkaç gün sonra kocası olacağım." Dedi. Meryem bu dediğine güldü.
"Ha kocası olacaksın ha olmayacaksın. Emir mi vereceksin illaha?" Dedi Meryem sinirli bir şekilde.
"Sizin konakta senin gibi birine nasıl izin vermişler?" Dedi Azad gülerek.
"Ablama laf söyleyemezsin." Dedi Ferzan çekinerek.
"Niye dokunulmazlığı mı var?" Dedi Azad. Kaşlarını kaldırarak bakıyordu.
Meryem tam ağzını açmışken Kocası arabayla gelmiş, tam konağın önünde durmuştu.
Meryem kocasını görünce arabaya binmiş öylece ayrılmıştı.
Ferzan arka koltukta öylece oturmuş, büzülmüştü. Araba çalışırken tek yaptığı şey parmaklarıyla oynamaktı.
"İsmin Ferzan'dı değil mi?" Diye sordu Azad.
"Evet." Dedi Ferzan utanarak.
"Senin o ahmak abin yüzünden birkaç gün seninle evleneceğim." Dedi Azad. Ferzan bunu biliyordu zaten.
"Biliyorum." Dedi sessizce.
~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○~°○
Selamlar,
Nasılsınız bakalım 💗🤍
Ben hem iyiyim, hem kötüyüm.
Umarım siz iyisinizdir.
Bölüm kısa oldu ama umarım beğenirsiniz 💗🤍
Görüşmek üzereeee
