Yorgun bir şekilde eve gelmiştik. Ama benden daha yorgun olan birisi vardı. Şu an kucağımda uyuyan Ferzan. Eve gelmemize rağmen hiç uyanmamıştı. Yatakta oturuyordum ve o da benim kucağımda uyuyordu.
Çok güzeldi. Şüphesiz tüm kadınlardan güzeldi. Kıskanılacak bir güzelliğe sahipti.
Hiçbir yeri kötü değildi. Aksine her yeri çok güzeldi. Sayısız güzelliğe sahipti. Ona ilk evlendiğimiz zaman kötü şeyler demiştim. Kötü hissettirmiştim ama artık öyle değildi. Biliyordum onu seviyordum.
Belki de her şeyden onu korumalıydım. Ailemden veya dışarıdan. En çokta annemden korumalıydım. Annem her seyyapabilir. Kıskançlık veya sinir krizi derken saldırabilirdi hatta belki de öldürebilirdi.
Tüm bu kötülüklerden Ferzan'ı korumalıydım. Belki de küçük bir ev. Evet küçük bir ev bizi koruyabilirdi. Küçük, bahçeli bir ev. Belki bahçesinde erik ağacı olurdu. Ha bir de çilek dikerdik.
Aklıma gelen yiyecek ile duraksadım. Tüylerim diken diken olurken yüzümü ekşittim. Kollarım kaşınmaya başlamıştı işte.
Lahmacun. Bugün Ferzan benden lahmacun istemişti ve ben onun yanındayken tepki gösterememiştim. Biliyordum eğer tepki gösterseydim benimle dalga geçerdi.
Kucağımdaki Ferzan hareketlenmeye başladığında gözleri de hareketlendi. Gözlerini yavaş bir şekilde açtı ve bana baktı. Uykudan uyanıp benim gibi birini görmek iyi bir şey olabilirdi.
"Azad?" Dedi uykulu hâliyle. Bu hâlleri aklıma kötü şeyler getiriyordu maalesef ki. Ferzan gibi bir eşiniz olsa bu güzelliğe dayanamazdınız. Ben zor dayanıyordum ve bazen dayanamayacağım diye korkuyordum.
Bizim buralardaki erkeklerin bir, iki ya da üç karısı illaki olurdu. Kimse bir şey demez. Gençlere istediği kişi sorulmaz. Eğer buralarda şanslıysanız sevdiğiniz kişiyle evlendirilirsiniz. Gerçek eşinizin üstüne bir ya da iki kuma getirip onlarla çocuk yapardınız. Tüm eşlerinizin kucaklarında üç tane bebek olmalıydı.
Allah'a şükürler olsun ki babam böyle adam değildi. Annemin üzerine başka kadın getirmemişti. Zaten saçmaydı. Sevdiğin kadından çocuğun olduysa ne gerek var başka bir kadına?
"Efendim gülüm?" Kürtçe cevap verdiğim soruya güldü.
Ferzan'ın hiç çocuğu olmasa bile onun üstüne başkasını getiremezdim. Başkasının hayatını mahvedemezdim. Zaten Ferzan'dan başkasını da sevemem gibi geliyordu.
"Benim canım lahmacun çekti." Dediği şeyle ani olarak kafamı çevirdim ve ağzımdan 'ıy' sesi çıktı. Dememeliydi o sözü!
"Sus Ferzan." Dedim ona doğru dönüp. Uykulu gözlerle olayı anlamaya çalışıyordu. Birkaç saniye sonra odayı gülme sesi doldurmuştu.
"Senin lahmacuna tikin mi var?" Tekrar ettiği kelimeden dolayı kafamı yine yana döndürdüm.
"Hiç komik değil Ferzan." Dedim huysuzca. Ne yani ona tikim varsa?
"Senin yani lahmacuna-" dedi ve kahkaha atmaya başladı. İşte bu yüzden tepki vermemeye çalışıyordum. Ama Ferzan Bey'n yaptığına bakın.
"İyi. Artık canın bir şey çekerse artık başkasına söylersin." Dedim yataktan kalkıp odayı terk ederken.
Ne yani çok mu komikti o kıymalı şeye tikimin olması?
Merdivenlerden inip mutfağa girdiğimde ışığı açtım. Tabii ya Ferzan'ın canı çektiği zaman çilek alacak salak Azad vardı! Ama Ferzan Bey dalga geçsin benimle.
"Azad tamam özür dilerim." Arkama sarılmış beden ile irkildim. Tepki yok! Tepki yok! Sadece arkana sarıldı.
"Sarılma Ferzan." Dedim sesimi ayarlarken. DAHA ÇOK SARIL!!
"Emin misin?" Hayır değildim Ferzan. O yüzden lütfen sarılma. Sen bana sarılınca benim fonksiyonlar duruyordu.
